Транзіт 4 спадарожнікаў па дыску Сатурна, здымак з тэлескопа «Хабл».
Сонечныя зацьменні на Сатурне адбываюцца для гіпатэтычнага назіральніка з гэтай планеты, калі яе спадарожнікі праходзяць паміж Сатурнам і Сонцам . З 62 спадарожнікаў Сатурна толькі 7 — Янус, Мімас, Энцэлад, Тэфія, Рэя, Дыёна і Тытан — дастаткова вялікія [1] і знаходзяцца дастаткова блізка [2] ад Сатурна, каб цалкам закрыць сонечны дыск для гіпатэтычнага назіральніка. Астатнія спадарожнікі размешчаны на больш аддаленых арбітах і маюць меншыя памеры, таму закрыць цалкам сонечны дыск не могуць, гіпатэтычны назіральнік з Сатурна зможа назіраць толькі іх транзіт па дыску Сонца.
Вуглавы дыяметр сонечнага дыска ў небе Сатурна складае каля 3′. Для параўнання, сем асноўных спадарожнікаў Сатурна маюць бачныя вуглавыя дыяметры 5-10′ (Мімас), 5-9′ (Энцэлад), 10-15′ (Тэфія), 10-12′ (Дыёна), 8-11′ (Рэя)., 14-15′ (Тытан) і 1-2′ (Япет). Япет — трэці па велічыні спадарожнік Сатурна, размешчаны занадта далёка, каб цалкам зацямніць Сонца [2] . Янус, наадварот, размешчаны блізка да Сатурна, мае бачны вуглавы дыяметр каля 7′, гэта значыць можа цалкам зачыніць Сонца.
У адрозненне ад Юпітэра, Сатурн мае нахіл восі кручэння 26,7 градуса. Гэта азначае, што сонечныя зацьменні на Сатурне адбываюцца значна радзей, чым на Юпітэры.
