Ła Céxa de San Ziminiàn xe un edicicio sacro de Venesia, logà inte el sestièr de San Marco, danànsi a ła Baxełega. Ancùo l'edificio butà xo.
Storia
Ghe xe notisie de orìxene un mucio antiga del primo nucleo de ła céxa, vołesta da Narsete (xeneràl bixantìn) inte el VI secoło, ma butàda xò inte el XIII par far spasio al remodernamento de Piasa San Marco.
Indrìoman xe stàda caxamentàda naltra céxa, sol prinsìpio su progeto de Cristoforo da Legname, a partìr dal 1505; ne ła segonda metà del XVI secoło xe stà parò Jacopo Sansovino a fisàr l'aseto architetonego finàl de ła céxa, dando rimàrco a ła parte osidentàl de Piasa San Marco.
El destìn de sta Ceza xe łigà al personaxo de Napołeon che inte el 1807 fa butàr xò ła céxa, par far costruìr l'Ała Napołeonica, dove ch'el vołeva ła pròpia sała da bało
Ancùo, sòto łe arcàe de l'Ała Napołeonega na tavèła sul siòło recorda a chi che pasa che se trova el caołaoro de Jacopo Sansovino.
Ła Ceza de San Ziminiàn se mostrava co łe so ełeganti forme renasimentałi situàe infra Procuratie Vecie e Procuratie Nove (a sànca), fasendo ła cexura e creando cussì un movimento al lai curto de ła piasa.
Al so interno ła Ceza gaveva el sepolcro del so architeto, co ła xe stàda desfàda el corpo xe stà spostà a ła Madona de ła Sałute.
No ghe xe più stàe notisie del crocifiso de marmaro prexente su l'altèr de ła sagrestìa. Scolpìo dal scultor venesian Bartolomeo Modulo, che gaveva xa reałixà alcune statue al xardìn d'Istà de San Pietroburgo, rexulta dispersa da l'epoca quando che l'edificio xe stà desfà.
Alcune parti superstiti de San Ziminiàn xe stàe uxàe par l'edificasion de ła Céxa del Nome de Gexù, che xe de pòchi ani sucesiva a quando che xe stàda butàda xo l'opàra de Jacopo Sansovino.
Bibliografia
Jules François Lecomte, Venezia, o colpo d'occhio sui monumenti di questa città. Prima version italiana, Oxford University, 1848.
Samuele Romanin, Storia documentata di Venezia, Fuga Editore, 1916.
