Rutherford'un çocukluğu, her iki ebeveynini de içeren trajediler tarafından gölgelendi. Babası, gazeteci ve şair William Rutherford Benn, 16 Aralık 1882'de Londra'nın güneyindeki Wandsworth'ta Florence Nicholson ile evlendi. Evlendikten bir ay sonra sinir krizi geçirdi ve Bethnal House Lunatic Asylum'a kabul edildi. Ailesinin gözetiminde seyahat etmek için salıverilen babası, dedesi Julius Benn'i öldürdü ve ardından kendi boğazını da kesti.[1]
Soruşturmanın ardından, William Benn'in deli olduğu onaylandı ve Broadmoor Suçlu Akıl Hastanesine kaldırıldı. Yedi yıl sonra, 26 Temmuz 1890'da Broadmoor'dan terhis edildi ve karısıyla tekrar bir araya geldi. Yasal olarak soyadını bıraktı.
William ve Floransa'nın tek çocuğu Margaret Taylor Rutherford, 1892'de Güney Londra'daki Balham'da doğdu. Margaret'in amcası, 1. Baronet Sir John Benn bir politikacıydı ve ilk kuzeni bir zamanlar İşçi Partisi politikacısı Tony Benn'di . Rutherford ailesi, son zamanlarda yaşadıkları sıkıntıların yaşandığı bölgeden uzakta yeni bir hayata başlamayı umarak Hindistan'ın Madras kentine göç etti, ancak Margaret, hamile annesi kendini ağaca astıktan sonra Londra'nın güneyindeki Wimbledon'daki teyzesi Bessie Nicholson ile yaşamak üzere üç yaşındayken İngiltere'ye döndü.
Genç Margaret'e kısa bir süre sonra babasının kırık bir kalpten öldüğü söylenmişti, bu yüzden 12 yaşındayken babasının 1903'te Broadmoor Hastanesi'ne yeniden yatırıldığını öğrenince şok oldu ve babası 4 Ağustos 1921'de burada ölene kadar bakım altında kaldı. Ebeveynlerinin zihinsel ıstırapları, benzer hastalıklara yenik düşebileceği korkusuna yol açtı, bu korku, hayatının geri kalanında peşini bırakmadı ve aralıklı depresyon ve endişe nöbetleri geçirdi.[2]
Margaret Rutherford, Wimbledon Lisesi'nde (tiyatro alanı olan Rutherford Merkezi, şimdi onun adı ile anılmaktadır) ve yaklaşık 13 yaşından itibaren Seaford, Sutton Avenue'deki bir yatılı okul olan Raven's Croft Okulu'nda eğitim gördü.[3] Oradayken tiyatroya ilgi duymaya başladı ve amatör dramalarda sahne aldı. Okuldan ayrıldıktan sonra teyzesi ona özel oyunculuk dersleri alması için para verdi. Teyzesi öldüğünde, Rutherford'un Old Vic Okulu'na girmesini sağlayan bir miras bıraktı. Otobiyografisinde Rutherford, Bessie Teyzesini "üvey annesi ve dünyanın azizlerinden biri" olarak adlandırdı.[4]
Tiyatro kariyeri
İlk kez bir piyano öğretmeni ve bir diksiyon öğretmeni olarak iş bulan yetenekli bir piyanist olan Rutherford, oyunculuk hayatına nispeten geç bir yaşta girdi ve sahneye ilk çıkışını 1925'te, 33 yaşında Old Vic'de yaptı. Ünlü "İspanyol jöleleri" ve iri bedeni ile romantik bir kadın kahramanı rolünü almasını pek mümkün olmadığı için, kısa sürede komedide adını duyurdu ve en başarılı İngiliz oyunlarının ve filmlerinin çoğunda yer aldı. Rutherford otobiyografisinde "Hiçbir zaman gülmek için oynamayı düşünmedim. İzleyicilerin beni komik bulması beni her zaman şaşırttı", diye yazdı.[4] Rutherford ilk kez 1933'te Londra'daki West End'de göründü, ancak yeteneği eleştirmenler tarafından John Gielgud'un 1939'da Globe Theatre'da The Importance of Being Earnest'in yapımında Miss Prism rolündeki performansına kadar tanınmadı.
1941'de Noël Coward'ınBlithe Spirit'i ile Piccadilly Theatre'da Londra'da tiyatro kariyerine başladı. Rutherford, Coward'ın onun için öngördüğü bir rol olan beceriksiz medyum Madame Arcati'yi şehvetli tasviriyle izleyicilerden ve eleştirmenlerden büyük beğeni topladı. Tiyatro eleştirmeni Kenneth Tynan bir keresinde onun performansları hakkında şöyle demişti: "Margaret Rutherford ile ilgili benzersiz şey, yalnızca çenesiyle hareket edebilmesidir."[5] Rutherford'un ilginç, enerjik sahne varlığı, nispeten küçük roller oynarken bile bir sahneyi ustaca çalabilmesiydi.
Savaş yıllarında tiyatrodaki bir başka başarısı, 1940 yılında Kraliçe'nin Tiyatrosu'nda Daphne du Maurier'inRebecca'sındakiuğursuz kahya Mrs. Danvers rolüydü. Savaş sonrası tiyatro çalışmaları arasında 1946'da Haymarket Tiyatrosu'nda tekrar Ciddi Olmanın Önemi'nde Miss Prism ve aynı oyun 1947'de New York'a transfer edildiğinde Lady Bracknell rolü vardı. Son sahne performansı 1966'da Mrs. Sir Ralph Richardson ile birlikte Haymarket Tiyatrosu'ndaki Rakipler'de Malaprop rolüydü. Kötüleşen sağlığı, birkaç hafta sonra rolü bırakmak zorunda kalması anlamına geliyordu.
Film kariyeri
İlk sinema filmini 1936'da yapmasına rağmen, Rutherford'un ekran başarısını belirleyen David Lean'inBlithe Spirit (1945) filminde Madame Arcati rolünde olmasıydı. Onun neşeli performansı, Kent kırsalında bisiklete binmesi, başı dik, sırtı dik ve arkasında çırpınan pelerini, daha sonra bu rolü canlandıracak modeli oluşturdu. Miranda'da (1948) Hemşire Carey ve Ealing Komedilerinden biri olan Passport to Pimlico'da (1949) canlı Orta Çağ uzmanı Profesör Hatton-Jones rolünü oynadı. The Happiest Days of Your Life'da (1950) Alastair Sim ve Anthony Asquith'in The Importance of Being Earnest'in (1952) film uyarlamasında Miss Prism ile birlikte müdire rollerini yeniden canlandırdı.
Bunu, David Tomlinson ile birlikte Castle in the Air (1952), Norman Wisdom ile birlikte Trouble in Store (1953), Frankie Howerd ile The Runaway Bus (1954) ve Donald Sinden ve Diana Dors ile birlikte An Alligator Named Daisy (1955) dahil olmak üzere daha fazla komedi izledi. Rutherford daha sonra Just My Luck'ta (1957) Norman Wisdom ile tekrar çalıştı ve Virginia McKenna, Peter Sellers ve Leslie Phillips (her ikisi de 1957) ile The Smallest Show on Earth'te birlikte rol aldı. Ayrıca, Boulting Brothers'ın hicivli I'm All Right Jack'te (1959) Ian Carmichael ve Peter Sellers de dahil olmak üzere bir dizi seçkin komedi yıldızına katıldı.
1960'ların başında , Agatha Christie'nin romanlarına dayanan dört George Pollock filminden oluşan bir dizide Bayan Jane Marple olarak göründü. Filmler, Marple'ı renkli, saygın ama otoriter ve eksantrik bir karakter olarak tasvir ediyordu. Yazarlar Marion Shaw ve Sabine Vanacker Reflecting on Miss Marple (1991) adlı kitaplarında, "karakterdeki noktalı öğeye" yapılan vurgunun, romanlarda beğenilen "sessizlik ve keskinliği" tamamen gözden kaçırdığından şikayet ettiler.[1] O zamanlar 70'lerinde olan oyuncu, rol için kendi kıyafetlerini giymekte ve kocasının yanında olmasında ısrar etti. 1963'te Christie, The Mirror Crack'd from Side adlı romanını "hayranlık içindeki Margaret Rutherford'a" ithaf etti, ancak romancı da filmleri orijinal olay örgülerinden saptığı ve gülmek için dramatik sahneler oynadığı için eleştirdi.[1][6]Rutherford, 1965 yapımı The Alphabet Murders filminde çok kısa, adı geçmeyen küçük bir bölümde Miss Marple rolünü yeniden canlandırdı.
Orson Welles'inChimes at Midnight (1965) filminde Mistress Quickly olarak rol aldı ve Charlie Chaplin'inyönettiği başroldeMarlon Brando ve Sophia Loren'in oynadığı A Countess from Hong Kong'da (1967) son filmlerinden biri oldu. The Virgin and the Gypsy (1970) üzerinde çalışmaya başladı, ancak hastalık nedeniyle yerini Fay Compton'a bıraktı.
Kişisel hayat
1945'te, elli üç yaşındaki Rutherford, 15 yıl süren bir flörtten sonra, kırk altı yaşındaki karakter oyuncusu Stringer Davis ile evlendi. Davis'in annesinin Rutherford'u oğlu için uygun olmayan bir eşleşme olarak gördü ve düğünleri Mrs. Davis ölümünden sonra oldu.[7] Daha sonra çift birlikte birçok yapımda yer aldı. Davis, Rutherford'a hayrandı ve bir arkadaşı şunları söyledi: "Onun için Rutherford sadece büyük bir yetenek değil, her şeyden önce bir güzellikti."[8] Eski asker ve aktör, karısının yanından nadiren ayrılarak Rutherford'a özel sekreter olarak hizmet etti. Daha da önemlisi, onu periyodik olarak güçten düşüren depresyonlar boyunca teselli etti. Bazen akıl hastanelerinde kalmayı ve elektrik çarpması tedavisini içeren bu hastalıklar, Rutherford'un hayatı boyunca basından saklandı.
1950'lerde Rutherford ve Davis, o zamanlar yirmili yaşlarında olan yazar Gordon Langley Hall'u gayri resmi olarak evlat edindiler. Hall daha sonra cinsiyet değiştirme ameliyatı geçirdi ve Dawn Langley Simmons oldu ve bu isimle 1983'te Rutherford'un biyografisini yazdı.
Ölüm
Rutherford, hayatının sonunda Alzheimer hastalığına yakalandı ve çalışamadı. Davis, karısına 22 Mayıs 1972'de 80 yaşında ölene kadar Buckinghamshire'daki evinde baktı.[9]Sir John Gielgud, Sir Ralph Richardson, Dame Flora Robson ve Joyce Grenfell de dahil olmak üzere İngiltere'nin önde gelen aktörlerinin çoğu, 21 Temmuz 1972'de Covent Garden, St. Paul's Actors' Kilisesi'nde Şükran Günü anma törenine katıldı. -Yaşlı Dame Sybil Thorndike, arkadaşının muazzam yeteneğini övdü ve Rutherford'un "hiç kimse hakkında korkunç bir şey söylemediğini" hatırlattı.
Rutherford ve Davis (1973'te öldüler) St. James's Church, Gerrards Cross, Buckinghamshire'ın mezarlığına defnedildiler. Margaret Rutherford'un anıt taşının kaidesinde, ünlü olmasına yardımcı olan Noël Coward oyununa bir gönderme olan "A Blithe Spirit" yazılıdır.
Kaynaklar
^abcMargaret Rutherford: Dreadnought with Good Manners. Londra: Aurum. 2009.Kaynak hatası:Geçersiz <ref> etiketi: "Aurum" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: Kaynak gösterme)
^"Miss. Marple's torment". Express: Home of the Daily and Sunday Express. 24 Eylül 2009. 9 Mart 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Eylül 2009.
