Kore, Dünya'da devam eden en eski uygarlıklardan biri olup,[1] 5.000 yılın üzerinde bir tarihe sahiptir.[2] Arkeolojik kanıtlar Kore yarımadasına 500.000 yıl önce yerleşimin olduğunu ileri sürmektedir. Günümüzdeki Kuzey ve Güney Kore arasındaki politika ayrılığı Modern Kore kültürlerinde ayrılığa neden oldu. Buna rağmen “Kore kültür” geleneği tarihsel olarak iki devlette ortaktır.[3] Kore ve Çin arasındaki tarihsel bağlar Çinden geniş bir şekilde etkilenirken, Kore kendine özgü kültürü geliştirdi ve diğer kültürleri etkiledi (Japonya gibi).[4]
Kullanılan enstrumanlardan ayrı olarak, geleneksel Kore müziği o anda uydurma (doğaçlama) ve ölçüler arası kesilme eksikliği olarak karakterize edilir. Bir pansori performansı bir tek şarkıcı performansının devamı süresince sekiz saat üzerinde sürebilir.
Farklı hızlardan ters düşmeden ayrı olarak Batı müziğiyle ortaktır. Çoğu geleneksel Kore müziği en yavaş ölçüyle başlar ve daha sonra devam eden performans olarak hızlanır.
Kore oda müziği, jeongak olarak adlandırılır, kültürlü üst sınıf ile yakın ilgilidir ve kuvvetli bir entelektüel öneme sahiptir. Jeongak, çok yavaş adımda üç saniye süresinde tek vuruş ile çalınır. Bu ağır tempo aslında Korelilerin nefes almaya verdikleri önemden ve bakış açılarından kaynaklanır. Oysaki batı müziği kalp atışları üzerine kurulmuştur, kalp atışı gibi canlı, enerjik ve dinamiktir. Kore oda müziği nefes alış ritimlerine dayanır, uzun bir nefesin özelliklerini taşır, huzurlu, oturmuş ve düşüncelidir.
Jeongak'ın tonu yumuşak ve sakindir, çünkü geleneksel enstrumanlar metal olmayan malzemelerden yapılır. Yaylı enstrumanlar telden ziyade ipekden yapılma yaylara sahiptir. Hemen hemen bütün üflemeli enstrumanlar bambudan yapılmadır.
Müzik olarak, oda dansları ve folk dansları arasında bir ayırma vardır. Ortak oda dansları jeongjaemu olup şölenlerde uygulanır ve ilmu Konfiçyüs dini ayinlerde uygulanır. Jeongjaemu, doğal (hyangak jeongjae) dansları ve Çin'den ithal edilen (dangak jeongjae) olarak ikiye ayrılır. Ilmu sivil dans (munmu) ve askeri dans (mumu) olarak ikiye ayrılır.
Dinî danslar shamanistic deki bütün ayin leri (gut) performansları içerir. Dünyevi dans iki grup dansı ve bireysel performansları içerir.
Oda danslarının geleneksel koreografisi pek çok çağdaş yapımlarda yansıtılır.
Kore yarımadasında bulunan en eski resimler tarih öncesi zamanların petroglyph larıdır. Çin’den Budizmin gelişi ile, farklı teknikler ortaya çıkarıldı. Bu teknikler kendilerine ana akım teknikleri olarak kolaylıkla yerleşti, fakat yerli teknikler hala hayattaydı.
Gerçekçi manzaralar, çiçekler ve özellikle kuşların popüler olduğu konular üzerine doğru bir eğilim vardı. Mürekkep, en çok kullanılan ortak malzemeydi ve resimler dut kağıdı veya ipek ipek üzerine yapıldı.
18. yüzyılda yerli teknikler geliştirildi, özellikle güzel yazı yazmada ve mühür oymacılığında.
Sanatlar, Kuzey Kore’deki realizm ve geleneğin ikisinden etkilendi. Örnek olarak, Han’ın yakın-fotoğraflarla ilgili "Demir işlerinde Dinlenme Zamanı" sıcaktan bunaltan bir dökümhanede adeleli insanların ter damlattığını ve teneke bardaklardan su içtiğini gösterir. Erkek evlat’ın "Kumgang Dağı’nın Chonnyo Zirvesi" sisler ile örtülmüş çok yüksek kayalıkların klasik bir Kore manzarasıdır. (kaynak : "The New York Times",[5] Kızkardeşler Duk Soon Fwhang ve Chung Soon Fwang O'Dwyer 1950'lerin sonlarında açıkça politikal demeçlerden sakınmak için Birleşik Devletler uçtular ve görünüşte tehlikesiz tabii konuları—çiçekler, kuşlar, otlaklar, böcekler, dağlar—zorlu ve çatışmanın duygu yüklü bölgeleri gibi yaparlar.
Kore'de üretilen el sanatlarının değişmez bir düzeni vardır. El sanatlarının çoğu özellikle günlük kullanım için yaratılır, estetikden ziyade pratik kullanıma öncelik verir. Geleneksel olarak, metal, ağaç, kumaş, lacquerware ve toprak gibi ana malzemeler kullanılır, fakat daha sonra cam, deri veya kâğıt seyrek olarak kullanılır.
Kırmızı ve siyah renkli çömlek gibi antik el sanatları, Sarı Nehir boyunca Çin kültürü çömleğiyle benzerliklere ortakdır. Bronz Çağı buluntusu bir azizin kemikleri, gerçi, özellik belirten ve daha çok özenilmiş kusursuzdur.
Pek çok çağdaş ve kusursuz el sanatlarından birinci kalite taçlar, desenli çömlek, çanaklar veya ziynetler kazılıp çıkarılmıştır. Goryeo dönemi süresinde, bronz kullanımı ilerlemiştir. Pirinç ki üçte bir çinko lu bakır özellikle popüler bir malzemedir. Hanedan, bununla beraber, caledon eşya kullanımı ile ünlüdür.
Joseon döneminde popüler el sanatları porselen yapımı ve mavi boya ile boyanıp süslenmesiydi. Oymacılık ayrıca o dönemde ileriydi. Bu durum mobilya parçalarından özellikle giysi dolabı, sandıklar, masalar veya çekmecelerin daha mükemmel yapımına önderlik etti.
A celadon incense burner from the Goryeo Dynasty with Korean kingfisher glaze
Kore yarımadasında toprak kullanımı Neolitik Çağa tarihlenir. Kore Seramikleri tarihi uzundur ve geleneksel halkalar kullanımı ve kili çekiçleyip işleyerek ilk adak ve insan eliyle yapılan heykeli yaratmada geç gelişme sonrası her iki Kore çömleğini içerir. Üç Krallık döneminde Silla'da çömlekçilik ilerlemişti. Çömlek deoxidizing alev kullanılarak pişirildi ki bu kül rengi mavisi özelliğine dönüşmesine sebep oluyordu. Yüzey çeşitli geometrik desenlerle kabartıldı.
Goryeo döneminde yeşim yeşil celadon eşya çok popüler hale geldi. 12. yüzyılda çağdaş sedefleme yöntemleri bulundu, bunlar farklı renklerde daha çok komplike süslemeye izin veriyordu.
15ncci yüzyılda beyaz porselen popüler hale geldi. Kısa süre sonra celadon eşyayı soladı. Beyaz poselen yaygın şekilde boyanıyordu ve bakırla süsleniyordu.
Jeoson dönemi ortasında (geç 17. yüzyıl) mavi ve beyaz porselen popüler hale gelir. Dizaynlar beyaz porselen üzerine kobalt mavisi ile boyanıyordu. 19. yüzyılın sonuna doğru yarımada üzerinde Japon egemenliğinin artmasıyla, porselen geleneği inişe geçti çünkü Japon çömlekçiliği gelişti ve onun Koreli emsalini gölgede bıraktı..
Geleneksel ev, hanokGeleneksel çiftlik evi; Folk Village, Seoul
Yerleşim yerleri geleneksel olarak geomancy kullanılarak seçilir. İnanılır ki herhangi bir topoğrafik gruplaşma görülemez kötü (gi) veya iyi kuvvetleri meydana getirir. Olumsuz ve olumlu enerjiler (Yin ile Yang) denge içinde getirilmeli.
Bir ev bir tepeye karşı inşa edilmeli ve yüzü güneyde olmalı ve mümkün olduğu kadar güneş ışığı almalı. Bu çevreye uydurma modern Kore'de hala tercih edilir. Geomancy ayrıca yapının biçimini, onun yüzünün yönünü ve inşa edildiği malzemeyi etkiler.
Geleneksel Kore evleri bir dahili ek bina içine (anchae) ve dıştaki ek binaya (sarangchae) inşa edilebilir. Bireysel düzen geniş bir şekilde çevreye ve ailenin zenginliğine dayanır. Oysa aristokratlar dış evi kabul için kullanıyordu, daha fakir halk sığırlarını dıştaki ek bina sarangchae da tututordu. Daha zengin bir aile, daha geniş bir eve. Buna rağmen, kral hariç herhangi bir ailenin 99 kan dan daha fazla bir ikametgâha sahip olması yasaklanmıştı. Bir kan geleneksel evlerde kullanılan iki sütün arası mesafadir.
Dahili bina normal olarak bir oturma odası, bir mutfak ve bir ağaç döşemeli merkezi salonu içerir. Pek çok oda buna bağlanabilir. Daha fakir çiftçiler herhangi bir dış binaya sahip olmayacaktı. Kore'de zemin ısıtması (ondol) yüz yıllardır kullanılıyordu. Ana yapı malzemeleri ağaç, kil, tuğla, taş ve saman dı. Çünkü ağaç ve balçık yaygın olarak kullanılan malzemelerdi. Japonya'nın tüm şehri zorla kaçırması şato inşa ustalarının Japonya'nın en meşhur şatoları ve saraylarını yapması olarak bilinir, bir kanun ki Japon hükûmeti bu olayı resmen itiraf etti ve özür diledi.
Bugün, buna rağmen insanlar apartmalarda ve daha modern evlerde yaşarlar.
Tapınak bahçeleri ve özel bahçelerin ilkeleri aynıdır. Onlar genellikle Çin bahçesine benzer ve kuvvetli şekilde Japon geleneğinden etkilenir. Birinci neden Doğu Asya'daki bahçacilik kuvvetli bir şekilde Taoizm'den etkilenir. Taoizm, dizayn ve detaylara büyük dikkat çekerek doğayı ve gizemi vurgular. İnsanların yaptığı malzeme ile dolu olan Japon ve Çin bahçelerinin aksine, geleneksel Kore bahçeleri suni olmaktan kaçınarak daha çok doğal ve yaradılıştaki gibi bir bahçe olmaya çalışır.
lotus havuzu Kore bahçesinde en önemli bir özelliktir. Eğer doğal bir ırmak varsa suyu hoşça seyretmek için yanına sıkça bir köşk yapılır. Geleneksel Kore bahçelerinde teraslı çiçek yatakları yaygın bir özelliktir.
Poseokjeong alanı Silla döneminde Gyeongju yanına inşa edildi. Bu geleneksel Kore bahçelerinde suyun önemine dikkat çeker. Poseokjeong bahçeleri abalone-biçimli nehir yatağına önem verir. Sila krallığının son günleri süresinde, kralın misafirleri kanal boyunca oturacak ve şölen süresinde şarap kadehleri suyun yüzünde dururken çene çalacaktı.
[2] Ayrıca bakınız Kore giyim listesi. Geleneksel giysi hanbok (한복, 韓服) olarak bilinir. (DPRK'de joseonot olarak bilinir.) ve antik zamanlardan beri giyilir. Hanbok bir gömlek (jeogori) ve bir etek (baji) içerir. Geleneksel şapka gwanmo olarak adlandırılır ve özel anlamı bu giysi parçasına bağlanır. Kadın giysisinde Jeogari Hanbok'un üs tarafında olup, kısa, kavisli ve zarif desenlidir. Eteğin önünden dik olarak aşağı sarkan süs parçasına Otgoreum (Elbise kordonu) denir. Erkek giysisinde başta bir şapka (gat) vardır. Geleneksel ceket ve pantolonun üzerine özel durumlarda giyilen bir palto (Durumagi) vardır. Hanbok'un aşağı kısmına Baji denir. İnanışa göre beyaz renk saflık ve bekareti temsil ettiğinden ortak kıyafetler için seçilen renktir. Üst sınıfa mensup kişiler ise beyaz renk yanında kırmızı, mavi, siyah ve sarı renk giysiler de giyerlerdi.
Sosyal duruma göre, Koreliler eskiden sosyal sıralamanın önemli bir işareti yapmak için farklı elbise kullanıyorlardı. Etkileyici fakat bazen hantal, ağır, sıkıntı verici, kostümler yönetici sınıf ve kraliyet ailesi tarafından giyiliyordu. Bu üst sınıflar ayrıca kendileri ile basit halk arasında bir mesafe bırakmak için mücevherat kullanıyordu. Kadınlar için bir geleneksel mücevherat parçası doğal perde elemanları biçiminde asılı olarak duran kıymetli taşlar olup ipek püskül bağlantılıydı.
Kış zamanlarında halk pamukla beslenmiş elbise giyerdi. Kürk ayrıca yaygındı. Çünkü basit halk normal olarak saf beyaz boyanmamış malzemeler giyerdi. Bu nedenle halk bazen beyaz-elbiseli halk olarak zikredilirdi.
Hanbok onların amaçlarına göre sınıflandırılır: günlük elbiseler, törensel elbise ve özel elbiseler. Törensel elbiseler çocuğun ilk doğum günü (doljanchi), bir düğün veya bir cenazeyi içeren günlerde giyilir. Özel giysiler şamanlar ve memurlar için yapılır. Günümüzde, hanbok düğün, Ay takvimine göre yeni yılda ve Kore şükran gününde giyilir. Günlük olarak kullanılma özelliği kaybolmuştur.
Pirinç, Kore'nin yıl boyunca kullanılmak üzere stoklanan yiyeceğidir. Kore'de ana ürünler pirinç, arpa ve fasulye'dir fakat pek çok tamamlayıcı ürünler de kullanılır. Balık ve diğer Su ürünleri de ayrıca Kore'nin bir yarımada olmasından dolayı çok önemlidir.
Fermantasyon yemek tarifleri ayrıca yakın zamanlarda gelişti. Bunlar konserve balık ve konserve sebzeleri içerir. Bu tür yiyecekler, kış süresinde gerekli protein ve vitaminleri sağlar.
Birçok menü geliştirildi. Bunlar törensel yiyecekler ve ayinsel yiyecekler olarak ikiye bölünebilir. Törensel yiyecekler bir çocuk 100 üncü gününe ulaştığında, ilk doğum gününde, düğün törenlerinde ve altmışıncı doğum gününde kullanılır. Ayinsel yiyecekler cenaze törenlerinde, atalara ait törenlerde, şamanın sunusunda ve tapınak yiyeceği olarak kullanılır.
Törensel ve ayinsel durumlarda rice cakeler (pirinç kekleri) hayatsaldır. Yiyecek rengi ve yemek tarifi unsurları Yin ile Yang dengesi ile birbirine tutturulur.
Kore’de çayın tarihi 2000 yılının üzerine bir zamana dayanır.[9] Çay, birçok tapınma tariflerinin bir parçasıydı ve umuluyordu ki güzel kokular göksel tanrılara ulaşacaktı. Çay Kore’ye Çin tarafından Budizm tanıtıldığında sokuldu ve daha sonra Kore’nin 3000 yıldan fazla bir zamandır sahip olduğu Kore çay töreninin yükselmesini sağladı.
Aslında çay törensel amaçlı veya geleneksel bitkisel ilacın bir parçası olarak kullanılıyordu. Yeşil çay, Çin ve Japonya’da kullanılır, Kore’de yalnızca çay içmenin bir çeşidi olarak değildir. Çok sayıdaki çay meyve, yaprak, tohumdan yapılmadır ve kökler sevilir. Kore’de çayın tatları beşe ayrılır: Tatlı, ekşi, tuzlu, acı ve sert.
Geleneksel Kore takvimilunisolar takvime dayandırılır.[10] Günler Kore’nin meridyeninden hesaplanır ve gözlenir ve festivaller Kore kültüründe kökleşmiştir. Kore Ay takvimi 24 dönüş noktasına bölünür (jeolgi) bunların her biri yaklaşık 15 gün sürer. Ay takvimi geçmişte tarımsal toplum için tarifeydi, fakat modern Kore yaşamında gözden kayboluyor.
Gregorian takvimi 1895 yılında resmen kabul edildi, fakat geleneksel tatiller ve devir hesaplaması halen eski takvime dayanır.[10][11] Yaşlı nesil kendi doğum günlerini hala ay takvimine göre kutlar.
Bugün Kore’de en büyük festival Seollal dur (geleneksel Kore Yeni Yılı. Diğer önemli festivaller Daeboreum (ilk dolunay), Dano (ilkbahar festivali) ve Chuseok (hasat festivali) ni içerir.
Kore’de oyun tahtasında oynanan birkaç oyun vardır. İngilizce Go adı ile bilinen oyun Kore’de Baduk’dur. Bu oyun özellikle orta yaş ve daha yaşlı kimseler için popülerdir. Batı kültüründeki satranç’ın aynı özelliklerine sahiptir. Kore’de eski bir versiyon olan Çin satrancına dayalı olan ve Janggi olarak adlandırılan Kore versiyonu vardır. Özellikle tatil günlerinde, tahta üzerinde oynanan Yut, ülkede boydanboya sevilen popüler bir aile oyunudur. Özel vesileler dışında artık yaygınca oynanmaz. Chajeon Nori, at üzerinde yapılan muazzam bir mızrak döğüşü maçında iki köy tamımının oynadığı geleneksel bir oyundur.
Birçok halk oyunu, şamanistik haklarla aralarında ilişki kurulur ve bir nesilden diğerine nakledilmiştir. Üç ayin folk oyunları bakımından önemlidir: Yeonggo, Dongmaeng ve Mucheon. Yeonggo davullu bir uygulama olup ruhları çağırmak içindir. Dongmaeng bir hasat törenidir, Mucheon ise cennete bir dansdır. Bu performanslar Üç Krallar döneminde zarifleştirilmiş ve oyunlar eklenmiştir.
Ssireum geleneksel güreşin bir çeşididir. Diğer geleneksel oyunlar, okları bir çömlek içine atma (tuho) ve stick-tossing oyunu (jeopo) yu içerir. Ayrıca, taş savaşları (seokjeon), salıncak biniciliği (geunetagi), maskeli dans draması ve top oyunu (gyeokku) vardır.
Kore halkının orijinal inancı Şamanizm idi, antik zamanlardaki gibi yaygın olmadığı düşünülür, bugün hala hayatta kalmaktadır. Kadın şamanlar veya mudanglar çeşitli istekleri sağlamayı başarmak için çeşitli ruhları çağırması için sıklıkla davet edilir.
Budizm ve Konfiçyüzim Çin'deki kültür değişimi sonrası Kore'ye girdi. Budizm Goryeo hanedanının resmi diniydi ve bu dönemde Budist rahiplere birçok ayrıcalık verildi. Bununla beraber, Joseon dönemi Budizm baskısı gördü ki Budist rahipler ve tapınaklar şehirlerden yasaklandı ve kırsal alanda sınırlandı.
Bugün bile, Konfiçyüzim Kore toplumunda büyük bir rol oynar ve yaşlılar için saygı hala Kore aile yaşamının büyük bir parçasıdır. Kore tarihi ve kültürü boyunca, ayrılığa aldırmadan, Kore Şamanizmi geleneksel inanışı, Mahayana Budizmi, Konfiçyüzim ve Taoizm Kore halkı dininin bir temel etkisi olarak onların kültürlerinin yaşamsal bir görüşü gibi kaldı, bütün bu gelenekleri hatırlayarak yüzlerce yıl barış içinde yaşadı ve hala daha birçok Hristiyan güneyde yaşamakta.[12][13][14] veya Kuzeydeki komünistateisthükümeti baskısında yaşamakta.[15][16]
Seul'de bulunmakta olan Jongmyo Türbesi UNESCODünya Mirası listesi listesine 1995 yılında eklendi. Türbe Joseon Hanedanı kraliyet ailesinin atalarının ruhuna adandı. Ağır bir şekilde Kore Konfiçyüzmi geleneğinden etkilendi. Orada Jongmyo jeryeak olarak bilinen bir kusursuz antik Kore oda müziği performansı her yıl icra edilir.
1394 yılında inşa edildiğinde Asya'daki en yüksek yapı olacağı düşünülmüştü. Krallar ve onların 30 kraliçesinin 19 hatırlatıcı tabletleri 19 odada yer almaktadır. Türbe zemin kısmından Kore'yi Japon istilası sıarsında yandı ve 1608 yılında tekrar inşa edildi.
Changdeokgung ayrıca ünlü erdem sarayı olarak da bilinir. 1405 yılında inşa edildi, 1592 yılında Japon istilası sırasında zeminden yandı ve 1609 yılında yeniden inşa edildi. 300 yıldan daha fazla Changdaokgung kraliyet ikametgâh yeriydi. Seul'de yer almaktadır.
Çevre ve saray iyi bir uyum içindedir. Sarayın arkasındaki bazı ağaçlar şimdi 300 yılın üzerindedir, bunu dışında korunmuş bir ağaç 1000 yılın üzerinde bir yaşa sahiptir. Changdeokgung UNESCODünya Mirası listesi listesine 1997 yılında eklendi.
Bulguksa ayrıca Buddha Land tapınağı ve Seokguram Grotto evi olarak da bilinir. Tapınak 751 yılında inşa edildi ve çok sayıda salon ihtiva eder. Tapınağın içine yerleştirilmiş iki pagoda vardır.
Seokguram grotto Bulguksa tapınağının bir inziva yeridir. Yapı bir granit kutsal yerdir. Ana odada bir Buda heykeli yerleştirilmiştir. Tapınak ve grotto UNESCO Dünya Mirasları listesine 1995 yılında eklendi.
HaeinsaGüney Gyeongsang bölgesinde büyük bir tapınaktır. Orijinal biçimde 802 yılında inşa edildi ve Tripitaka Koreana ağaç bloklara bir meskendi, dünyada en eski Budist ağaç el yazmasıdır.[17] Bu ağaç blok oyulmuş sanat eserleri 1236 yılında başlatıldı ve 1251 yılında tamamlandı. Bu ağaç bloklar kral ve onun akrabalarına dindar derinden bağlılığın tanıklarıydı.
Tripitaka sözcüğü Sanskrit çedir ve üç sepet anlamına gelir, estetik Budist kanunlarına gönderme yapar. Tripitaka Koreana 81.258 ağaç blok içerir ve en büyüktür, en eskidir ve en tamamlanmış Budist el yazması koleksiyonudur. Şaşırtıcı bir şekilde herhangi bir ağaç blok üzerinde doğru-yanlış çetveli izi veya atlama yoktur. Tripitaka KoreanaÇin karakterlerinde oyulmuş en güzel ve tam kanun olarak genişce kabul edilir.
Saat kulesi ve batı kapısının bir ön taraf görünümü.
HwaseongGüney Kore'de Seul'un güneyinde Suwon şehrinin bir istihkamıdır. Onun yapımı 1796 yılında tamamlandı ve o zamanda bilinen Kore istihkamının bütün en son özelllliklerini önemser. Kale ayrıca görkemli bir saray ihtiva eder ki bu saray kralların şehir yakınlarındaki babalarının mezarlarını ziyaret etmek için kullanılıyordu.
Kale düz toprak ve tepelik arazinin ikisini de içeriyordu, Doğu Asya'da ender görülen bir şey. Duvarlar 5,52 kilometre uzunluğunda ve düz alanı çevreleyen hat boyunca günümüzde hala mevcut olan 41 yapı vardır. Bu, dört kardinal kapısı, bir bent kapağı, dört gizli kapı ve bir işaret kulesi içerir.
Gochang, Hwasun ve GanghwaUNESCODünya Mirası listesi listesine 2000 yılında eklendi. Bu yerler tarih öncesi kabristanlara meskendir ki yüzlerce farklı megalit (büyük taş anıt) ihtiva eder. Bu megalitler mezar taşlarıdır ki MÖ birinci yüzyılda büyük kaya bloklarından yaratıldı. Megalitler dünya etrafında bulunabilir, fakat hiçbir yerde Gochang, Hwasun ve Ganghwa sitelerindeki gibi böyle değil.
Gyeongju etrafındaki tarihsel alan 2000 yılında UNESCODünya Mirası listesi listesine eklendi. Gyongju Silla krallığının başşehriydi. Silla hükümdarlarının mezarlarına şehir merkezinde hala rastlanabilir. Kaya oda biçimini almış bu mezarlar bir toprak tepe içine gömülüyordu, bazen piramitlerle bağlantılıydı. Gyeongju alanı etrafı, özellikle Namsan dağı üzerinde Silla döneminden yüzlerce kalıntı serpilidir. Poseokjeong bu alanda en meşhur olan sitelerden biridir fakat çok sayıda Kore Budist sanatı, heykeller, rölyefler, pagoda lar ve tapınak kalıntıları ve çoğunlukla 7. ve 10. yüzyılda inşa edilmiş saraylar vardır.
Site geç Goguryeo'dan (Üç Kore Krallığı'ndan biri) 63 bireysel mezar içerir. Kore'nin kuzeyi civarı ve Mançurya'da MÖ yaklaşık 32 yıllarında kuruldu ve başşehir 427 yılında Pyongyang'a taşındı. Bu krallık bölgeye MS 5. ve 7. yüzyılları arası egemen oldu.
Dış bağlantılar
Wikimedia Commons'ta Kore kültürü ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır.
^John K. Fairbank, Edwin O. Reischauer & Albert M. Craig (1978). East Asia: Tradition & Transformation. Houghton Mifflin Company, Boston. ISBN039525812X.
^"Muromachi period, 1392-1573". Metropolitan Museum of Art. Ekim 2002. 26 Haziran 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ocak 2008. 1596 Toyotomi Hideyoshi invades Korea for the second time. In addition to brutal killing and widespread destruction, large numbers of Korean craftsmen are abducted and transported to Japan. Skillful Korean potters play a crucial role in establishing such new pottery types as Satsuma, Arita, and Hagi ware in Japan. The invasion ends with the sudden death of Hideyoshi.
