Βίζμπαντεν

Βίζμπαντεν
Βασικές πληροφορίες
Χώρα:	Γερμανία
Κρατίδιο:	Έσση
Περιφέρεια:	Ντάρμστατ
Δήμαρχος:	Γκερτ-Ούβε Μέντε
Δημοτικά διαμερ:	26 Μητροπολιτικά
Πληθυσμός:	274.000 (31 Μαρτίου 2005)
Πυκνότητα:	1.300/χμ²
Έκταση:	204,1 χμ²
Υψόμετρο:	115 μ
Τηλ. κωδικός:	0611, 06122, 06127, 06134
Ταχ. κώδικας:	65183–65207, 55246 και 55252
Πιν. κυκλοφορίας:	WI
Ιστότοπος	Επίσημος ιστότοπος
Όρια ευρύτερης διοικητικής οντότητας
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα (π • σ • ε )

Συντεταγμένες: 50°05′N 8°14′E / 50.08°N 8.24°E / 50.08; 8.24

Το Βίζμπαντεν (γερμανικά: Wiesbaden‎‎) είναι πόλη της Γερμανίας και η σύγχρονη πρωτεύουσα του κρατιδίου της Έσσης. Ο πληθυσμός της πόλης ανέρχεται περίπου στους 274.000 κατοίκους. Η πόλη είναι μέρος της μητροπολιτικής περιοχής Φρανκφούρτης.

Οι πρωτεύουσες των δύο όμορων κρατιδίων της Έσσης και της Ρηνανίας-Παλατινάτου, Βίζμπαντεν και Μάιντς αντίστοιχα, βρίσκονται στις δύο πλευρές του ποταμού Ρήνου και συνδέονται με γέφυρα.

Ιστορία

Το Βίζμπαντεν είναι διάσημο για τις θερμές πηγές και τα λουτρά του. Οι θερμές πηγές χρησιμοποιήθηκαν αρχικά από τους Ρωμαίους. Οι Ρωμαίοι την εκτιμούσαν πολύ ως λουτρόπολη και εκμεταλλεύτηκαν τις θεραπευτικές ιδιότητες του νερού της, ενώ η πόλη αναπτύχθηκε από ένα μικρό οικισμό γνωστό ως Aquae Mattiacorum, από το όνομα του γερμανικού φύλου Μάτιακς. Το 1370 δεκαέξι σπίτια λουτρών ήταν σε λειτουργία. Το 1774 η οικογένεια Νάσσαου-Ούζινγκεν επέλεξε το Βίζμπαντεν ως κατοικία της. Αυτό, καθώς και η μετέπειτα γρήγορη ανάπτυξη της πόλης ως λουτρόπολη-θέρετρο τον 19ο αιώνα, έθεσε τα θεμέλια για τη μακρόχρονη ευημερία. Το 1800 υπήρχαν 2.239 κάτοικοι και είκοσι τρία σπίτια λουτρών. Μεταξύ των επισκεπτών των πηγών ήταν ο Γκαίτε, ο Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, ο Ρίχαρντ Βάγκνερ, και ο Γιοχάνες Μπραμς. Το 1900 υπήρχαν 86.100 κάτοικοι και 126.000 επισκέπτες. Εκείνη την εποχή ζούσαν στο Βίζμπαντεν περισσότεροι εκατομμυριούχοι από ότι σε οποιαδήποτε άλλη πόλη της Γερμανίας. Σήμερα η πόλη ακόμη κυριαρχείται από μεγάλης κλίμακας έργα, που έχουν γίνει στο πνεύμα και το στιλ του κλασικισμού και του ιστορικισμού, ενώ τα περισσότερα κτίρια της πόλης χρονολογούνται μεταξύ 1850 και 1910.

Γεωγραφία

Κλίμα

Κλιματικά δεδομένα Βίζμπαντεν (1991-2020)
Μήνας	Ιαν	Φεβ	Μάρ	Απρ	Μάι	Ιούν	Ιούλ	Αύγ	Σεπ	Οκτ	Νοε	Δεκ	Έτος
Υψηλότερη Μέγιστη °C (°F)	14.4	17.3	24.0	28.6	30.8	37.7	38.9	38.3	31.1	25.2	20.5	14.2	38,9
Μέση Μέγιστη °C (°F)	3.7	5.2	10.0	15.1	19.0	22.5	24.8	24.5	19.6	13.5	7.7	4.2	14,2
Μέση Μηνιαία °C (°F)	1.2	2.0	5.7	9.9	13.7	16.9	18.9	18.5	14.3	9.6	5.1	2.0	9,8
Μέση Ελάχιστη °C (°F)	−1.2	−1	1.7	4.9	8.4	11.4	13.5	13.3	9.9	6.2	2.5	−0.3	5,8
Χαμηλότερη Ελάχιστη °C (°F)	−16.4	−15.8	−12.1	−5.2	−1	1.4	5.2	4.8	1.4	−4.9	−9.1	−18.7	−18,7
Υετός mm (ίντσες)	67	54	51	42	63	61	76	55	56	61	62	78	726
Πηγή: https://wetterlabs.de/klima/wiesbaden/

Αξιοθέατα

Το Στάτσλος (αστικό ανάκτορο) χτίστηκε μεταξύ 1837-1841 ως χειμερινό ανάκτορο των ηγεμόνων του οίκου Νάσσαου, ενώ από το 1946 είναι η έδρα του κοινοβουλίου του κρατιδίου της Έσσης.
Στο Σλόσπλατς η νεογοτθική Μάρκτκιρχε (Εκκλησία της Αγοράς), χτισμένη στα 1853-1862, υψώνεται πάνω απ' όλα τ' άλλα κτίρια της πόλης σε ύψος 97 μέτρων. Μπροστά από την εκκλησία βρίσκεται το άγαλμα του Γουλιέλμου Α' φον Οράνιεν-Νάσσαου.
Το παλαιότερο κτίριο στην πόλη είναι το Άλτες Ράτχαους (παλιό δημαρχείο), που χρονολογείται από το 1610.
Το Κούρχαους (Λουτρά), κτίσμα των αρχών του 20ου αιώνα με τη μεγάλη πρόσοψη και το προστώο, είναι έργο του Φρίντριχ Τιρς. Στο εσωτερικό του φιλοξενείται το καζίνο της πόλης. Εκεί ο Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι και ο Ρίχαρντ Βάγκνερ δοκίμαζαν την τύχη τους. Μάλιστα έμεινε ιστορικό, γιατί ο Ντοστογιέφσκι έχασε εκεί όλα τα χρήματά που είχε μαζί του για το ταξίδι του, πράγμα που στάθηκε αφορμή για τη συγγραφή του διάσημου μυθιστορήματός του Ο παίκτης.
Δίπλα στο Κούρχαους βρίσκεται η ελκυστική Κούρχαουσκολοναντε ((Kurkhauskolonnade - Κιονοστοιχία των Λουτρών). Ανεγέρθηκε το 1826-27 και είναι με 129 μέτρα η μακρύτερη κιονοστοιχία της Ευρώπης.
Στη Βίλχελμστρασε και παραπλεύρως του Κούρχαους βρίσκεται το επιβλητικό Έσισες Στάατστεατερ (κρατικό θέατρο). Χτίστηκε στα 1892-1894 για τον Κάιζερ Γουλιέλμο Β', σε σχέδια των θεατρικών αρχιτεκτόνων Φέλντερ και Χέλερ.
Στα νότια του κέντρου της πόλης βρίσκεται το Σλος Μπίμπριχ, όπου κατοικούσαν οι δούκες Φον Νάσσαου-Ούζινγκεν μέχρι τις αρχές του 19ου αιώνα, όταν μετακόμισαν στο νεόκτιστο παλάτι στο κέντρο της πόλης, διατηρώντας το πρώτο ως θερινό τους ανάκτορο. Το Σλος Μπίμπριχ χτίστηκε σταδιακά τον 18ο αιώνα. Το βόρειο οίκημα χτίστηκε πρώτο το 1700 και εννιά χρόνια αργότερα ακολούθησε το νότιο οίκημα. Οι πτέρυγες που ενώνουν τα δύο οικήματα και η κεντρική ροτόντα προστέθηκαν κατά τη διάρκεια των πρώτων δεκαετιών του 18ου αιώνα. Στο τέλος προστέθηκαν οι δύο εξωτερικές πτέρυγες στα 1734-1744, διαμορφώνοντας ένα σχήμα πετάλου. Το εσωτερικό είναι πλούσια επιπλωμένο, κυρίως σε μπαρόκ-ροκοκό ρυθμό.
Στα βόρεια προάστια της πόλης υπάρχει ένας μεγάλος λόφος, ο Νέρομπεργκ (Neroberg), του οποίου η κορυφή είναι προσβάσιμη μεταξύ άλλων με ένα ιδιότυπο για τη σημερινή εποχή τελεφερίκ εδάφους (ουσιαστικά τρενάκι) με υδάτινο έρμα (Nerobergbahn). Κοντά στην κορυφή υπάρχει η γνωστή "Ρωσο-Ορθόδοξη Εκκλησία της Αγίας Ελισάβετ" με τους χρυσούς ρωσικού τύπου τρούλους της, γνωστή επίσης ως Γκρίχισε Καπέλε (ελληνικό παρεκκλήσι), χωρίς εντούτοις οποιαδήποτε σχέση με την Ελλάδα. Χτισμένο στα 1847-1855 από τον Φίλιπ Χόφμαν, χρησιμοποιήθηκε ως μαυσωλείο της πριγκίπισσας Ελίζαμπετ φον Νάσσαου, ανιψιάς των τσάρων της Ρωσίας Αλεξάνδρου Α' και Νικολάου Α' και συζύγου του Αδόλφου φον Νάσσαου, η οποία πέθανε 19 ετών μαζί με το νεογέννητο μωρό της λίγο μετά τον τοκετό.^[1].