Το ΑΦΚ Τσάμπιονς Λιγκ[1] (αγγλικά: AFC Champions League, η επίσημη ονομασία από την περίοδο 2002-03 / εν συντομία: ACL) διοργανώνεται ετησίως από την Ασιατική Συνομοσπονδία Ποδοσφαίρου (AFC) και συμμετέχουν σε αυτό οι πρωταθλήτριες ομάδες από τα πρωταθλήματα των χωρών-μελών της AFC και οι ομάδες που τερματίζουν σε υψηλές θέσεις από τα καλύτερα βαθμολογημένα πρωταθλήματα της Ασίας.
Ξεκίνησε το 1967 ως Τουρνουά Πρωταθλητών Συλλόγων Ασίας (Asian Champion Club Tournament) για να διακοπεί το 1972. Ξανάρχισε με νέα μορφή τη σεζόν 1985-86 ως Ασιατικό Πρωτάθλημα Συλλόγων (Asian Club Championship). Από τη σεζόν 2002-03 συγχωνεύτηκε με το Κύπελλο Κυπελλούχων Ασίας (Asian Cup Winners' Cup) και το Σούπερ Καπ Ασίας και μετονομάστηκε σε AFC Champions League. Διεξάγεται με σύστημα ομίλων και φάσεων νοκ-άουτ κατά τα πρότυπα του Τσάμπιονς Λιγκ της UEFA.
Η πρώτη απόπειρα δημιουργίας μιας ασιατικής διοργάνωσης πρωταθλητριών συλλόγων έγινε το 1967 με τη συμμετοχή συλλόγων μόνο από έξι χώρες: Μαλαισία, Χονγκ Κονγκ, Νότιο Βιετνάμ, Ισραήλ, Νότια Κορέα και Ταϊλάνδη. Η διοργάνωση ονομαζόταν Τουρνουά των Πρωταθλητών Συλλόγων Ασίας (Asian Champion Club Tournament) και έγινε τέσσερις μόνο φορές: 1967, 1969, 1970 και 1971. Την πρώτη σεζόν έγινε με σύστημα διπλών αγώνων νοκ-άουτ, ενώ ο τελικός ήταν μονός σε ουδέτερη έδρα. Το 1968 δεν έγινε ενώ στις επόμενες τρεις διοργανώσεις η προκριματική φάση έγινε σε δυο ομίλους από τους οποίους οι δύο πρώτες ομάδες στη βαθμολογία προκρίνονταν στην τελική φάση. Η τελική φάση διεξαγόταν στην έδρα μιας εκ των τεσσάρων ομάδων σε μορφή φάιναλ-φορ, δηλαδή νοκ-άουτ ημιτελικοί, μικρός και μεγάλος τελικός.
Η διοργάνωση δεν κατάφερε να αποκτήσει δημοτικότητα και χρόνο με το χρόνο μετείχαν όλο και λιγότεροι σύλλογοι: δέκα το 1969, επτά το 1971 και οκτώ το 1971. Το 1972 εκδήλωσαν ενδιαφέρον μόνο πέντε σύλλογοι από τους οποίους οι τρεις αποσύρθηκαν, με αποτέλεσμα η διοργάνωση να ματαιωθεί και να μην ξαναγίνει. Ένα από τα αίτια της μειωμένης συμμετοχής ήταν η αποχή των αραβικών χωρών λόγω της παρουσίας του Ισραήλ.
Ασιατικό Πρωτάθλημα Συλλόγων
Τη σεζόν 1985-86 ξεκίνησε μια νέα προσπάθεια με τη νέα ονομασία Ασιατικό Πρωτάθλημα Συλλόγων (Asian Club Championship). Η μετακίνηση του Ισραήλ στη δύναμη της UEFA «διευθέτησε» το θέμα της συμμετοχής των αραβικών χωρών και έτσι στη διοργάνωση υπήρξε συμμετοχή από συλλόγους 29 χωρών. Στην προκριματική φάση οι ομάδες χωρίστηκαν σε έξι ομίλους που έγιναν με γεωγραφικά κριτήρια και δεν είχαν απαραίτητα ίσο αριθμό συλλόγων. Στη δεύτερη φάση έγιναν δύο όμιλοι των τριών ομάδων που έπαιξαν σε μία πόλη σε μορφή τουρνουά και οι δύο πρώτες κάθε ομίλου πέρασαν στην τελική φάση. Η τελική φάση διεξαγόταν στην έδρα μιας εκ των τεσσάρων ομάδων σε μορφή φάιναλ-φορ, δηλαδή νοκ-άουτ ημιτελικοί, μικρός και μεγάλος τελικός.
Με παρόμοια συστήματα διεξαγωγής συνεχίστηκε η διοργάνωση τις επόμενες χρονιές, με τον αριθμό των ομίλων να μεταβάλλεται ανάλογα με το πλήθος των σωματείων που μετείχαν. Το 1987 η τελική φάση διεξήχθη ως τουρνουά με βαθμολογία και όχι με μορφή νοκ-άουτ, οπότε δεν υπήρξε τελικός. Από το 1988 ως το 1990 έγιναν δύο προημιτελικοί όμιλοι, οι νικητές των οποίων αγωνίστηκαν σε διπλό τελικό εντός-εκτός έδρας. Από το 1991 επανήλθε το σύστημα της τελικής φάσης σε σε μορφή φάιναλ-φορ, το οποίο παρέμεινε ως το 2002 που η διοργάνωση άλλαξε μορφή.
Τσάμπιονς Λιγκ Ασίας
Το 2002 αποφασίστηκε να αλλάξει μορφή η διοργάνωση και να συγχωνευτεί με το Κύπελλο Κυπελλούχων Ασίας. Δεν μετέχουν πλέον μόνο οι πρωταθλητές αλλά και οι δευτεραθλητές από τα πιο δυνατά πρωταθλήματα, με βάση ένα σύστημα πόντων της AFC. Μετά την προκριματική φάση, στην οποία οι ομάδες κληρώνονται με γεωγραφικά κριτήρια, μένουν 16 σύλλογοι για τη φάση των τεσσάρων ομίλων και στους οποίους οι «δυνατές» ομάδες προκρίνονται απευθείας κατά τα πρότυπα του Τσάμπιονς Λιγκ της UEFA. Οι τέσσερις νικητές των ομίλων αγωνίζονται στα ημιτελικά σε διπλούς αγώνες νοκ-άουτ.
Από το 2004 ως το 2008 οι όμιλοι έγιναν επτά και η νοκ-άουτ φάση ξεκινούσε από τα προημιτελικά, στην οποία μετείχε απευθείας η κάτοχος του κυπέλλου. Από το 2009 και εξής οι όμιλοι έγιναν οκτώ και σε αυτούς μετέχει απευθείας η προηγούμενη νικήτρια, ενώ στη νοκ-άουτ φάση προκρίνονται 16 σύλλογοι. Από το 2007 στη διοργάνωση μετέχουν και οι ομάδες της Αυστραλίας.
Ως το 2008 ο τελικός ήταν διπλός, ενώ από το 2009 γίνεται σε ουδέτερη έδρα.
