PROFILBARU.COM

Герман Эміль Фішэр
Герман Эміль Фішэр
	ням.: Hermann Emil Fischer
Дата нараджэння	9 кастрычніка 1852[…]
Месца нараджэння	Ойскірхен, раён Ойскірхен[d], адміністрацыйная акруга Кёльн, Рэйнская правінцыя, Каралеўства Прусія;
Дата смерці	15 ліпеня 1919[…] (66 гадоў)
Месца смерці	Берлін, Германія;
Месца пахавання	Friedhof Wannsee, Lindenstraße[d];
Грамадзянства	Германская імперыя;
Жонка	Agnes Gerlach[d]
Род дзейнасці	біяхімік, хімік, выкладчык універсітэта
Навуковая сфера	хімія
Месца працы	Мюнхенскі ўніверсітэт Людвіга-Максіміліяна; JMU; HU Berlin; Універсітэт Эрлангена — Нюрнберга; Універсітэт Страсбурга;
Навуковая ступень	прафесар
Альма-матар	Бонскі ўніверсітэт; Універсітэт Страсбурга;
Навуковы кіраўнік	Адольф Баер
Вядомыя вучні	Oskar Piloty[d], Ота Паўль Герман Дзільс, Адольф Віндаус, Ludwig Knorr[d], Фрыц Прэгль і Ота Генрых Варбург
Член у	Лонданскае каралеўскае таварыства; Гётынгенская акадэмія навук; Шведская каралеўская акадэмія навук; Каралеўскае фізіяграфічнае таварыства ў Лундзе[d]; Амерыканская акадэмія мастацтваў і навук; Нацыянальная акадэмія дэі Лінчэі; Расійская акадэмія навук; Пруская акадэмія навук; Нацыянальная акадэмія навук Італіі[d]; Парыжская медыцынская акадэмія[d]; Баварская акадэмія навук; Нацыянальная акадэмія навук ЗША; Турынская акадэмія навук[d];
Узнагароды	Фарадэеўская лекцыя[d] (1907) ; медаль Эліята Крэсана[d] (1913) медаль Гельмгольца[d] (1909) медаль Катэніуса[d] (1898) медаль Дэві[d] (1890) замежны член Лонданскага каралеўскага таварыства[d] (1 чэрвеня 1899) Baly Medal[d] (1909)
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Эміль Герман Фішэр (ням.: Hermann Emil Fischer; 9 кастрычніка 1852, Ойскірхен — 15 ліпеня 1919, Берлін) — нямецкі хімік, лаўрэат Нобелеўскай прэміі па хіміі (1902).

Біяграфія

Фішэр нарадзіўся ў Ойскірхене, пад Кёльнам, у сям’і бізнесмена. Пасля заканчэння школы ён хацеў займацца натуральнымі навукамі, аднак яго бацька вымусіў яго займацца ў сямейным бізнесе, пакуль не пераканаўся ў яго непрыдатнасці да гэтага.

Фішэр паступіў у Бонскі ўніверсітэт ў 1872, але ў тым жа годзе перавёўся ў Страсбургскі ўніверсітэт. Скончыўшы яго ў 1874 з работай па фталеіну, быў пакінуты пры ўніверсітэце. У 1875 ён адправіўся ўслед за адным са сваіх настаўнікаў у Мюнхенскі ўніверсітэт і ў 1879 стаў прафесарам хіміі. У 1881 прызначаны прафесарам ва ўніверсітэце ў Эрлангене. У 1888 запрошаны прафесарам хіміі ва ўніверсітэт у Вюрцбурга. У 1892 запрошаны ва ўніверсітэт у Берліне, дзе ён працаваў да самай смерці ў 1919.