Women in Mathematics, matematik alanında kadınlar üzerine Lynn M. Osen tarafından yazılmış ve 1974 yılında MIT Press tarafından yayımlanmış bir kitaptır.
Kitabın ana içeriği, kadın matematikçilerin kronolojik olarak düzenlenmiş sekiz biyografisinden oluşan bir derlemedir,[1] ek bir giriş bölümü ve iki kapanış bölümü ile. Burada profili çizilen matematikçiler Hypatia, Maria Gaetana Agnesi, Émilie du Châtelet, Caroline Herschel, Sophie Germain, Mary Somerville, Sofya Kovalevskaya ve Emmy Noether.[2]
İki kapanış bölümünden biri, "oldukça ilginç bir şekilde seçilmiş" ve "çoğunlukla Amerika'da çalışan" başka kadın matematikçilerin kısa profillerini içerir.[3] Bu bölümde adı geçen bilim insanları Mary W. Gray, Mina Rees, Lise Meitner, Maria Goeppert Mayer, Charlotte Scott, Hanna Neumann, Maria Pastori, Maria Cibrario, Jacqueline Lelong-Ferraud, Paulette Libermann (Liberman olarak yanlış yazılmıştır), Sophie Piccard (Picard olarak yanlış yazılmıştır), Olga Taussky-Todd, Emma Lehmer (Lermer olarak yanlış yazılmıştır), Julia Robinson, Elizabeth Scott, Grace Hopper ve Dorothy Maharam Stone'dur.
Eleştirmen Philip Peak, kitabı "ilginç ve faydalı" bulmasına,[1] ve eleştirmen Florica T. Câmpan [ro] hoş bir üslupla yazıldığını kaleme almasına rağmen,[4] çoğu eleştirmen bu kadar olumlu değildi. Hardy Grant, Osen'in Hypatia profilinin, esas olarak Elbert Hubbard tarafından 20. yüzyılın başlarında çocuklar için yazılmış bir kurgu parçasına dayandırılarak ona "çok kötü" davrandığını yazdı.[5] Eleştirmen R. P. Infante, "Osen'in matematiği ya da tarihini pek bilmiyor gibi göründüğünü" yazdı ve her ikisinde de birçok hataya işaret etti. Infante ayrıca kitaptaki "dar" ve "baştan savma" bilimsellikten yakınmakta, eserin metninde "bazı akademisyenlere" yapılan ve "değişmez bir şekilde" tek bir yazarın, 20. yüzyılın başlarında yaşamış olan John Augustine Zahm'ın eserine götüren belirsiz atıflardan bahsetmektedir.[2] Eleştirmen Herbert Meschkowski [de], Grace Chisholm Young'dan bahsedilmesi gerektiğini öne sürmektedir.[6] Eleştirmenler Margaret Hayman ve Edith Robinson, kitabın öznelerinin kişisel yaşamları ve kişilikleri ya da matematiksel başarıları yerine toplum tarafından mağdur edilmelerine odaklanmasından şikâyet etmektedir.[3][7] Michael A. B. Deakin şöyle yazmıştır: "Ne yazık ki Osen'in akademik standardı, konusunun önemiyle örtüşmemektedir."[8]