Esti artículu o seición necesita referencies qu'apaezan nuna publicación acreitada, como revistes especializaes, monografíes, prensa diaria o páxines d'Internet fiables. Pues añadiles tu mesmu o avisar al autor principal del artículu na so páxina d'alderique pegando: {{subst:Avisu referencies|Xuan II de Castiella}} ~~~~
Nació en Toro, nel palaciu del Real Monesteriu de San Ildefonso. Tenía solu dos años d'edá cuando morrió'l so padre, en 1406. Los rexentes fueron la so madre, Catalina de Lancáster y el so tíu paternu, Fernando d'Antequera, que llegaron a un alcuerdu qu'estremaba'l reinu en dos partes.
Mientres la so minoría d'edá volver# a entamar la guerra contra'l reinu nazarí de Granada (de 1410 a 1411) y hubo acercamientos a Inglaterra en 1410 y con Portugal nel añu 1411. Tres el Compromisu de Caspe (1412), el rexente Fernando abandonó Castiella, pasando a ser rei de la Corona d'Aragón col nome de Fernandu I, dexando nel so llugar a dellos llugartenientes: l'obispu Juan de Sigüenza, l'obispu Pablo de Santa María de Cartaxena, Enrique Manuel de Villena, y Per Enfotu de Ribera'l vieyu, adelantado mayor d'Andalucía. Nesta dómina foi suscritu un Concordatu cola Santa Sede, siendo papa Martín V, concordatu que ta consideráu'l primeru suscritu na Historia d'España. Catalina de Lancáster morría'l 2 de xunu de 1418 y nel mes marzu de 1419, Juan foi declaráu mayor d'edá, cuando tenía catorce años, nes Cortes celebraes na villa de Madrid.
Poco dempués Xuan II casóse cola so prima hermana María d'Aragón, fía del so tíu Fernandu I. El matrimoniu celebrar n'Ávila el 4 d'agostu de 1420, mesmu añu nel que concedió'l títulu de «Ciudá» a Villa Real, actual Ciudá Real.
Nesta fase, Xuan II deposita'l so enfotu en Álvaro de Luna, con quien según abarruntaba l'historiador Gregorio Marañón pudo tener una rellación carnal,[4] teniendo tanta influencia sobre'l rei qu'inclusive, en 1422, este llegaría a noma-y condestable de Castiella a pesar de la oposición de la nobleza. Esto provoca l'enfrentamientu colos intereses de los Infantes d'Aragón y los nobles castellanos asociaos con ellos, con episodios como'l fracasáu golpe de Tordesillas de 1420. El sofitu d'Alfonso V d'Aragón a los sos hermanos, los infantes, traería la guerra ente Castiella y Aragón (1429–30). Resolver cola victoria d'Álvaro de Luna y la espulsión de los infantes.
La reina infundió en Xuan II una desapegadura creciente col condestable Álvaro de Luna, quien foi arrestáu, xulgáu y executáu por degollamiento na Plaza Mayor de Valladolid el 3 de xunu de 1453. Muertu'l condestable, foi sustituyíu nel gobiernu pol Obispu Barrientos.
Xuan II de Castiella finó un añu dempués, el 22 de xunetu de 1454, na ciudá de Valladolid, diciendo nel momentu de la so muerte: «Naciera yo fíu d'un llabrador y fuera flaire del Abrojo, que non rei de Castiella». Foi asocedíu nel tronu pol so fíu Enrique IV de Castiella.
Nel añu 2006, por cuenta de la restauración de la Cartuxa de Miraflores, la Direición Xeneral de Patrimoniu y Bienes Culturales de la Xunta de Castiella y Lleón decidió realizar l'estudiu antropolóxicu de los restos mortales de Xuan II de Castiella y de la so segunda esposa, quien taben soterraos na cripta sol sepulcru real, según l'estudiu de los restos depositaos nel interior del sepulcru del infante Alfonso de Castiella, que'l so sepulcru ta asitiáu nun llateral de la mesma ilesia. L'estudiu antropolóxicu foi realizáu por Luis Caro Dobón y María Edén Fernández Suárez, investigadores del área d'Antropoloxía Física de la Universidá de Llión.[5] La cadarma del rei Xuan II de Castiella taba casi completu, a diferencia del de la so esposa, la reina Sabela de Portugal, del que solamente quedaben dellos güesos.[6]
Semblanza
Foi esti ilustrísimo Rei de grande y formosu cuerpu, blancu y coloráu mesuradamente, de presencia bien real: tenía los pelos de color d'ablana enforma madura: la ñariz un pocu alta, los güeyos ente verdes y azules, inclinaba un pocu la cabeza, tenía piernes y pies y manes bien xentiles. Yera home bien trayente, bien francu, é bien graciosu, bien devotu, bien esforciáu, dábase enforma á lleer llibros de Filósofos é Poetes: yera bon ecliástico, asaz doctu na llingua llatina, enforma honrador de les persones de sciencia: tenía munches gracies naturales, yera gran músicu, tañía é cantaba é trovaba, é danciaba perbién, dábase enforma á la caza, cavalgaba poques vegaes en mula, salvu habiendo de caminar: traía siempres un gran cayáu na mano, el qual -y parescía perbién.[7]
María de Castiella (1428-1429), morrió na infancia, soterrada nel conventu de San Agustín de Dueñas, una y bones l'edificiu conventual llevantar nel so allugamientu actual gracies a la cesión d'unes propiedaes per parte de María d'Aragón.
Cañes Gálvez, Francisco de Paula (2007). L'itinerariu de la corte de Xuan II de Castiella (1418-1454). Madrid: Xil Ediciones. ISBN 978-84-7737-187-8.
Cañes Gálvez, Francisco de Paula (2010). La cámara de Xuan II: vida privada, ceremonia y luxu na corte de Castiella a mediaos del sieglu XV, n'Evolución y estructura de la Casa Real de Castiella1. Madrid: Ediciones Polifemo, páx. 81-195. ISBN 978-84-96813-45-8.
— (xunetu-avientu 2010). «La diplomacia castellana mientres el reináu de Xuan II: la participación de los lletraos de la Cancillería Real nes embaxaes regias». Anuariu d'Estudios Medievales (40/2): páxs. 691-722. ISSN0066-5061.
— (2000). «La música na corte de Xuan II de Castiella (1406-1454). Nueves fontes pal so estudiu». Revista de MusicologíaXXIII (2): páxs. 367-394. ISSN0210-1459.
Fernández Pirla, José María (1985). Tribunal de Cuentes, Serviciu de Publicaciones: Les ordenances contables de Xuan II de Castiella. ISBN 84-505-2253-6.
Franco Silva, Alfonso (2007). «Les intrigues polítiques de Juan Pacheco, del combate de Olmedo a la muerte de Xuan II (1445-1454)». Anuariu d'estudios medievales (37/2): páxs. 597-652. ISSN0066-5061.
Porres Arbolees, Pedro Andrés (1995). Xuan II, 1406-1454. Palencia: La Olmeda. ISBN 84-8173-026-2.
Velasco Bayón, Balbino (1996). Historia de Cuéllar. Segovia: Exma. Diputación Provincial de Segovia.
Villarroel González, Óscar (2008). escritu en Madrid. «Capilla y capellanes reales al serviciu del rei en Castiella: la evolución en dómina de Xuan II (1406-1454)». Na España medieval (31): páxs. 309-356. ISSN0214-3038.
.jpg)
.svg){kind=small}
_-_Tumba_de_Xuan_II.jpg){kind=link}
