PROFILBARU.COM

Выпуск замежных ваеннаслужачых (Фольксмарыне УС ГДР) у Каспійскім вышэйшым ваенна-марскім вучылішчы імя С. М. Кірава.

Вае́нная наву́ка — вобласць навукі (тэарэтычнай і практычнай), якая ўяўляе сабой сістэму ведаў аб падрыхтоўцы і вядзенні ваенных дзеянняў (вайны) дзяржавамі, кааліцыямі дзяржаў або класамі для дасягнення палітычных мэтаў, састаўная частка ваеннай справы.

У іншых дзяржавах дадзены тэрмін уключае ўсе што звязана з вайной, абаронай і агрэсіяй супраць непрыяцеля, гэта значыць, з ваеннай справай.

Раней Ваенная навука вызначалася як тэорыя вайны, вучэнне аб вайне, сістэматычнае развіцце законаў ваеннага мастацтва^[1].

^[2]

Па асобных або ўсім наогул галінах (дысцыплінах) ваеннай навукі існуюць шматлікія падручнікі, зборнікі, кіраўніцтвы, ваенныя энцыклапедыі і таму падобнае.

Гісторыя

Ваенная навука, у агульным разуменні, стваралася, развівалася і ўдасканальвалася на працягу доўгага гістарычнага перыяду. Яе асобныя галіны (дысцыпліны, элементы) зарадзіліся яшчэ ў далекай старажытнасці (у перыяд рабаўладальніцкага грамадства ў Егіпце, Персіі, Кітаі, Грэцыі і Рыме). У перыяд сярэднявечча працягвала сваё развіццё. Па меры росту прадукцыйных сіл грамадства ў дзяржавах свету ўдасканальваліся ўзбраенне і ваенная тэхніка, ускладнялася кіраванне войскам (флотам) і іх фарміраваннямі, назапашваўся гістарычны вопыт у вайсковай справе. Усё гэта і прывяло ў канчатковым выніку да афармлення ваеннай навукі як пэўнай сістэмы практычных і тэарэтычных ведаў, уменняў і навыкаў.

Склад

Раней Ваенная навука, у шырокім сэнсе, уключала ў свой склад:

вучэнне аб ваенных мэтах, г. зн. ваенную палітыку;
вучэнне аб ваенных сродках (арганізацыю, кіраванне, узбраенне і амуніцыю войскаў, крэпасцяў, марскіх сіл і гэтак далей);
вучэнне аб прымяненні вайсковых сродкаў для дасягнення пастаўленай мэты, г. зн. аб самом вядзенні вайны (ваенных дзеянняў).
- кіраўніцтва для ваенных аперацый у шырокіх памерах (стратэгія)
- вывучэнне асобных распараджэнняў адносна засяроджвання, перамяшчэння і баявых дзеянняў войскаў (тактыка).
прыватныя (дапаможныя) ваенныя навукі
- фартыфікацыя
- артылерыя
- ваенная геаграфія
- ваенная хімія
- ваенная тапаграфія
- і гэтак далей.

Вучоная ступень і званне

У залежнасці ад наменклатуры, па якой адбываецца абарона доктарскай або кандыдацкай дысертацыі, суіскальніку прысуджаецца адна з наступных вучоных ступеняў^[3]:

Доктар ваенных навук (д. ваен. н.^[4])
Кандыдат ваенных навук (канд. ваен. навук^[4])

Таксама магчыма атрыманне вучонага звання:

Гл. таксама

Зноскі

↑ ЭСБЕ
↑ Сетевое научное издание «Наука. Архівавана 24 верасня 2014.
↑ Наменклатура спецыяльнасцяў навуковых работнікаў. Архівавана 5 сакавіка 2009.
↑ ^а ^б Афіцыйнае скарачэнне.

Літаратура

Словарь военных терминов. / Сост. А. М. Плехов. Ред. С. Г. Шапкин. — М.: Воениздат, 1988. — ISBN 5-203-00175-8

Энцыклапедыі

Ваенная Энцыклапедыя Беларусі / Осіпаў В.Ц., Лянькевіч Р.Ч., Бажэнаў Ю.В. і інш.— Мн.: "Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі", 2010. — 1132 с.
Военная наука // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.) (руск.). — СПб., 1890—1907.
Россия/Русская наука/Военные науки // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.) (руск.). — СПб., 1890—1907.
Большая советская энциклопедия (БСЭ). 3-е изд. в 30-ти томах. — М.: Советская энциклопедия, 1969—1978.
Советская военная энциклопедия : ([в 8 т.]) / председ. Гл. ред. комиссии А. А. Гречко (т. 1, 8), Н. В. Огарков (т. 2—7). — М. : Военное издательство Министерства обороны СССР, 1976—1980.;
Военный энциклопедический словарь (ВЭС). — М.: Воениздат, 1984. — 863 стр., с ил., 30 л. (ил.)

Спасылкі

[autogenerated1-1] ЭСБЕ

[2] Сетевое научное издание «Наука. Архівавана 24 верасня 2014.

[DB-Informika-3] Наменклатура спецыяльнасцяў навуковых работнікаў. Архівавана 5 сакавіка 2009.

[autogenerated2-4] а ^б Афіцыйнае скарачэнне.

[1]

[2]

[3]

[4]