Cabuérniga ye un conceyu de la comunidá autónoma de Cantabria (España). Ye unu de los trés conceyos que formen el Valle de Cabuérniga, asitiáu na zona occidental de la comunidá, dientro de la Contorna de Saja-Nansa. Llenda al norte colos conceyos de Ruente y Valdáliga, al sur con Los Tojos y la Mancomunidá Campoo-Cabuérniga, al oeste con Rionansa y Tudanca y al este nuevamente con Ruente y Los Tojos. La so cota máxima asitiada nel Altu de Cahorra ye de 1187,2 metros d'altitú y la so cota mínima daqué inferior a los 221,3 metros.
El conceyu nun tener bandera, solamente escudo herádico municipal aprobáu por Real Decretu en 1978. L'escudu tien forma ibérica o española: cuadrilongo col cantu inferior arredondiáu na punta, y la so descripción ye la siguiente: Escudu mantelado: Primero d'azur, lluceru d'oru, segundu, de plata, osu rampante de sable; terceru de gules, azuela de plata y mangu d'oru. Al timbre, corona real zarrada.[2]
Xeografía
Con una superficie de 86,44 km², Ruente ye'l ventenu conceyu de Cantabria per superficie (ver tabla).[3]
Amás de la superficie municipal, Cabuérniga xestiona conxuntamente col restu de conceyos del valle y la Hermandad de Campoo de Suso la Mancomunidá de Campoo-Cabuérniga, un territoriu de setenta y cinco quilómetros cuadraos destináu a la campera de ganáu. Se trara d'un espaciu sui generis gobernáu por una xunta direutiva compuesta por un delegáu de cada unu de los conceyos copropietarios d'esti territoriu.[4] <[5]
Pela so parte la Mancomunidá de Campoo-Cabuérniga asítiase na cabecera del ríu Saja, nel estremu sur del valle. Atiesta pel norte colos conceyos de Cabuérniga y Los Tojos, pel sur cola Hermandad de Campoo de Suso, pel este nuevamente col conceyu de Los Tojos y pel oeste con Tudanca y Polaciones.
El territoriu municipal allugar na rexón climática de la Ibéria Verde de clima Européu Occidental, clasificada tamién como clima templáu húmedu de branu frescu del tipu Cfb según la clasificación climática de Köppen.[6]
Les principales traces del conceyu a nivel xeneral son unos iviernos nidios y branos frescos, ensin cambeos sópitos estacionales, siendo la diferencia ente l'iviernu y el branu d'unos once o doce graos. L'aire ye húmedu con abondosu nubosidad y les precipitaciones son frecuentes en toles estaciones del añu, algamando una media añal redolada a los mil doscientos milímetros, con escasos valores escepcionales a lo llargo del añu.[7][8]
La temperatura medio de la rexón aumentó nos últimos cincuenta años 0,6 °C, ente que les precipitaciones esperimentó un descensu del 10 %. Cada unu de los años de la serie 1981-2010 fueron claramente más secos y templaos que los de la serie 1951-1980. Y tou indica que les fluctuaciones intra-estacionales del réxime termu-pluviométricu fueron más intenses mientres el periodu 1981-2010.[9]
Naturaleza
Recurso naturales
Pozu del Amu, cascada del ríu Saja.
La cota máxima son 1226 metros y la mínima 210.
Collá (collada) de Carmona: Puertu de monte de 606 metros d'altitú, pol que pasa la carretera que va de Cabuérniga a Puentenansa, tien arrogantes vistes panorámiques. Tien dos miradores:
Mirador Asomada del Riberu: sobre'l pueblu del Carmona, mira escontra Puentenansa.
Mirador de la Vueltuca: sobre'l pueblu de Valle, mira escontra Cabuérniga.
Cueto la Caorra: Cume de 1189 metros d'altitú, asitiada na divisoria Saja - Nansa.
El principal ríu de Cabuérniga ye'l Saja, ríu trucheru que naz nos Puertos de Sejos, que va recoyendo a lo llargo del valle diversos afluentes: ríu Bijoz, Cambillas, Argoza, Viaña y Lamiña. Tien un espectacular saltu nel llamáu Pozu del Amu. Hai un cotu trucheru llamáu «Coto Cabuérniga».
Monte de monte Aá o Monte de Monteá: una masa forestal de frondosas, compuesta sobremanera por cajigas, con hayas nes zones más elevaes.
Castañera de Terán (Castanea sativa Miller): conxuntu de castaños centenarios, ente los que s'atopa La Hoya/La Olla o El Duende.
Monte de Viaña: estensu monte de cajigas, hayas y carbayos.
Plátanu de Sopeña (Platanus hispanica Miller ex Munchh): catalogáu como árbol singular.
Tocantes a la fauna montesa, nos montes y montes del conceyu abonden el venáu, el corzu, el xabalín, el foín y el robecu. Ye una zona fayadiza pa escuchar la berra o mugidos del venáu en celu. Amás d'estos mamíferos, pueden trate aves: aves de presa menores como'l peñerina, el bilanu o'l ratoneru; hai colonies d'utres leonados.
El ganáu autóctono de la zona ye'l tudancu, que permanez nos ivernizos y, pel branu, ye conducíu a les camperes de los Puertos de Sejos. La baxada de los fataos na seronda anicia una fiesta en Carmona, llamada la pasá, na que'l ganáu desfila afatáu. Una fiesta posterior ye la de la Campaná, que se celebra'l segundu domingu d'ochobre.
Historia
Hai muertes de la ocupación d'esti valle mientres la prehistoria, en concretu nel periodu Neolíticu-Calcolíticu: les estructures tumulares de la Braña de la Faya (Carmona) y de la Braña del Pozu (Valle).
Na alta edá media constátase yá'l nome de Kaórnica (Kaorneka o Kaornega), habitada por xentes "cornecanas". La más antigua mención documental d'esti valle podría atopase na Carta-puebla de 824, onde se menta al campurriano collada de Somahoz «et per illa foze via quadiscurrunt Asturianos et Comecanos» (y pol focete pola qu'escurre'l camín d'asturianos y comecanos). Darréu, el valle de Cabuérniga quedó integráu na Merindad de les Asturies de Santillana. Esti territoriu taba apoderáu, nel sieglu XV, pola Casa Mendoza-de la Vega, según confirmó'l rei castellanu Xuan II nel añu 1444.
Esti dominiu señorial sobre tierres habitaes por xentes de behetría dio llugar al famosu pleitu de los Valles, que entabló en 1544, Cabuérniga colos otros valles de les Asturies de Santillana. Foi resueltu en 1581, reconociéndose'l realengu nestes zones.
Al pie de otros territorios entró a formar parte de la provincia de los Nueve Valles en 1630. En 1774 conformó, xunto a los conceyos de Ruente y Los Tojos, el Real Valle de Cabuérniga. Igualmente perteneció a la provincia de Cantabria constituyida en 1779, reinando Carlos III.
Esti Conceyu formar en 1822, pero ensin los conceyos de Carmona y Viaña, que se-y amestaron trece años más tarde, cuando tol conceyu pasó del partíu xudicial de Puentenansa al de Cabuérniga. Asina se caltuvo hasta bien entráu'l sieglu XX, en que s'integró nel partíu xudicial de Torrelavega.
En 1928, y per primer vegada en Cantabria, dos muyeres aportaron al cargu de conceyales nel conceyu de Cabuérniga. Los dos ediles fueron Petra Mier González (escoyida, amás, Primer Teniente d'Alcalde) y Julia Fernández de la Reguera, dambes representando a Sopeña nel conceyu.[10]
El Conceyu de Cabuérniga ye la institución encargada del gobiernu y alministración municipal. Ta compuestu pol Alcalde a cargu del poder executivu y nueve conceyales qu'exercen como poder llexislativu. Los conceyales son escoyíos direutamente pol vecinderu por aciu sufraxu universal, ente que l'alcalde ye escoyíu en segunda instancia por estos, ente les cabeces de llista con representación nel Plenu.[11]
Anguaño l'alcalde de Cabuérniga ye Gabriel Gómez Martínez, del Partíu Rexonalista de Cantabria (PRC). L'actual corporación municipal ta formada por nueve conceyales, que se parten de la siguiente manera: cinco conceyales del PRC, trés del PP, unu del PSC-PSOE.[12][13]
Les siguientes tables amuesen los resultaos de les eleiciones municipales celebraes nel añu 2003 y 2007.[14]
La casa consistorial ta allugada na llocalidá de Valle de Cabuérniga.
Xusticia
El conceyu pertenez al partíu xudicial de Torrelavega (partíu xudicial nº1 de Cantabria).[15]
El xuez de paz de Cabuérniga ye Matías Carpinteru Mantecón.[16]
Economía
Vista de Carmona, una de les llocalidaes que componen el conceyu.
Ganadería y agricultura
La ganadería y l'agricultura fueron la base de la economía tradicional cabuérniga. Sicasí, nes últimes décades el sector reconvirtióse, con menos esplotaciones y más racionales.
Industria
Los cabuérnigos yá yeren famosos como constructores de carros nel sieglu XVII. Caltiénse la tradicional industria artesanal de la madera. Ellabórense carros, preseos y ferramientes de llabranza. Son notables les abarcas que, amás de siguir utilizándose col mal tiempu, tienen calter decorativu.
Servicios
El turismu ye un sector n'alza como principal fonte d'ingresossobremanera'l turismu gastronómicu.
Patrimoniu
Destaca como bien d'interés cultural, na categoría de conxuntos históricos, Carmona, juntamente col barriu de San Pedro.
Amás, tres pueblos del conceyu son Bienes d'interés local, con categoría de conxuntu históricu:
Villa de Terán; les sos antigües escueles, amás, son un Bien inventariáu.
_Mapa.svg)
.JPG)
