Paaliaq

Paaliaq

Paaliaq'ın yörüngesinde hareket ederken keşfedilmesine yol açan zaman atlaması.
Keşif[1]
Keşfeden	J. J. Kavelaars vd.
Keşif tarihi	Ekim 2000
Adlandırmalar
MPC belirtmesi	Saturn XX
Alternatif adlar	S/2000 S 2
Sıfatlar	Paaliapian, Paaliaqian[2]
Yörünge özellikleri[3]
Dönem 2000 Şub. 26.00
Yarı büyük eksen	15.200.000 km
Dış merkezlik	0,3631
Yörünge periyodu	686,9 g (1,88 yıl)
Eğiklik	45,083°
Doğal uydusu	Satürn
Grup	Inuit grubu
Fiziksel özellikler
Tayf tipi	kırmızı B−V=0,86, R−V=0,40[4] D[4]
Ortalama çap	25+50% -30% km[5]
Sinodal dönme süresi	18,79 ± 0,09 sa[5]
Albedo	0,04[6] varsayılan
Wikimedia Commons'ta ilgili ortam

Paaliaq, Satürn'ün ters yön yörüngede hareket eden düzensiz uydusudur. Ekim 2000'in başlarında J. J. Kavelaars, Brett J. Gladman, Jean-Marc Petit, Hans Scholl, Matthew J. Holman, Brian G. Marsden, Philip D. Nicholson tarafından keşfedilmiş^[7][8][9] ve geçici olarak S/2000 S 2 adı verilmiştir.

Ağustos 2003'te, diğer Satürn uyduları için de kullanılan Inuit mitolojisinden devlerin isimlerini Kavelaars'a veren Michael Kusugak tarafından yazılan The Curse of the Shaman (Şamanın Laneti) adlı kitaptaki kurgusal bir şamanın adını almıştır.^[10]

Paaliaq'ın yaklaşık 22 kilometre çapında olduğu düşünülmektedir ve 687 günde ortalama 15,2 milyon km mesafede Satürn'ün yörüngesinde dönmektedir. Inuit düzensiz uydular grubunun bir üyesidir. Ayrıca, her birinden on mil kadar ulaşan diğer 9 uydu ile yakınlığı vardır.

Açık kırmızı renktedir ve kızılötesindeki tayfı, Inuit grubunun daha büyük bir cismin parçalanmasında olası bir ortak kökeni olduğu tezini destekleyen Inuit grubu uyduları, Kiviuq ve Siarnaq'a çok benzer.^[4][11]

23 Eylül 2000'de CFHT tarafından görüntülenen Paaliaq

Dış bağlantılar

• David Jewitt'in sayfası
• Scott Sheppard'ın sayfası 15 Mayıs 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.

Kaynakça

1. Keşif Koşulları (JPL) 14 Ağustos 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
2. "Inuktitut morphology". 8 Ekim 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Nisan 2022. 
3. Ortalama yörünge parametreleri from NASA JPL 3 Kasım 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
4. ^ Tommy Grav ve James Bauer; A deeper look at the colors of Saturnian irregular satellites 21 Ağustos 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
5. ^ Denk, T.; Mottola, S. (2019). Cassini Observations of Saturn's Irregular Moons (PDF). 50th Lunar and Planetary Science Conference. Lunar and Planetary Institute. 31 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 13 Nisan 2022. 
6. "Scott Sheppard pages". 15 Mayıs 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Nisan 2022. 
7. Kavelaars, J.J.; Holman, M.J.; Grav, T.; Milisavljevic, D.; Fraser, W.; Gladman, B.J.; Petit, J.-M.; Rousselot, P.; Mousis, O.; Nicholson, P.D. (2004). "The discovery of faint irregular satellites of Uranus". Icarus. 169 (2): 474-481. Bibcode:2004Icar..169..474K. doi:10.1016/j.icarus.2004.01.009. 
8. IAUC 7512: S/2000 S 1 ve S/2000 S 2 28 Nisan 2006 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. 25 Ekim 2000 (keşif)
9. MPEC 2000-Y15: S/2000 S 1, S/2000 S 2, S/2000 S 7, S/2000 S 8, S/2000 S 9 24 Eylül 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. 19 Aralık 2000 (keşif ve gök günlüğü)
10. Petten, Cheryl. "Naming Saturn's moons". Ammsa.com (İngilizce). Aboriginal Multi-Media Society. 24 Haziran 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Dördüncü isim olan Paaliaq, Kusugak'ın şu anda yayınlanmaya çalıştığı son kitabı Marble Island-Şamanın Laneti adlı kitabında yarattığı bir karakter. Kiviuq ve Siarnaq karakterleri de kitapta bulunur. 
11. Gladman, B. J.; Nicholson, P. D.; Burns, J. A.; Kavelaars, J. J.; Marsden, B. G.; Holman, M. J.; Grav, T.; Carl W. Hergenrother; Jean-Marc Petit; Robert A. Jacobson; and William J. Gray; Discovery of 12 satellites of Saturn exhibiting orbital clustering 20 Nisan 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Nature, 412 (July 12, 2001), pp. 163–166