PROFILBARU.COM

Morris Kline
Morris Kline
Doğum	1 Mayıs 1908; Brooklyn
Ölüm	10 Haziran 1992 (84 yaşında); Brooklyn
Defin yeri	Montefiore Mezarlığı; 40°41′9.416″K 73°44′49.412″B / 40.68594889°K 73.74705889°B
Milliyet	Amerikalı
Vatandaşlık	ABD
Eğitim	New York Üniversitesi (1936); Boys High School (1925)
Tanınma nedeni	Mathematics and the Search for Knowledge; Mathematics: The Loss of Certainty; Mathematical Thought from Ancient to Modern Times; Why Johnny Can't Add
Ödüller	Guggenheim Fellowship; Fulbright Scholarship
Kariyeri
Dalı	Matematik, matematik tarihi
Çalıştığı kurum	New York Üniversitesi (1930-1976); Birleşik Devletler Ordusu Muhabere Birliği (1942-1945); Institute for Advanced Study (1936-1938)
Tez	Homomorphism and Isomorphism of Rings and Fields of Point Sets (1936)
Doktora; danışmanı	Robert Garfield Putnam
Doktora öğrencileri	Jeannette Rosenstark (1963); Michael Bernkopf (1965); Arthur Schlissel (1974)

Morris Kline (1 Mayıs 1908 - 10 Haziran 1992), Amerikalı bir matematik profesörü, matematik tarihi, matematik felsefesi ve matematik eğitimi üzerine bir yazar ve aynı zamanda matematiksel konuların popülerleştiricisiydi.

Eğitimi ve kariyeri

Kline, Brooklyn'de Yahudi bir ailenin çocuğu olarak dünyaya geldi ve Jamaica, Queens'de ikamet etti. Brooklyn'deki Boys High School'dan mezun olduktan sonra New York Üniversitesi'nde matematik okudu ve 1930'da lisans, 1932'de yüksek lisans ve 1936'da doktora derecesi aldı. 1942'ye kadar NYU'da öğretim görevlisi olarak çalışmaya devam etti.^[1]

II. Dünya Savaşı sırasında Kline, Belmar, New Jersey'de konuşlanan United States Army Signal Corps'da görevlendirildi. Bir fizikçi olarak atanan Kline, radarın geliştirildiği mühendislik laboratuvarında çalıştı. Savaştan sonra elektromanyetizma üzerine araştırmalarına devam etti ve 1946'dan 1966'ya kadar Courant Matematik Bilimleri Enstitüsü'nde elektromanyetik araştırmalar bölümünün yöneticiliğini yaptı.

Kline, matematik öğretimine New York Üniversitesi'nde devam etti ve 1952 yılında tam profesör oldu. New York Üniversitesi'nde 1975 yılına kadar dersler verdi ve matematiğin çeşitli yönleri ve özellikle matematik eğitimi üzerine birçok makale ile bir düzineden fazla kitap yazdı. Öğrencilerden kendi içlerinden geldiği için matematiğin tadını çıkarmalarını beklemek yerine matematiğin uygulamalarını ve yararlılığını öğretme ihtiyacını defalarca vurguladı. Benzer şekilde, matematiksel araştırmaların sadece diğer matematikçilerin ilgisini çekecek yapılar inşa etmek yerine diğer alanlarda ortaya konan problemleri çözme üzerine yoğunlaşmasını teşvik etti. Kline'ın öğretmenlikle ilgili görüşleri hakkında aşağıdaki ifadelerden bir fikir edinilebilir:

Her öğretmene bir aktör olmasını tavsiye ederim. Sınıf tekniği tiyatroda kullanılan her araçla canlandırılmalıdır. Uygun olduğu yerde dramatik olabilir ve olmalıdır. Sadece gerçeklere değil, ateşe de sahip olmalıdır. İnsanların ilgisini çekmek için davranışlarındaki tuhaflıkları bile kullanabilir. Mizahtan korkmamalı ve onu özgürce kullanmalıdır. Alakasız bir şaka ya da hikaye bile sınıfı son derece neşelendirir.^[2]

Matematik eğitiminin eleştirisi

Morris Kline, Yeni Matematik programlarını da içeren bir dönem olan yirminci yüzyılın ikinci yarısında matematik eğitimi'nde meydana gelen müfredat reformunun baş kahramanlarından biriydi. Kline'ın 1956 yılında The Mathematics Teacher dergisinde yayımlanan bir makalesinin başlığı "Mathematical texts and teachers: a tirade" (“Matematiksel metinler ve öğretmenler: bir tirad”) idi. Başarısızlıkları için öğrencileri suçlayan öğretmenlere seslenerek, “Bir öğrenci sorunu var, ancak matematik öğreniminin mevcut durumundan sorumlu olan üç faktör daha var, yani müfredat, metinler ve öğretmenler” diye yazdı. Bu tirat sinirlere dokundu ve değişiklikler olmaya başladı. Ancak daha sonra Kline bazı değişiklikleri eleştirmeye başladı. 1958 yılında "Ancients versus moderns: a new battle of the books" (“Eskiler modernlere karşı: kitapların yeni savaşı”) başlıklı bir makale yazdı. Makaleye Rutgers Üniversitesi'nden Albert E. Meder Jr. tarafından bir reddiye eşlik etti.^[3] Şöyle diyor: "Birincisi, 'modernistler' tarafından benimsenen görüşlere ilişkin tamamen belgelendirilmemiş muğlak genellemeleri ve ikincisi, 'modernistler' tarafından söylenmemiş olanlardan çıkarılan sonuçları sakıncalı buluyorum."

1966 yılına gelindiğinde Kline, sekiz sayfalık bir lise planı önerdi.^[4] James H. Zant tarafından kaleme alınan bu makalenin reddiyesinde, Kline'ın “ders kitapları, öğretim ve müfredatla ilgili olarak okullarda neler olup bittiği konusunda genel bir bilgi eksikliğine sahip olduğu” ileri sürüldü. Zant, Kline'ın yazısını “belirsizlik, gerçeklerin çarpıtılması, belgelenmemiş ifadeler ve aşırı genelleme” nedeniyle eleştirdi.

1966^[5] ve 1970^[6] yıllarında Kline iki eleştiri daha yayınlamıştır. Martin's Press 1973'te Kline'ın Why Johnny Can't Add: the Failure of the New Math adlı eleştirisini yayınlayarak diyaloğa katkıda bulundu. Kitabın açılış bölümü, öğrencilerin sezgilerinin yeni jargon tarafından zorlandığı bir eğitim parodisidir. Kitap, Kline'ın bazı ilerlemeleri kabul etmesiyle birlikte Matematik Öğretmeni'ndeki tartışmaları tekrarlıyor: Columbia Üniversitesi'nden Howard Fehr'in Ortaöğretim Matematik Müfredatı Geliştirme Çalışması'nda (Secondary School Mathematics Curriculum Improvement Study) kümeler, işlemler, eşlemeler, ilişkiler ve yapılar gibi genel kavramlar aracılığıyla konuyu birleştirmeye çalıştığını aktarıyor.

1977'de Kline lisans üniversite eğitimine yöneldi; Why the Professor Can't Teach: The Dilemma of University Education adlı kitabıyla akademik matematik kurumunu karşısına aldı. Kline, Amerika Birleşik Devletleri'ndeki profesörlerin araştırma yapma zorunluluğunun, iyi öğretimi karakterize eden bilimsel yöntemi yanlış yönlendirdiğini savunuyor. Açıklayıcı yazılar ya da başkalarının özgün çalışmalarının değerlendirilmesiyle ifade edilen bilimselliği övmektedir. Burs için, konulara, materyallere ve yöntemlere eleştirel yaklaşılmasını bekler. Reddiyeler arasında D.T. Finkbeiner, Harry Pollard ve Peter Hilton tarafından yapılanlar da vardır.^[7] Pollard, “Öğrenmenin kendi iyiliği için takdir edildiği ve peşinden koşulduğu toplum ortadan kalkmıştır” demiştir. Hilton'un eleştirisi daha açıktı: Kline “düşmanların eline...[bir] silah verdi”. 1956'da matematik eğitiminde değişim için bir ajitatör olarak başladıktan sonra, bazı eğilimlerin eleştirmeni haline geldi. Yetenekli bir konuşmacı olmasına rağmen, editörler sık sık onun ifadelerinin en iyi şekilde çürütülmesi gerektiğini düşünmüşlerdir.

Morris Kline'ı protestoya neyin motive ettiğini düşünürken, Profesör Meder'in görüşünü göz önünde bulundurmak gerekir:^[8]

“	Profesör Kline'ın aslında matematiği gerçekten sevip sevmediğini merak ediyorum [...] Kendisinin özünde bir matematikçi değil, bir fizikçi ya da belki de bir 'doğa filozofu' olduğunu ve ortaöğretim üniversite hazırlık matematik müfredatını, matematikte son yüz yıl içinde geliştirilen bazı kavramları kullanarak yirminci yüzyılın çeşitli ihtiyaçlarına yönlendirme önerilerinden hoşlanmamasının nedeninin bunun kötü bir matematik olması değil, fiziğin önemini en aza indirmesi olduğunu düşünüyorum.	„

Kline, E. H. Moore'un lise düzeyinde fen ve matematiği birleştirme tavsiyesini hatırlattığı için öyle görünebilir.^[9] Ancak daha yakından bakıldığında, Kline'ın matematiği “insanın dünyasını anlama ve ona hakim olma çabalarının bir parçası” olarak adlandırdığı ve bu rolü geniş bir bilim yelpazesinde gördüğü görülmektedir.

Matematik araştırmalarının eleştirisi

Mathematics: The Loss of Certainty (bölüm XIII: “The Isolation of Mathematics”) adlı kitabında Kline, matematik araştırmalarının yürütülme biçiminden yakınarak, çoğu zaman matematikçilerin bilimlerdeki uygulamalı problemleri çözmek için gereken (bazen derin) bağlamla tanışmaya istekli olmadıklarından, herhangi bir sonucu olmayan saf matematik problemleri icat etmeyi tercih ettiklerinden şikayet etmiştir. Kline ayrıca bu durumdan "yayımla ya da yok ol" akademik kültürünü sorumlu tutmuştur.^{[kaynak belirtilmeli]}

Yayınlar

Kitaplar

1937: Introduction to Mathematics (with Irvin W. Kay), Houghton Mifflin
1951: The Theory of Electromagnetic Waves (ed.), Inter-science Publishers
1953: Mathematics in Western Culture, Oxford University Press
1956: The Language of Shapes (Abraham Wolf Crown ile birlikte)
1959: Mathematics and the Physical World, T. Y. Crowell Co.
1962: Mathematics, A Cultural Approach, Addison-Wesley
1967: Mathematics for the Nonmathematician, Dover Publications
1965: Electromagnetic Theory and Geometrical Optics (Irvin W. Kay ile birlikte), John Wiley & Sons
1967: Calculus, An intuitive and Physical Approach, John Wiley & Sons, 1977, Dover Publications 1998 tekrar baskı 0-486-40453-6
1967: Mathematics for Liberal Arts, Addison-Wesley, (Mathematics for the Nonmathematician olarak yeniden yayınlandı, Dover Publications, Inc., 1985) (0-486-24823-2)
1968: Mathematics in the Modern World (ed.), W. H. Freeman & Co.
1968: Mathematics in the Modern World; readings from Scientific American
1972: Mathematical Thought From Ancient to Modern Times, Oxford University Press
1973: Why Johnny Can't Add: The Failure of the New Mathematics, St. Martin's Press
1977: Why the Professor Can't Teach: Mathematics and the Dilemma of University Education, St. Martin's Press, (0-312-87867-2)
1979: Mathematics: An Introduction to Its Spirit and Use; readings from Scientific American
1980: Mathematics: The Loss of Certainty, Oxford University Press, (0-19-502754-X); OUP Galaxy Books pb. tekrar baskı (0-19-503085-0) "Matematik Kesinliğin Kaybı" adlıyla Türkçeye çevrilmiştir.
1985: Mathematics and the Search for Knowledge, Oxford University Press, (0-19-503533-X)

Notlar

^ Alexanderson, G. L. (2008). "Morris Kline". Donald J. Albers; Gerald L. Alexanderson (Ed.). Mathematical People: Profiles and Interviews. 2. A K Peters, Ltd. ss. 173-183. ISBN 978-1-56881-340-0.
^ Mathematics Teacher 49:171.
^ The Mathematics Teacher 51:428–33
^ Mathematics Teacher 59:322–330
^ M. Kline (1966) "Intellectuals and the schools: a case history" in Harvard Educational Review 36:505–11
^ M. Kline (1970) "Logic versus pedagogy" in American Mathematical Monthly (77:264–82)
^ D.T. Finkbeiner, Harry Pollard, Peter Hilton (Mayıs 1979) American Mathematical Monthly 86:401-412
^ Mathematics Teacher 51:433
^ Why Johnny Can’t Add, s. 147