Kulîce (کلیچه), Kiliçe çöreği bir çeşit simit veya çörektir. Ahmed Eflâkî’nin Menâkıbü’l Ârifîn adlı eserinden Selçuklu Anadolusu’nda kulîce(کلیچه) ,(simîd)(سميد) tüketildiği anlaşılmaktadır.[1]
Irak'ta kileçe olan çeşidi yapılmaktadır. Irak Türkmenleri arasında adı daha çok “külçe” olarak yapılan çeşitleri vardır.[2][3] Hatay'da külçe böreği olan bir çeşidi yapılmaktadır.[4]
Kulice (simit) Selçuklu mutfağında yapılan simitti. Arpa unu ve sıcak su bir kapta karıştırılan hamur üzeri kapatılarak bir gece bekletilir. Bekletilen hamurun içerisine arı buğday unu, tereyağı ve tuz eklenir ve yoğrulur. Hamur yoğrulurken içerisini gerektikçe su azar azar eklenir. Hamur kıvama gelince parçalara ayrılarak 30 santimlik şeritler haline gelinceye kadar yuvarlanır. Hamurun iki ucu suyla ıslatılarak yapıştırılır. Hazır olan simitler tandırda veya fırında pişirilir.[5]
Mardin Süryani mutfağında yapılan bir çeşit kiliçe çöreğidir. Paskalya Bayramı'nda yapılır.12 çeşit baharat katarak yapılır.[6]
Mardin çöreği, Mardin'e özgü çörektir.[7][8] Mardin Kiliçesi / Mardin Kiliçe Çöreği 28.05.2021 tarihinde Türk Patent ve Marka Kurumu tarafından tescillenmiş ve coğrafi işaret almıştır.[9]
Antakya külçesinin malzemeleri şumra (rezene), un, zeytinyağı ve beyaz susamdır. Antakya külçesi 27.06.2024 tarihinde Türk Patent ve Marka Kurumu tarafından tescillenmiş ve coğrafi işaret almıştır.[10]