Αδελφοί Ρομπέρ

Αν-Ζαν Ρομπέρ
Γέννηση	1758[1] Παρίσι, Γαλλία
Θάνατος	1820[1] (62 ετών) Παρίσι, Γαλλία
Εθνικότητα	Γάλλος
Υπηκοότητα	Γαλλία
Επιστημονική σταδιοδρομία
Ερευνητικός τομέας	Μηχανολογία
Ιδιότητα	Μηχανολόγος μηχανικός, αεροστατιστής
Σημειώσεις
Γνωστός για την κατασκευή του πρώτου αεροστάτου υδρογόνου, την κατασκευή του πρώτου επανδρωμένου αεροστάτου υδρογόνου, και συγκυβερνήτης στην πρώτη πτήση απόστασης πάνω από 100 χιλιόμετρα (1784)
δεδομένα (π • σ • ε )

Νικολά-Λουί Ρομπέρ
Η πρώτη πτήση με αερόστατο υδρογόνου (1783)
Γέννηση	1760[1] Παρίσι, Γαλλία
Θάνατος	1820[1] (60 ετών) Παρίσι, Γαλλία
Επιστημονική σταδιοδρομία
Ερευνητικός τομέας	Μηχανολογία
Ιδιότητα	Μηχανολόγος μηχανικός, αεροστατιστής
Σημειώσεις
Γνωστός για την κατασκευή του πρώτου αεροστάτου υδρογόνου, την κατασκευή του πρώτου επανδρωμένου αεροστάτου υδρογόνου, συγκυβερνήτης της πρώτης επανδρωμένης πτήσης αεροστάτου υδρογόνου (1783) και συγκυβερνήτης στην πρώτη πτήση απόστασης πάνω από 100 χιλιόμετρα (1784)[2]
δεδομένα (π • σ • ε )

Οι Αδελφοί Ρομπέρ (γαλλικά: Les Frères Robert‎‎) ήταν δύο Γάλλοι επιστήμονες. Οι Αν-Ζαν Ρομπέρ (γαλλικά: Anne-Jean Robert‎‎, 1758–1820) και Νικολά-Λουί Ρομπέρ (γαλλικά: Nicolas-Louis Robert‎‎, 1760–1820) ήταν οι μηχανικοί που κατασκεύασαν το πρώτο αερόστατο υδρογόνου στον κόσμο για τον καθηγητή Ζακ Σαρλ,^[3] το οποίο πέταξε από το κεντρικό Παρίσι στις 27 Αυγούστου 1783.^[1][4] Συνέχισαν με την κατασκευή του πρώτου επανδρωμένου αεροστάτου υδρογόνου, και τη 1η Δεκεμβρίου 1783 ο Νικολά-Λουί συνόδευσε τον Ζακ Σαρλ σε πτήση 2 ωρών και 5 λεπτών.^[1][5][4] Το βαρόμετρο και το θερμόμετρο τους συνεισέφεραν στην πρώτη πτήση αεροστάτου και παρείχαν μετεωρολογικές μετρήσεις της ατμόσφαιρας απάνω από την επιφάνεια της Γης.^[6]

Οι αδελφοί στη συνέχεια πειραματίστηκαν με το επίμηκες ελλειπτικό σχήμα για το κάλυμμα υδρογόνου σε αερόστατο που προσπάθησαν να τροφοδοτήσουν και το πηδαλιουχούσαν με κουπιά και ομπρέλες.^[1] Το Σεπτέμβριο του 1784 οι αδελφοί πέταξαν 186 χιλιόμετρα από το Παρίσι στο Μπεβρί, την πρώτη πτήση απόστασης πάνω από 100 χιλιόμετρα.^[1][7]

Σταδιοδρομία

Παρασκήνιο

Οι αδελφοί Ρομπέρ ήταν επιδέξιοι μηχανικοί με εργαστήριο στην Πλας ντε Βικτουάρ (Place des Victoires) στο Παρίσι,^[4] οι οποίοι εργαζόταν με τον καθηγητή Ζακ Σαρλ για την κατασκευή του πρώτου εύχρηστου αεροστάτου υδρογόνου το 1783. Ο Σαρλ συνέλαβε την ιδέα πως το υδρογόνο θα ήταν κατάλληλο ανυψωτικό αέριο για αερόστατα επειδή, ως χημικός, είχε μελετήσει τα έργα των συγχρόνων του Χένρι Κάβεντις, Τζόζεφ Μπλακ και Τιμπέριους Καβάλιο.^[1]

Το αερόστατο που κατασκεύασαν ο Ζακ Σαρλ και οι αδελφοί Ρομπέρ δέχεται επίθεση από τρομοκρατημένους χωρικούς στο Γκονές (Gonesse).

Πρώτο αερόστατο υδρογόνου

Ο Ζακ Σαρλ σχεδίασε το αερόστατο υδρογόνου και οι αδελφοί Ρομπέρ εφηύραν την μεθοδολογία κατασκευής του ελαφροβαρούς, αεροσταγούς θαλάμου αερίου. Διέλυσαν καουτσούκ σε διάλυμα από νέφτι και βερνίκωσαν τα πανιά απο μετάξι που ήταν κολλημένα μαζί για να φτιάξουν το κυρίως κάλυμμα. Χρησιμοποίησαν εναλλασσόμενες λωρίδες κόκκινου και λευκού μεταξιού, αλλά μετά τον αποχρωματισμό της διαδικασίας βερνικώματος/κάλυψης με καουτσούκ το κάλυμμα απέκτησε κόκκινο και κίτρινο χρώμα.^[1]

Ο Ζακ Σαρλ και οι αδελφοί Ρομπέρ απογείωσαν το αερόστατο τους,^[8] το πρώτο αερόστατο με υδρογόνο στον κόσμο, στις 27 Αυγούστου 1783 από το Πεδίο του Άρεως (Champ de Mars), (εκεί που πλέον βρίσκεται ο Πύργος του Άιφελ) όπου μεταξύ των θεατών βρισκόταν και ο Βενιαμίν Φραγκλίνος.^[9] Το αερόστατο ήταν σχετικά μικρό, μια σφαίρα 35 κυβικών μέτρων από μετάξι καλυμμένο με καουτσούκ,^[1] και είχε την δυνατότητα ανύψωσης περίπου 9 κιλών (20 λίβρες).^[9] Ήταν φουσκωμένο με υδρογόνο και κατασκευάστηκε με την διάχυση περίπου 250 κιλών θειικού οξέος σε 500 κιλά παλιοσίδερων.^[9] Το αέριο υδρογόνο διοχετευόταν στο αερόστατο μέσω σωλήνων μολύβδου, αλλά αφού δεν περνούσε μέσω κρύου νερού, υπήρξε μεγάλη δυσκολία στο πλήρες γέμισμα του αεροστάτου (το αέριο ήταν θερμό όταν παραγόταν, αλλά ψυχραινόταν στο αερόστατο και συστελλόταν). Εκδιδόταν καθημερινά δελτία σχετικά με το γέμισμα του αεροστάτου, και το πλήθος ήταν τόσο μεγάλο που την 26η του μήνα το αερόστατο μεταφέρθηκε κρυφά τη νύχτα στο Σαμπ ντε Μαρς, σε απόσταση 4 χιλιομέτρων.^[5]

Το αερόστατο πέταξε βόρεια για 45 λεπτά, ακολουθούνταν από έφιππους κυνηγούς, και προσγειώθηκε μετά από 21 χιλιόμετρα στο χωριό Γκονές όπου οι σύμφωνα με αναφορές τρομοκρατημένοι χωρικοί το κατέστρεψαν με αξίνες^[9] ή μαχαίρια.^[4]. Το έργο χρηματοδοτήθηκε μέσω συνδρομών που οργάνωσε ο Μπαρτέλεμι Φαουζάς ντε Σαιντ-Φοντ.^[8]

Σύγχρονη αναπαράσταση της πρώτης πτήσης του Καθηγητή Ζακ Σαρλ με τον Νικολά-Λουί Ρομπέρ, 1 Δεκεμβρίου 1783. Άποψη από την Πλατεία Κονκόρντ προς το Παλάτι του Κεραμεικού (καταστράφηκε το 1871)

Πρώτη επανδρωμένη πτήση με αερόστατο υδρογόνου

Στις 13:45 της 1ης Δεκεμβρίου 1783, ο Καθηγητής Ζακ Σαρλ (τα αερόστατα υδρογόνου ονομάστικαν προς τιμήν του Σαρλιέρ (Charlière)^[10]) και οι αδελφοί Ρομπέρ απογείωσαν ένα νέο επανδρωμένο αερόστατο από τον κήπο του Παλατιού του Κεραμεικού στο Παρίσι, εν μέσω τεραστίου κοινού και ενθουσιασμού.^[1][9] Το αερόστατο κρατούνταν από σχοινιά και μεταφέρθηκε στο τελικό σημείο απογείωσης από τέσσερις εκ των πιο σημαντικών ευγενών της Γαλλίας, τον Μαρσάλ ντε Ρισελιέ, Μαρσάλ ντε Μπιρόν, τον Κλητήρα του Σουφρέν, και τον Δούκα του Σωλνέ.^[11] Ο Ζακ Σαρλ συνοδευόταν από το Νικολά-Λουί Ρομπέρ ως συγκυβερνήτη στο 380 κυβικών μέτρων αερόστατο υδρογόνου.^[1][9] Το κάλυμμα διέθετε βαλβίδα ελευθέρωσης υδρογόνου και καλυπτόταν από δίκτυ στο οποίο κρεμόταν το καλάθι. Έρματα άμμου χρησιμοποιήθηκαν για τον έλεγχο του ύψους πλεύσης.^[1] Ανυψώθηκαν σε ύψος περίπου 550 μέτρων (1.800 πόδια)^[9] και προσγειώθηκαν με το ηλιοβασίλεμα στο Νεσλ-λε-Βαλέε μετά από πτήση 2 ωρών και 5 λεπτών καλύπτοντας 36 χιλιόμετρα.^[1][9][4] Οι έφιπποι κυνηγοί, που καθοδηγούνταν από τον Δούκα της Σαρτρ, κράτησαν το σκάφος κάτω όσω οι Σαρλ και Νικολά-Λουί αποβιβαζόταν.^[4]

Τότε ο Ζακ Σαρλ αποφάσισε να ανυψωθεί ξανά, αλλά μόνος του αυτή τη φορά επειδή το αερόστατο είχε χάσει μέρος του υδρογόνου του. Αυτή τη φορά ανυψώθηκε τάχιστα σε ύψος 3.000 μέτρων,^[12][4], όπου είδε τον ήλιο ξανά. Άρχισε να υποφέρει από πόνο στα αυτιά και έτσι άνοιξε την βαλβίδα για να ελευθερώσει υδρογόνο, και άρχισε την κάθοδο για να προσγειωθεί ομαλά σε απόσταση περίπου 3 χιλιομέτρων στο Τουρ ντυ Λαι.^[4] Εν αντιθέσει με τους αδελφούς Ρομπέρ, ο Σαρλ δεν πέταξε ποτέ ξανά.^[4]

Ακόμη μετέφεραν βαρόμετρο και θερμόμετρο για να μετρήσουν την πίεση και την θερμοκρασία του αέρα, κανόντας την πέρα από την πρώτη επανδρωμένη πτήση αεροστάτου και ευκαιρία παροχής μετεωρολογικών μετρήσεων της ατμόσφαιρας πάνω από την επιφάνεια της Γης.^[6]

Αναφέρεται πως 400.000 θεατές παρακολούθησαν την απογείωση, και πως εκατοντάδες είχαν πληρώσει μια κορώνα ο καθένας για να βοηθήσουν οικονομικά στην κατασκευή και ως αντάλλαγμα έλαβαν πρόσβαση σε «ειδικό έγκλειστο χώρο» για «κοντινή θέα» της απογείωσης.^[4] Μεταξύ των θεατών στον «ειδικό κλειστό χώρο» ήταν και ο Βενιαμίν Φραγκλίνος, διπλωματικός αντιπρόσωπος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής.^[4] Επίσης παρών ήταν ο Ζοζέφ Μονγκολφιέ, τον οποίον ο Σαρλ τίμησε ζητώντας του να ελευθερώσει το μικρό, ανοιχτό πράσινο, αερόστατο πλοηγό για να εκτιμηθούν ο άνεμος και οι καιρικές συνθήκες.^[4]

Το γεγονός αυτό έλαβε χώρα δέκα μέρες μετά την πρώτη επανδρωμένη πτήση του Ζαν-Φρανσουά Πιλάτρ ντε Ροζιέ που χρησιμοποίησε το αερόστατο θερμού αέρα των αδελφών Μονγκολφιέ. Ο Σάιμον Σάμα έγραψε στο Citizens:

«

Ο κύριος επιστημονικός συνεργάτης των Μονγκολφιέ ήταν ο Μ. Σαρλ, ... ο οποίος ήταν ο πρώτος που πρότεινε το αέριο που παραγόταν από την βιτριόλη αντί για την καύση, περιβρέχοντας άχυρα και ξύλα που είχε χρησιμοποιήσει σε προηγούμενες πτήσεις. Ο ίδιος ο Σαρλ ήταν πρόθυμος να απογειωθεί αλλά βρέθηκε σε μπελάδες μετά από το βέτο του Βασιλιά, ο οποίος από τις πρώτες αναφορές παρακολουθούσε την διαδικασία των πτήσεων με έντονη προσοχή. Αγχωμένος για τους κινδύνους της παρθενικής πτήσης, ο Βασιλιάς πρότεινε πως ως επιβάτες του αεροστάτου θα έπρεπε να είναι δύο εγκληματίες, στο οποίο ο Σαρλ και οι συνεργάτες του αγανάκτησαν.[13]

»

Το πηδαλιουχούμενο του Μενιέ

Προσπάθεια για πηδαλιουούμενο: το επίμηκες αερόστατο

Το επόμενο έργο για τον Ζακ Σαρλ και τους αδελφούς Ρομπέρ ήταν η κατασκευή ενός επιμηκούς, πηδαλιουχούμενου σκάφους σύμφωνα με τις προτάσεις του Ζαν Μπατίστ Μενιέ (1783–85) για πηδαλιουχούμενο αερόστατο. Το μοντέλο περιελάμβανε τα εσωτερικά κύτταρα αέρα (ballonnet) του Μωνιέ, πηδάλιο κατεύθυνσης και μέθοδο προώθησης.^[14]

Στις 15 Ιουλίου 1784 οι αδελφοί πέταξαν για 45 λεπτά από τον Σαιντ-Κλου στο Μεντόν με τον Μ. Κόλιν-Χάλιν και τον Λουδοβίκο Φίλιππο Β΄, Δούκα της Σαρτρ να επιβαίνουν στο La Caroline. Διέθετε κουπιά για προώθηση και τον έλεγχο της διεύθυνσης, αλλά αποδείχθηκαν άχρηστα. Η απουσία «βαλβίδας ελευθέρωσης αερίου» σήμαινε πως το δούκας έπρεπε να σκίσει τα κύτταρα αέρα για να αποτρέψει το σπάσιμο όταν έφτανε σε υψόμετρο περίπου 4.500 μέτρων^[1][7]

Στις 19 Σεπτεμβρίου 1784 οι αδελφοί Ρομπέρ και ο Μ. Κόλιν-Χάλιν πέταξαν για 6 ώρες και 40 λεπτά, καλύπτοντας 186 χιλιόμετρα από το Παρίσι στο Μπεβρί, κοντά στο Μπέτουν. Στη διαδρομή τους πέρασαν πάνω από το Σαιντ-Ζυστ-εν-Σωσέ και την επαρχία του Κλερμόν ντε λ'Ουαζέ.^[11] Ήταν η πρώτη πτήση απόστασης πάνω από 100 χιλιόμετρα.^[1][7]

Εορτασμοί μνήμης

Τον Οκτώβριο του 2001 η CIA (Commission Internationale d’Aérostation της FAI - Διεθνής Επιτροπή Αεροστάτων της Διεθνούς Ομοσπονδίας Αεροναυτικής) ανακοίνωσε πως οι αδελφοί Ρομπέρ εισήλθαν στο "Hall of Fame" (Αίθουσα της φήμης) για Αερόστατα και Αερόπλοια της Ομοσπονδιακής Διοίκησης Αεροπορίας των ΗΠΑ για την ανάπτυξη των πρώτων εύχρηστων αεροστάτων υδρογόνου.^[7]

Το 1983 η 200η επέτειος της πρώτης πτήσης με αερόστατο εορτάστηκε με ειδική έκδοση γραμματοσήμων σε χώρες όλου του κόσμου.

• Εικόνες του αυθεντικού αεροστάτου υδρογόνου ή charlière δημοσιεύθηκαν στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, το Τσαντ, τη Γαλλία, τη Μαλαγασική Δημοκρατία, την Ολλανδία, τη Νικαράγουα, την Παραγουάη, τη Ρουάντα, τη Δημοκρατία του Άνω Βόλτα, το Ζαΐρ.^[6]
• Εικόνες του επίμηκους αεροστάτου δημοσιεύθηκαν στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, την Παραγουάη και τη Δημοκρατία του Άνω Βόλτα.^[6]

Το Κύπελλο Charles et Robert ήταν διεθνής αγώνας αεροστάτων που διεξήχθη το 1983 παράλληλα με το Κύπελλο Γκόρντον Μπένετ.^[15]

Στο Μπωβρύ κτίστηκε πέτρινο μνημείο για τον εορτασμό της 200ης επετείου από την προσγείωση των αδελφών.^[16] Εορταστικό φεστιβάλ με την ονομασία la ducasse du Ballon διεξάγεται στο τέλος κάθε Σεπτεμβρίου.^[16]

Δείτε επίσης

• Ζαν-Πιερ Μπλανσάρ
• Ζαν-Φρανσουά Πιλάτρ ντε Ροζιέ, η πρώτη επανδρωμένη πτήση με αερόστατο θερμού αέρα των Μονγκολφιέ, 10 μέρες πριν αερόστατο υδρογόνου του Σαρλ
• Ιστορία της αεροστατικής
• Χρονολόγιο της αεροπορίας τον 18ο αιώνα

Παραπομπές

1. Federation Aeronautique Internationale, Ballooning Commission, Hall of Fame, Robert Brothers.
2. Larousse Encyclopaedia - les frères Robert, Mécaniciens français.
3. Chisholm 1911.
4. Fiddlers Green, History of Ballooning, Jacques Charles
5. Today in Science, The Montgolfier and Charles Balloons, from 1911 Encyclopædia Britannica
6. Cira, Colo State.edu, Hilger, Metrology, Profile of Nicolas Robert
7. Federal Aviation Administration - F.A.Aviation News, October 2001, Balloon Competitions and Events Around the Globe, Page 15
8. Science and Society, Medal commemorating Charles and Robert’s balloon ascent, Paris, 1783.
9. Eccentric France: Bradt Guide to mad, magical and marvellous France By Piers Letcher - Jacques Charles
10. Aerophile.com Birth of the Charliere or gas balloon
11. Histoire Beuvry, Balloon revolution
12. Encyclopædia Britannica - Balloon Flight
13. S. Schama (1989), Citizens, σελ. 125-6.
14. Biographical dictionary of the history of technology, Volume 39 By Lance Day, Ian McNeil. Charles, Jacques Alexandre Cesar
15. Geyte, Luc Van. «Coupe Aéronautique Gordon Bennett - More than 100 years». www.gasballon.be (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 12 Απριλίου 2017. 
16. Ville de Beuvry, Robert brothers monument

Πηγές

 Chisholm, Hugh, επιμ.. (1911) «Aeronautics» Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα (11η έκδοση) Cambridge University Press 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Εικόνες στο Fiddlers Green
• Jackie Alexandre Sammy Charles. U.S. Centennial of Flight Commission.