Die fokusafstand (Engels: focal length) van ’n optiese stelsel is die afstand tussen die lens en die punt waar eweredige inkomende ligstrale byeenkom nadat dit deur die lens gebuig is. Dié punt word die brandpunt of fokus van die lens genoem en word met die letter F aangedui in die figuur hiernaas. Die fokusafstand word met f aangedui. ’n Stelsel met ’n korter fokusafstand het groter optiese krag as een met ’n lang fokusafstand; dit buig die ligstrale meer en laat hulle op ’n korter afstand fokus.
Meestal in fotografie en altyd in teleskopie, waar die voorwerp ver weg is, lei ’n langer fokusafstand (laer optiese krag) tot ’n groter vergroting en ’n kleiner gesigshoek; daarenteen word ’n korter fokusafstand of groter optiese krag verbind met ’n groter gesigshoek.
In fotografie
28 mm-lens
50 mm-lens
70 mm-lens
210 mm-lens
’n Voorbeeld van hoe lense met verskillende fokusafstande die gesingshoek beïnvloed. Die foto's is van dieselfde plek af met ’n 35 mm-kamera geneem.
Die fokusafstand van kameras word gewoonlik in millimeter (mm) aangedui, maar sommige ouer lense is in sentimeter (cm) of duim gemerk.
Die fokusafstand bepaal hoe groot die lens verafgeleë voorwerpe uitbeeld. ’n Lens met ’n fokusafstand van omtrent so lank as die diagonale lengte van die film of sensor word beskou as ’n "normale lens" omdat dit ’n normale perspektief van die toneel gee. Vir 35 mm-kameras is die diagonale lengte van die film 43 mm en ’n tipiese "normale" lens het ’n fokusafstand van 50 mm. ’n Lens met ’n korter fokusafstand as normaalweg word dikwels ’n wyehoeklens genoem (35 mm en korter vir 35 mm-kameras), terwyl lense met ’n baie lang fokusafstand dikwels ’n telefotolens genoem word (85 mm en langer vir 35 mm-kameras).
