Muhammed'in tarihselliği, Muhammed'in tarihsel bir figür olarak incelenmesine ve geleneksel açıklamaların dayandığı kaynakların eleştirel incelemesine atıfta bulunur.
Muhammed'in hayatıyla ilgili en eski İslami bilgi kaynağı olan Kuran, çok az kişisel bilgi verir ve tarihselliği tartışılır.[1][2]Siyer olarak bilinen peygamber biyografisi,hadis olarak bilinen sözlerin, eylemlerin ve Muhammed'in sessiz onayının kayıtları ile birlikte, hicri takvim'e göre üçüncü ve dördüncü yüzyıllardaki (Miladi 800−1000)[3][4] yazarların tarihî eserlerinde yaşatılır ve Muhammed hakkında çok fazla bilgi verir, ancak bu bilgilerin güvenilirliği bazı akademik çevrelerde çok tartışılır. Ayrıca, Muhammed'in varlığını tasdik eden ve hem kendi başlarına hem de Müslüman kaynaklarla karşılaştırıldığında değerli olan, nispeten az sayıda çağdaşı veya çağına yakın Müslüman olmayan kaynaklar vardır.[2]
Sana'a el yazmaları. Yazmanın UV ışık kullanılarak ortaya konan "altmetinleri Osman öncesine ait belki de tek örnektir ve günümüz Kur'anlarından çok farklıdır. Alman bilim insanı Gerd R. Puin bunun sabit bir metin yerine gelişen bir metin anlamına geldiğine inanıyordu.[5] Benzer bir ifade "Lawrence Conrad" tarafından Muhammed'in biyografisi için kullanılır.[6]
İslami kaynaklar
Muhammed'in hayatıyla ilgili ana İslami kaynak, Kuran ve Muhammed'in hayatının siyer ve hadis olarak bilinen sözlü geleneklere dayanan kayıtlarıdır.
Kuran
Geleneksel İslami bilime göre, Kuran'ın tamamı Muhammed'in arkadaşları tarafından hayattayken (MS 610-632 döneminde) yazılmıştır, ancak öncelikle sözlü olarak ilgili bir belgedir. Muhammed'in ölümünün ardından Kuran'ın indirilmesi durduruldu ve Kuran'ı ezberleyen sahabeler ölmeye başladı (özellikle 633'teki Yemame Savaşı'ndan sonra).[7] Kur'an'ın bazı bölümlerinin geri dönülemez bir şekilde kaybolabileceğinden endişe eden kıdemli yol arkadaşı Ömer, Halife Ebu Bekir'i, Kur'an'ın şimdiye kadar "hurma yaprağı sapları, ince beyaz taşlar, ...ve ezbere bilen erkekler, ..."[8] bir araya getirmesi için zorladı.[7][9] Halife Osman döneminde, beş kişilik bir komite, "metni olduğu gibi izleyerek", ayetler hakkındaki anlaşmazlıkları çözerek, kayıp bir ayetin izini sürerek notları tek bir cilt halinde kopyaladı.[10] "Osmanın kodeksi" olarak bilinen bu mushaf, MS 650 civarında tamamlandı,[11][12] bunun üzerine Osman, Kuran'ın (Ahruf olarak bilinir) diğer tüm mevcut kişisel ve bireysel nüshaları ve lehçelerini içeren nüshalarının yakılması için bir emir yayınladı.[13][14]
Modern bilim adamları, Kuran'ı Muhammed'in hayatı hakkında tarihi bir kaynak olarak değerlendirmede farklılık gösterirler.
İslam Ansiklopedisi'ne göre, "Kur'an, Muhammed'in değişen tarihsel koşullarına sürekli ve sıklıkla samimi bir şekilde yanıt verir ve tarihsel Muhammed'i arama göreviyle ilgili çok sayıda gizli veri içerir."[1] Buna karşılık, Solomon A. Nigosian, Kuran'ın bize Muhammed'in hayatı hakkında çok az şey söylediğini yazar.[2] Mukaddes Kitabın Musa veya İsa'nın hayatıyla ilgili anlatılarından farklı olarak, Michael Cook şunu not eder:
Kur'an, modasına uygun pek çok hikaye anlatırken, Muhammed'inki bunların arasında değildir. Hayatındaki olaylara göndermeler var ama bunlar sadece göndermeler, anlatı değil. Ayrıca kitapta kendi dönemi bağlamında adların zikredilmesine yer verilmemiştir. Muhammed'in kendisi dört kez ve çağdaşlarından birkaçı birer kez anılır ... ve bu nedenle kutsal kitabı onun dışına çıkmadan onun hayatıyla ilişkilendirmek neredeyse imkansızdır.[15]
(Kur'an'ın tarihselliğine gelince, bazı alimler de aynı fikirde değiller. Bazıları, Kur'an'ın erken bir kopyasının parşömeni ile "Kur'an'ın Muhammed'in sözleri olduğunu" (FE Peters)[16] öne sürüyorlar - metni modern versiyonlardan sadece biraz farklı olan Birmingham el yazması - kabaca Muhammed'in yaşam süresi ile tarihlendiriliyor.[17] Bununla birlikte, bazı Batılı bilim adamları,[18] Kuran'ın bazı tarihsel açıklamalarının doğruluğunu ve kutsal kitabın yedinci yüzyılın son on yılından önce herhangi bir biçimde var olup olmadığını sorgulamaktadır" (Patricia Crone ve Michael Cook);[19] ve/ veya bazıları Kuran'ın Muhammed'den yüz yıl önce var olmuş olabilecek, evrimleşmiş (Gerd R. Puin),[19][20][21] veya yeniden düzenlenmiş (J. Wansbrough) bir "metin kokteyli" olduğunu iddia ediyor.[22][23]
Kufi yazıyla 11. yüzyıl Farsça Kuran folyo sayfası
Gelenekler
Kuran'dan farklı olarak, hadis ve siyer Muhammed'in, hayatına, sözlerine, fiillerine, tasdikine ve genel olarak Müslümanlara örnek olmasına adanır.
Peygamber biyografisi (siret)
Muhammed hakkında Siret literatüründen çok şey bilindiğine inanılır:
Muhammed'in hayatı Siret olarak bilinir ve tarihin tüm ışığıyla yaşanmıştır. Yaptığı ve söylediği her şey kayıt altına alındı. Kendi kendine okuyup yazamadığı için, sözlerini, talimatlarını ve faaliyetlerini yazan 45 kişilik bir katip tarafından sürekli olarak kendisine hizmet edildi. Muhammed'in kendisi önemli kararlarını belgelemek konusunda ısrar etti. Siyasi anlaşmalar, askere almalar, memur atamaları ve tabaklanmış deri üzerine yazılmış devlet yazışmaları da dahil olmak üzere yaklaşık üç yüz belgesi bize ulaştı. Böylece hayatını en ince ayrıntısına kadar biliyoruz: nasıl konuştuğunu, oturduğunu, uyuduğunu, giyindiğini, yürüdüğünü; koca, baba, yeğen olarak davranışları; kadınlara, çocuklara, hayvanlara karşı tutumu; onun ticari işlemleri ve fakirlere ve mazlumlara karşı duruşu...[24][25][26]
Siyer literatüründen günümüze ulaşan en önemli biyografi, İbni İshak'ın (ö. 768) günümüzde Sîrat Resûlullah olarak bilinen iki nüshasıdır. Orijinal haliyle olmasa da başta İbn Hişam (ö. 834) ve Yunus b. Bukayr (ö.814-815),[1] ın editörlüğü ile günümüze ulaşmıştır. İbni Hişam'a göre, İbni İshak biyografisini Muhammed'in ölümünden yaklaşık 120 ila 130 yıl sonra yazmıştı. Hepsi olmasa da çoğu bilim insanı bu biyografilerin doğruluğunu kabul eder, ancak doğruluğu kesin değildir.[2]
İbni İshak'tan sonra, farklı şekillerde kaydedilmiş (bazıları İbn İshak'tan daha eski olan) birkaç kısa rivayet vardır (bkz. En eski siyer yazarları listesi). Muhammed'in diğer biyografileri arasında el-Vakidi'nin (ö. 822) ve ardından İbn Sa'd'ın (ö.844-45) biyografileri yer alır. El-Vaqidi, yazarın güvenilmez olduğunu belirten erken dönem Müslüman tarihçiler tarafından sıklıkla eleştirilir.[1] Bunlar, kelimenin modern anlamıyla "biyografiler" değil, Muhammed'in askeri seferlerinin, sözlerinin, Kuran'daki ayetlerin gerekçelerinin ve yorumlarının anlatılarıdır.[1]
Seküler tarihçiler Siret'i çok daha fazla eleştirdiler.
Tom Holland, İbn Hişam'ın Müslümanların Bedir Savaşı'nda zafere ulaşmasına yardım eden meleklere güvendiğini ve onun neden Homer'den (İlyadaepik şiirindetanrıları savaşları etkileyen unsurlar olarak tasvir ediyordu) daha fazla güvenilir bir tarihsel kaynak olarak kabul edilmesi gerektiğini merak ettiğini belirtiyor.[27]
Wim Raven'a göre, sahihliği ve olgusal değeri bir dizi farklı gerekçeyle sorgulanan siyer literatüründen tutarlı bir Muhammed imajının oluşturulamayacağı sıklıkla belirtilmişti. O, siyerin sahihliğine karşı aşağıdaki argümanları sıralar ve burada karşı argümanlar takip eder:
9. yüzyılın başlarına tarihlenen Semerkant Kufi Kuran. Üçüncü halife Osman'ın editi olduğu iddia edilen bir 7. yüzyıl orijinalidir. Bu Kuran Taşkent'teki küçük Telyashayakh camisinde bulunmaktadır.
İslam'ın ilk asrında neredeyse hiç siyer eseri derlenmemiştir. Fred Donner, İslam'ın kökenleri hakkındaki en eski tarihi yazıların ilk olarak Hicri 60-70'te, yani Hicret'in ilk yüzyılında ortaya çıktığına işaret eder (ayrıca bkz . Muhammed'in Biyografileri Listesi). Ayrıca, ikinci, üçüncü ve dördüncü hicri yüzyıllara tarihlenen mevcut kaynaklar, Donner'a göre çoğunlukla daha önceki kaynaklardan elde edilen materyal derlemeleridir.[3]
Siyer eserlerinde bulunan farklı rivayetlerde sergilenen birçok tutarsızlık. Yine de, İslam'da tek bir ortodoksinin olmamasına rağmen, geleneksel köken hikâyesinin en genel özellikleri üzerinde hala belirgin bir anlaşma vardır.[3]
Daha sonraki kaynaklar, Muhammed'in zamanı hakkında öncekilerden daha fazla bilgi sahibi olduğunu iddia ediyor (sözlü bir hikâye anlatımı geleneğinde ortak olan süslemeler ve abartıları eklemek için).[28]
Gayrimüslim kaynaklarla karşılaştırıldığında tutarsızlıklar. Ancak hem Muhammed'e özgü bilgilerde[29] hem de genel olarak Müslüman geleneğine ilişkin, benzerlikler ve uzlaşmalar da vardır.[30]
Siyerin bazı bölümleri veya türleri, yani mucizelerle ilgili olanlar, Muhammed'in ümmetinin inançlarını ve öğretilerini göstermenin dışında, Muhammed hakkında bilimsel tarihyazımsal bilgi kaynağı olarak uygun değildir.
Bununla birlikte, Medine Anayasası gibi siyerin diğer içeriği, hem Müslüman hem de gayrimüslim tarihçiler tarafından genellikle gerçek olarak kabul edilir.
Henri Lammens, Muhammed'in hayatıyla ilgili, çocuklarının ve eşlerinin sayısı da dahil olmak üzere, Hadislerdeki çelişkilerden şikayet ediyor. Bazı kaynaklar onun bir çocuğu olduğunu, bazıları iki çocuğu olduğunu ve yine bir başkası da sekizi erkek olmak üzere on iki çocuğu olduğunu iddia etti.[31] Çoğu kayıt onun dokuz karısı olduğunu belirtirken, "siyerin bazı pasajlarında yirmi üç kadından söz edilir."[31] Muhammed'in geleneğe göre 60 ila 65 yıl arasında yaşadığı düşünülmektedir.[32]
Hadis koleksiyonları, Muhammed'in sözlü ve uygulamalı menkıbelerinin geleneksel anlatımlarını içerir ve genellikle Kuran'daki bir ayetin Muhammed ile ilgili olarak ne ifade ettiğini açıklar.[33]
İlk Müslüman alimler, bazı hadislerin (ve siyer rivayetlerinin) uydurma olduğunun farkındaydılar ve bu nedenle, gerçek sözler ile sahte, farklı kelimelerle kaydedilmiş veya yanlış nakledenleri ayırt etmek için bir hadis tenkidi bilimi geliştirmişlerdir (bkz. Hadis çalışmaları).
Genel olarak, batılı akademisyenlerin çoğu hadis külliyatlarına büyük bir ihtiyatla bakarlar. Bernard Lewis, "Hadislerin toplanması ve kaydedilmesi, Peygamber'in vefatından birkaç nesil sonrasına kadar gerçekleşmedi. O dönemde tahrif etme fırsatları ve güdüleri neredeyse sınırsızdı"[34] diyor.
Hadislerin temel özelliği, geleneksel İslam ilminde rivayetlerin sıhhatini belirlemenin temeli olan İsnad'dır. Stephen Humphreys'e göre, bir dizi "çok yetenekli" modern bilim insanı, isnadların genel gerçekliğini savunurken, modern bilim adamlarının çoğu, isnadları "derin bir şüphe" ile ele alır.[35]
Hanbeli İslam fıkıh okulunu takip eden bir Sünni olan Jonathan AC Brown,[36] hadis geleneğinin bir "sağduyu bilimi" veya "sağduyu geleneği" olduğunu ve "insanlık entelektüel tarihindeki en büyük başarılardan biri" olduğunu iddia ediyor. .. eninde, derinliğinde, karmaşıklığında ve içsel tutarlılığında."[37]
Erken İslam tarihi, tümü MS 633'ten sonrasına tarihlenen Yahudi ve Hristiyan topluluklar tarafından Yunanca, Süryanice, Ermenice ve İbranice yazılmış kaynaklara da yansımıştır.[2] Bu kaynaklar, özellikle kronoloji ve Muhammed'in Yahudilere ve Filistin'e karşı tutumu konusunda Müslüman kaynaklara ilişkin bazı temel farklılıklar içermektedir.[2] Neva ve Koren'e göre, hiçbir Bizans ya da Süryani kaynağı "Muhammed'in bu konuda Müslüman literatüründen önceye dayanan erken kariyeri" hakkında herhangi bir ayrıntı vermemektedir.[38]
Tarihçi SP Brock tarafından incelenen Süryani ve Bizans kaynaklarına göre[39], "Muhammed için kullanılan 'peygamber' ünvanı çok yaygın değil, 'resul' daha da az. Normalde o basitçe Arap krallarının ilki olarak tanımlanır ve bu dönemin Süryani kaynaklarının fetihleri Müslüman olarak değil, esas olarak Arap olarak gördüğünü söylemek genel olarak doğru olacaktır."[40][41]
Muhammed'den bahseden, Arapların Suriye'yi fethini (Arap Fetihleri Üzerine Fragment olarak bilinir) kaydeden bir referans var. Bu çok soluk not, BL Add'in 1. yaprağında korunur. 14,461, Matta'ya göre İncil'i ve Mark'a göre İncil'i içeren bir kodekstir. Bu not, Arapların Bizanslıları ezici bir yenilgiye uğrattığı Gabitha (636 CE) savaşından hemen sonra kaleme alınmış gibi görünüyor. Fragmana dikkati çeken ilk kişi Wright oldu ve "neredeyse çağdaş bir not gibi görünüyor"[42] ifadesini kullandı, bu görüş Nöldeke tarafından da onaylandı.[43] Bu notu İnciller kitabına yazmanın amacı, yazar kendi zamanının olaylarının ne kadar önemli olduğunu fark etmiş gibi göründüğü için olabilir. "Gördük" sözleri, yazarın Muhammedin çağdaşı olduğunun olumlu bir kanıtıdır. Ayrıca zeytinyağından, sığırlardan, harabeye dönen köylerden bahseden yazar, bu kişinin köylü veya okuma-yazma bilen bir keşiş olduğunu öne sürer. Metnin durumunun bölük pörçük olduğu ve okumaların çoğunun belirsiz veya tartışmalı olduğu not edilmelidir. Eksiklikler (metindeki boşluklar) köşeli parantez içinde verilmiştir:
Arap Fethi Fragmanı
7. yüzyıl 640 Kronolojisi, ilk kez miladi 635-36 yılları ile ilgili erken bir tarihten bahseden Wright tarafından yayınlandı.[44] Bu el yazmasının içeriği, farklı nitelikteki metinlerden oluşan bir derleme içerdiğinden, açık bir tutarlılık eksikliği nedeniyle birçok bilim insanının kafasını karıştırdı.[45] Muhammed'in Arapları ile ilgili olarak, bu el yazmasında bahsedilen iki önemli tarih vardır.
Muhammed'e gayrimüslim bir kaynakta ilk açık referansı sağladığı için büyük önem taşıyan yukarıdaki ilk tarihtir. Bilgi genellikle Dathin savaşı ile tanımlanır.[46] Hoyland'a göre, "kesin tarihleme, nihai olarak ilk elden bilgiden türetildiği konusunda güven uyandırıyor".[47]
Yedinci yüzyılın başlarına ait bir başka anlatım , Bagratuni Hanedanı'nın bir Ermeni piskoposu olan Sebeos'tan gelmektedir. Anlattıklarına göre, Arapların aniden ortaya çıkışına dair anıların taze olduğu bir zamanda yazıyormuş. Muhammed'in adını, mesleğinin bir tüccar olduğunu biliyor ve hayatının ilahi bir vahiy tarafından aniden değiştirildiğini ima ediyor.[48] Sebeos, Müslümanların kendilerinin yaptıklarını düşündüklerine dikkat eden İslam'ın yükselişi için bir teori sunan ilk gayrimüslim yazardır.[49]
Bu vakayinamede, anlattığı olayların birçoğunu yaşadığına dair işaretler vardır. Arap fetihlerinin hikâyesinin, tanık olan mültecilerden alındığını iddia ediyor. Vakayiname, Muaviye'nın Arap iç savaşındaki (656-661 CE) üstünlüğü ile sona erer, bu da bu tarihten kısa bir süre sonra yazdığını gösterir.
Modern bilim
Biyografik içerik
Kuran, peygamberin yaşamına ilişkin az sayıda ve ilkel ayrıntı içermekle birlikte, Muhammed hakkındaki biyografik bilgilerin çoğu, özellikle İbn İshak'ın eserinden (biyografik literatür) gelir.[50] Bu kaynaklar normal olarak, bazı durumlarda bir görgü tanığına götüren ve bazen peygamber dönemine yakın diğer eski kaynaklarla yakınlaşan tarihsel bir isim izi sağlar.[50] "Muhammed'in yaşamına ilişkin geleneksel İslami açıklamanın temel dayanağının tarih dışı olduğunu öne sürmek için zorlayıcı bir neden olmamasına rağmen", çok daha ayrıntılı bir biyografinin tarihsel olarak kesin bilgi olarak anlaşılması zordur.[50] Wim Raven'a göre, Muhammed'in rivayetlerinin birçoğunun tarihsel unsurları ile tarihsel olmayan unsurları arasında ayrım yapma girişimleri sorunlu olmuştur.[51] FE Peters'e göre, biyografik kaynaklarla ilgili herhangi bir zorluğa rağmen, akademisyenler genellikle orada Muhammed hakkında değerli tarihi bilgiler görürler ve ihtiyaç duyulanın olası olanı olası olmayandan ayırma yöntemleri olduğunu öne sürerler.[52]
1970'lerde Revizyonist İslami Araştırmalar Okulu, geleneksel İslami kaynakların güvenilirliği hakkında temel şüpheler uyandırdı ve Muhammed'in geleneksel anlatımının doğruluğu da dahil olmak üzere, tarihsel-eleştirel yöntemleri erken İslami döneme uyguladı. Tarihsel Muhammed arayışındaki başlıca zorluk kaynağı, İslam öncesi Arabistan hakkında modern bilgi eksikliğidir.[16] Harald Motzki'ye göre,
"Bir yandan kaynakları eleştirmeden kullanmakla suçlanmadan Peygamber'in tarihi bir biyografisini yazmak mümkün değildir, diğer yandan kaynakları eleştirel olarak kullanırken böyle bir biyografi yazmak mümkün değildir."[2]
1952'de, Ignác Goldziher ve Henri Lammens'in "şüpheci sonuçlarını tamamen hesaba katan", yani İslami hadislerin tahrif edilmiş olduğunu ve güvenilir bilgi kaynakları olarak kabul edilemeyeceğini söyleyen, Muhammed'in eleştirel bir biyografisinin yazarı olan Fransız Arabist Régis Blachère yazdıː
"Muhammed'in ayrıntılı bir tarihini titiz ve sürekli bir kronoloji ile yazmamıza izin verecek hiçbir kaynağımız yok. Her şeyden önce, Muhammed'in ilahi çağrısından önceki dönemle (610 öncesi) ilgili her şey için, kısmi veya tam bir cehalete teslim olmak gereklidir. Gerçekten bilimsel bir biyografinin başarabileceği tek şey, bu peygamberlik öncesi dönemin doğurduğu ardışık sorunları ortaya koymak, Muhammed'in ilahi çağrıyı aldığı genel arka plan atmosferini çizmek, bilinen gerçekleri sıraya koymak ve nihayet belirsiz kalan her şeyi flu bırakarak daha büyük bir başarı şansıyla Mekke'deki peygamberliğin gelişimini geniş fırça darbeleriyle vermeyi denemektir. Daha ileri gitmeyi istemek menkıbeye ya da romantizasyona girmektir."[53]
Tarihçi John Burton belirtiyor;
"İçeriği değerlendirirken, bilim insanının tek çözümü tekrarlanabilirlik temelinde olasılık kıstasıdır ve bundan kalanlar, en son dönemin kurucusunun erken yaşamının seyrek kaydından tarihçiye neredeyse hiçbir fayda sağlamaz. Bu nedenle, şu anda Müslüman geleneğinde ne kadar geriye gitmeye çalışılırsa çalışılsın, Muhammed'in bir zamanlar var olduğu gerçeğinin ötesinde, Muhammed'in insan tarihini inşa etmek için, gerçek kullanımlı bir bilgi kırıntısı elde edemezsiniz."[54]
Michael Cook, İbn İshak'ı, yazısını İbn İshak'a dayandıran, ancak çok renkli ama uydurma ayrıntılar ekleyen sonraki yorumcu Al-Vaqidi ile karşılaştırmanın, sözlü tarihin hikâye anlatıcılarının kurgusu (Kıssa) tarafından nasıl kirletilebileceğini ortaya çıkardığından yakınıyor.[55] "İbn İshak ile Vakidi arasında yarım asırlık hikâye anlatıcılığının neler başarabileceğini gördük. Aynı süreçlerin İbn İshak'tan önceki yüzyılda nelere yol açmış olabileceği ise ancak tahmin edebileceğimiz bir şeydir."[56]
Cook'un revizyonist arkadaşı Patricia Crone, Siyer'in "bir torun tarafından değil, Peygamber neslinin büyük bir torunu tarafından", ulema ve Abbasilerin bakış açısıyla yazıldığından, bahsederek, Emevi halifelerinin peygamberlerini nasıl hatırladıklarını" "asla bilemeyeceğiz...[57] diye şikayet eder.
Lawrence Conrad, Muhammed'in yaşam tarihleriyle ilgili olarak, "H. ikinci yüzyıla kadar Peygamber'in doğum tarihiyle ilgili İslami bilimsel görüş, 85 yıllık bir çeşitlilik sergilemiştir. İster sözlü ister yazılı olarak nakledilmiş olsun, herhangi bir tarihsel anlatı geleneğinin istikrarı için kronolojinin çok önemli olduğu varsayımına göre, bu durum ikinci yüzyılda siyer çalışmalarının hala bir akışkanlık halinde olduğunun açık bir göstergesi olarak görülebilir.[58] H. ikinci yüzyılın ilmi görüşü en eski ilmi kanaat olduğundan ve âlimlerin asıl olaya daha yakın olduklarını varsayarsak, kaynaklarının doğru olma ihtimali daha yüksektir, bu, İslam alimleri arasında Muhammed hakkında temel bilgiler hakkında şaşırtıcı bir bilgi eksikliği olduğunu göstermektedir.[59]
Robert Hoyland, Muhammed'in tarihsel öneminin takipçileri tarafından abartılmış olabileceğini öne sürerek, "başka yerlerdeki" diğer Arap liderlerin, zayıflamış Bizans ve Pers imparatorluklarına saldırırken Muhammed'den önce geldiğini, ancak bunların "daha sonraki Müslüman yazarlar tarafından tarihin dışına atıldığını" yazdı. (Hoyland ve diğer tarihçiler, orijinal Arap işgalcilerin hepsinin Müslüman olmadığını iddia ediyor.)[60]
Ancak tarihçilerin azınlığı, Muhammed'in tamamen efsanevi bir figür olabileceğine inanıyor. 1930 gibi erken bir tarihte, Muhammed'in varlığı sorusu Sovyet oryantalist Klimovich tarafından gündeme getirildi. 2003 yılında yayınladıkları Crossroads to Islam adlı kitaplarında Yehuda D. Nevo ve Judith Koren, erken İslam dönemine ait arkeolojik kanıtların kapsamlı bir incelemesine dayanarak, yaşadığı sanılan Muhammed'in gerçekte hiç var olmamış olabileceği ve tek tanrılı İslam'ın bundan ancak bir süre sonra ortaya çıktığı yönünde bir tez ileri sürdüler. Bu, Rice Üniversitesi'nden David Cook tarafından "makul veya en azından tartışılabilir" ve "çok titiz bir tarihsel metodoloji kullandı" şeklinde tanımlandı. Fakat aynı zamanda yazarların bazı delilleri mantıksız bir şekilde ele aldıklarını öne süren tarihçi Colin Wells tarafından Holokost inkarıyla da karşılaştırıldı.[61]
Karl-Heinz Ohlig, Muhammed'in kişiliğinin erken İslam'ın merkezinde olmadığı ve bu çok erken aşamada İslam'ın aslında teslis kavramına itirazları olan bir Arap Hristiyan mezhebi olduğu sonucuna varıyor. Daha sonraki hadisler ve biyografiler İslam'ı Hristiyan köklerinden ayırmada ve tam anlamıyla yeni bir din inşa etmede kullanılan büyük ölçüde efsanelerdir.[62] sonucuna varır.
Volker Popp (2004, 2005), hem Muhammed'in ("kutsanmış olan") hem de Ali'nin ("yüce olan") isim olarak değil, unvan olarak ortaya çıktığını öne sürdü. Sasani İmparatorluğu'ndaki Süryani Hristiyanlar tarafından İsa Mesih'e verilen unvanlar, Muhammed'in Yeni Ahit'tekibenedictus, ευλογημένος ile eşdeğer olmasıdır. Numismatik bir çalışmada Popp, mhmd (Arapça sesli harfler olmadan yazılır) ile yazılmış, ancak daha sonra yaygın hale gelen rasûlullahtan yoksun, H. 16'ya tarihlenen sikkeler tespit etti. Popp, Pehlevi alfabesinde MHMT ile ve ayrıca bazı durumlarda Hristiyan sembolizmiyle birleştirilmiş olarak kısmen Arap alfabesinde mhmd ile yazılmış Arap-Sasani ve Suriye sikkelerini ekledi.[63]
Heger (2008), Muhammed'in "kutsanmış kişi" (Mesih)'in bir unvanı olmasının, İslam peygamberinin tarihselliğini zorunlu olarak engellemediğini savunuyor. Daha ziyade, Muhammed'in tarihselliğine ilişkin bir varsayıma, hadis bilgilerine fark edilebilir bir şekilde benzeyen üç alternatifte özetlenen bir olasılıklar ölçeği açar:
Muhammed'in hayatıyla ilgili İslami gelenek tamamen efsanedir.
Muhammed tarihseldir, ancak İslami geleneğin önerdiğinden yaklaşık bir asır sonra aktif olmuştur.
Her ikisi de Muhammed veya "kutsanmış" sıfatı verilen, biri 7. yüzyılın başlarında aktif olan ve Mekke surelerinin yazarı, diğeri ise Medine surelerinin yazarı, Johannes Damascenus'unMamed'i, iki farklı insan vardı.[64]
Yine 2008'de, eski bir Müslüman olan ve Almanya'nın ilk İslam teoloji profesörü olan Sven Kalisch, Muhammed peygamberin muhtemelen asla var olmadığı görüşünü dile getirdi.[65] 2011'de Hollandalı bir bilim insanı olan Hans Jansen benzer görüşleri dile getirdi.[66]
^"H. ikinci yüzyıla kadar Peygamber'in doğum tarihiyle ilgili İslami bilimsel görüş, 85 yıllık bir çeşitlilik sergilemiştir. İster sözlü ister yazılı olarak nakledilmiş olsun, herhangi bir tarihsel anlatı geleneğinin istikrarı için kronolojinin çok önemli olduğu varsayımına göre, bu durum ikinci yüzyılda siyer çalışmalarının hala bir akışkanlık halinde olduğunun açık bir göstergesi olarak görülebilir.Conrad (June 1987). "Abraha and Muhammad: Some Observations Apropos of Chronology and Literary topoi in the Early Arabic Historical Tradition". Bulletin of the School of Oriental and African Studies. 50 (2): 239. doi:10.1017/S0041977X00049016. 11 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ocak 2020.
^abPatricia Crone, Michael Cook, and Gerd R. Puin as quoted in Toby Lester (January 1999). "What Is the Koran?". The Atlantic Monthly. 23 Temmuz 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Nisan 2022.
^Quranic Studies: Sources and Methods of Scriptural Interpretation (1977) and The Sectarian Milieu: Content and Composition of Islamic Salvation History (1978) by Wansbrough.
^"1. Known Unknowns". In the Shadow of the Sword: The Birth of Islam and the Rise of the Global ... Knopf Doubleday. 2012. ISBN9780385531368. Erişim tarihi: 25 Eylül 2019.
^Hagarism: The Making of the Islamic World. Cambridge: Cambridge University Press. 1980. s. 277. ISBN0-521-29754-0.
^Seeing Islam as Others Saw It: A Survey and Evaluation of Christian, Jewish and Zoroastrian Writings on Early Islam. Darwin. 1998. s. 591. ISBN0878501258.
^W. Wright, Catalogue Of Syriac Manuscripts In The British Museum Acquired Since The Year 1838, 1870, Part I, Printed by order of the Trustees: London, No. XCIV, pp. 65-66. This book was republished in 2002 by Gorgias Press.
^Th. Nöldeke, "Zur Geschichte Der Araber Im 1, Jahrh. d.H. Aus Syrischen Quellen", Zeitschrift Der Deutschen Morgenländischen Gesellschaft, 1876, Volume 29, p. 76.
^W. Wright, Catalogue Of Syriac Manuscripts In The British Museum Acquired Since The Year 1838, 1872, Part III, Printed by order of the Trustees: London, No. DCCCCXIII, pp. 1040–1041
^A. Palmer (with contributions from S. P. Brock and R. G. Hoyland), The Seventh Century In The West-Syrian Chronicles Including Two Seventh-Century Syriac Apocalyptic Texts, 1993, op. cit., pp. 5–6; R. G. Hoyland, Seeing Islam As Others Saw It: A Survey And Evaluation Of Christian, Jewish And Zoroastrian Writings On Early Islam, 1997, op. cit., pp. 118–119
^A. Palmer (with contributions from S. P. Brock and R. G. Hoyland), The Seventh Century In The West-Syrian Chronicles Including Two Seventh-Century Syriac Apocalyptic Texts, 1993, op. cit., p. 19, note 119; Also see R. G. Hoyland, Seeing Islam As Others Saw It: A Survey And Evaluation Of Christian, Jewish And Zoroastrian Writings On Early Islam, 1997, op. cit., p. 120, note 14
^R. G. Hoyland, Seeing Islam As Others Saw It: A Survey And Evaluation Of Christian, Jewish And Zoroastrian Writings On Early Islam, 1997, op. cit., p. 120
^R. W. Thomson (with contributions from J. Howard-Johnson & T. Greenwood), The Armenian History Attributed To Sebeos Part - II: Historical Commentary, 1999, Translated Texts For Historians - Volume 31, Liverpool University Press, p. 238
^R. G. Hoyland, Seeing Islam As Others Saw It: A Survey And Evaluation Of Christian, Jewish And Zoroastrian Writings On Early Islam, 1997, op. cit., p. 128
^Le Probleme de Mahomet Essai de Biographie Critique du fondateur. Paris. 1952. ss. 17-18. found and translated in "1. Studies on Muhammad and the Rise of Islam". The Quest for the Historical Muhammad. Prometheus. 2000. s. 51. ISBN9781573927871.
^John Burton: Bulletin of the Society of Oriental and African Studies, vol. 53 (1990), p. 328, cited in "2. Origins of Islam: A Critical Look at the Sources". The Quest for the Historical Muhammad. Prometheus. 2000. ss. 91. ISBN9781573927871.
^Volker Popp, Bildliche Darstellungen aus der Frühzeit des Islam (IV), in: imprimatur 5+6, 2004; Volker Popp, Die frühe Islamgeschichte nach inschriftlichen und numismatischen Zeugnissen, in: Karl-Heinz Ohlig (ed.), Die dunklen Anfänge. Neue Forschungen zur Entstehung und frühen Geschichte des Islam, Berlin 2005, pp. 16–123 (here p. 63 ff.).
.jpg)
.jpg)
