Matematikte Landau-Kolmogorov eşitsizliği gerçel sayıların bir altkümesi üzerinde tanımlanan bir fonksiyonun farklı türevleri arasında ilişki kuran bir aradeğerleme eşitsizlikleri ailesidir.
T ⊂ R {\displaystyle T\subset \mathbb {R} } bir aralık olsun ve f {\displaystyle f} ise bu aralık üzerinde n {\displaystyle n} kere sürekli türevlenebilir bir fonksiyon olsun. Eğer, hem f {\displaystyle f} hem de f ( n ) {\displaystyle f^{(n)}} sınırlıysa, o zaman her 1 ≤ k < n {\displaystyle 1\leq k<n} için
eşitsizliğini sağlayan bir C ( n , k , T ) {\displaystyle C(n,k,T)} sabiti vardır.[1][2]
Eşitsizlik, k = 1, n = 2 ve T = [c,∞) veya T = R durumlarında ilk defa Edmund Landau[3] tarafından C(2, 1, [c,∞)) = 2 ve C(2, 1, R) = √2 en iyi kestirim sabitleri ile kanıtlanmıştır. Jacques Hadamard ve Georgiy Şilov'un katkılarından sonra, Andrey Kolmogorov keyfi n, k için en iyi kestirim sabitlerini buldu:[4]
Burada, an ile Favard sabitleri gösterilmiştir.
Şu şekilde genelleştirmeleri vardır:
Burada üç norm birbirinden farklı olabilir ve normlar L1 den o L∞a kadar değişebilir; en bilinen durum ise p=q=r=∞ durumudur. T {\displaystyle T} gerçel eksen, yarı eksen veya kapalı bir aralık olabilir.
Kallman-Rota eşitsizliği, Landau-Kolmogorov eşitsizliklerini türev operatöründen Banach uzaylarındaki daha genel büzüşmelere genelleştirir.[5]