Ο Ονώριος Β΄ (Antipapa Onorio II, 1010 - 1072), γεννημένος Πιέτρο Καντάλους, ήταν αντίπαπας από το 1061 έως το 1072. Γεννήθηκε στη Βερόνα και έγινε επίσκοπος της Πάρμα το 1046. Πέθανε στην Πάρμα το 1072.
Μετά τον θάνατο του Πάπα Νικόλαου Β΄ (1059–61) τον Ιούλιο 1061, δύο διαφορετικές ομάδες συανντήθηκαν για να εκλέξουν έναν νέο Πάπα. Οι καρδινάλιοι συνήλθαν υπό την καθοδήγηση του Χίλντεμπραντ (ο οποίος αργότερα έγινε Πάπας Γρηγόριος Η΄) και εκλέχθηκε ο Πάπας Αλέξανδρος Β΄ (1061–73) στις 30 Σεπτεμβρίου1061. Ο Αλέξανδρος Β΄ ήταν ένας από τους ηγέτες της μεταρρυθμιστικής πτέρυγας στον ρόλο του ως Ανσέλμος ο Πρεσβύτερος, Επίσκοπος της Λούκκα.[3]
Είκοσι δύο ημέρες μετά την εκλογή του Αλεξάνδρου Β΄ μια συνέλευση Γερμανών και Λομβαρδών επισκόπων και διακεκριμένων προσώπων που αντιτίθεντο στο μεταρρυθμιστικό κίνημα συνήλθε στη Βασιλεία από την αυτοκράτειρα Αγνή ως αντιβασιλέα του υιού της, αυτοκράτορα Ερρίκου Δ΄ (1056–1105), και προέδρευσε ο αυτοκρατορικός καγκελάριος Ουίλμπερτ. Εξέλεξαν στις 28 Οκτωβρίου1061 τον επίσκοπο της Πάρμα, τον Καντάλους, ο οποίος πήρε το όνομα Ονώριος Β΄.
Με την υποστήριξη της αυτοκράτειρας και των ευγενών, την άνοιξη του 1062 ο Ονώριος Β΄ με στρατιωτκές δυνάμεις βάδισε προς τη Ρώμη για να διεκδικήσει την παπική έδρα με μέσα ισχύος. Ο Επίσκοπος Μπέντσο της Άλμπα προώθησε την υπόθεσή του ως αυτοκρατορικός απεσταλμένος στη Ρώμη, και ο Καντάλους προέλασε μέχρι το Σούτρι Στις 14 Απριλίου μια σύντομη αλλά αιματηρή σύγκρουση έλαβε χώρα στη Ρώμη, στην οποία οι δυνάμεις του Αλεξάνδρου Β΄ ηττήθηκαν και ο αντιπάπας Ονώριος Β΄ πήρε στην κατοχή του τον περίβολο του Αγίου Πέτρου.
Ο Δούκας Γοδεφρείδος της Λοραίνης έφθασε τον Μάιο 1062, και κάλεσε αμφότερους τους αντιπάλους να υποβάλουν το ζήτημα στην κρίση του Βασιλιά. Ο Ονώριος Β΄ αποσύρθηκε στην Πάρμα και ο Αλέξανδρος Β΄ επέστρεψε στην έδρα του στη Λούκκα, αναμένοντας τη μεσολάβηση του Γοδεφρείδου στη Γερμανική αυλή και τους συμβούλους του νεαρού Γερμανού Βασιλιά Ερρίκου Δ΄.
Στη Γερμανία εντωμεταξύ είχε λάβει χώρα μια επανάσταση. Ο Άννο, ο ισχυρός Αρχιεπίσκοπος της Κολωνίας, άρπαξε την αντιβασιλεία και η Αυτοκράτειρα Αγνή αποσύρθηκε σε μοναστήρι στη Φρουκτουάρια του Πεδεμοντίου. Η ανώτατη εουσία στη Γερμανία πέρασε στον Άννο, ο οποίος ήταν εχθρικός προς τον Ονώριο Β΄.
Έχοντας αυτοδιακηρυχθεί ενάντια στον Καντάλους, ο νέος αντιβασιλιάς στη Σύνοδο του Άουγκσμπουργκ (Οκτώβριος 1062) διασφάλισε τον διορισμού ενός απεσταλμένου για να σταλεί στη Ρώμη με σκοπό την έρευνα κατηγοριών σιμωνίας ενάντια στον Αλέξανδρο Β΄. Ο απεσταλμένος, Burchard II, Bishop of Halberstadt (ανιψιός του Άννο) δεν βρήκε εμπόδια για την εκλογή του Αλεξάνδρου Β΄. Ο Αλέξανδρος Β΄ αναγνωρίσθηκε ως ο νόμιμος ποντίφικας, και ο αντίπαλός του, Καντάλους (Ονώριος Β΄), αφορίσθηκε το 1063.
Ο αντιπάπας δεν εγκατέλειψε τις βλέψεις του παρ'όλα αυτά. Σε μια αντισύνοδο που διεξάχθηκε στην Πάρμα αψήφισε τον αφορισμό. Συγκέντρωσε μια ένοπλη δύναμη και ακόμη μια φορά προέλασε στη Ρώμη, όπου εγκαταστάθηκε στο Καστέλ Σαντ Άντζελο.
Ο επακόλουθος πόλεμος μεταξύ των αντιπάλων Παπών διάρκεσε για περίπου ένα χρόνο. Ο Ονώριος Β΄ τελικά υποχώρησε, άφησε τη Ρώμη ως φυγάς, και επέστρεψε στην Πάρμα.
Η Σύνοδος της Μάντοβα, ανήμερα την Πεντηκοστή στις 31 Μαΐου 1064, τερμάτισε το σχίσμα κηρύσσοντας επίσημα τον Αέξανδρο Β΄ νόμιμο διάδοχο του Αγίου Πέτρου. Ο Ονώριος Β΄, όμως, διατήρησε τη διεκδίκηση του στον παπικό θρόνο μέχρι την ημέρα του θανάτου του το 1072.
