PROFILBARU.COM

Dekameron'un Aşk Öyküleri/Dekameron
Il Decameron
	"Dekameron'un Aşk Öyküleri" (Il Decameron) filminin Fransa'da basılmış bir sinema afişi
Yönetmen	Pier Paolo Pasolini
Yapımcı	Alberto Grimaldi
Senarist	Pier Paolo Pasolini; Giovanni Boccaccio (roman)
Oyuncular	Franco Citti; Pier Paolo Pasolini; Ninetto Davoli
Müzik	Ennio Morricone
Görüntü yönetmeni	Tonino Delli Colli
Kurgu	Nino Baragli
Dağıtıcı	United Artists
Cinsi	Sinema filmi
Türü	Erotik komedi, dönem filmi
Renk	Renkli (Technicolor)
Yapım yılı	1971
Çıkış tarih(ler)i	19 Haziran 1971, Berlin Uluslararası Film Festivali; Ocak 1973, Türkiye; Mart 1992, Türkiye, 11. Uluslararası İstanbul Film Festivali
Süre	112 dakika
Ülke	İtalya; Fransa; Batı Almanya
Dil	İtalyanca
Devam filmi	I Racconti di Canterbury (Canterbury Öyküleri), 1972
Diğer adları	Dekameron'un Aşk Öyküleri (Türkiye); Dekameron (İstanbul Film Festivali); Le Décaméron (Fransa); The Decameron (ABD); El Decamerón (İspanya); Decamerone (Batı Almanya)

Dekameron'un Aşk Öyküleri^[1] 1971 İtalya - Fransa - Batı Almanya ortak yapımı erotik güldürü filmidir. Özgün adı Il Decameron olan film ABD'de The Decameron adıyla gösterime sunulmuştur.

Film Türkiye'de ilk kez Ocak 1973'te "Dekameron'un Aşk Öyküleri" adıyla gösterilmişti.^[2] Daha sonra Mart 1992'de 11. Uluslararası İstanbul Film Festivali kapsamında bu kez Dekameron adıyla ve yönetmenin hayat üçlemesi'ni oluşturan diğer iki filmiyle birlikte yeniden Türk seyircisine sunulmuştur.^[3]

Rönesans dönemi İtalyan hümanist yazar ve ozan Giovanni Boccaccio'nun 1350 - 1353 yılları arasında yazdığı Decameron adlı alegorik eserinden sinemaya aktarılmıştır. Filmin senaristi ve yönetmeni ayrıksı İtalyan yönetmen Pier Paolo Pasolini'dir. Pasolini kendi filminde önemlice bir rolde de oynamaktadır: Yönetmen filmde fresk ressamı Giotto rolündedir. Silvana Mangano'nun da Madonna olarak kısa bir rolü vardır ama jenerikte adı geçmez. Yapımcılığını Alberto Grimaldi'nin üstlendiği filmin müziklerini Ennio Morricone yapmıştır.

Pasolini, Boccaccio'nun orijinal 100 öyküsünden dokuzunu filmine aktarmıştır, bunu yaparken de her zamanki gibi cinsellliğin dozunu çok yüksek tutmuştur. Özellikle de genç erkek ve kadınların çıplak bedenlerini cömertçe sergiledikleri, baskının utanmanın olmadığı doğal ve ilkel bir cinsellik sergilenir. Hatta filmde cinsel organlar bile çok doğalmış gibi açıkça gösterilir. Sözde örtünmeler, paçavra giysiler bile cinsel organların belirgin olarak fark edilmesine engel olmaz. Bu filmde gösterilen halktan sıradan insanlar arasındaki cinselliktir. Filmde cinsellik ve çıplaklık hayatın diğer unsurları gibi gündelik çok sıradan eylemler gibi sergilenir. Bu arada Pasolini Katolik Kilisesi'ni de hicvetmeyi ihmal etmez.

19 Haziran 1971'de ilk gösteriminin yapıldığı Berlin Uluslararası Film Festivali'nde Altın Ayı ödülüne aday gösterilen film Gümüş Ayı ödülü almıştır.^[4]

Pasolini'nin Hayat Üçlemesi

"Dekameron'un Aşk Öyküleri", Pier Paolo Pasolini'nin klasik metinlerden yola çıkarak cinselliği irdelediği ve eski çağlarda cinselliğe gösterilen hoşgörüyü vurguladığı, Hayat Üçlemesi olarak anılan üç filminden ilkidir. Üçlemeyi oluşturan diğer iki film 1972 tarihli I Racconti di Canterbury (Canterbury Öyküleri) ve 1974 yılında tamamlanan Il Fiore Delle Mille e Una Notte (Binbir Gece Masalları). Sinema yazarı Rekin Teksoy bu üçlemeye Eros Üçlemesi adını verir. Bazı oyunculara her üç filminde de yer vermiştir, örneğin Franco Citti üçlemenin tamamında vardır. Zaten Franco Citti, Pasolini'nin fetiş aktörüdür ve Pasolini ona birçok filminde daha rol vermiştir.

Pasolini'nin Hayat Üçlemesi (Eros Üçlemesi):

Yıl	Özgün adı	Türkiye'deki adı	Uyarlandığı eser	Notlar
1971	Il Decameron	Dekameron'un Aşk Öyküleri	Giovanni Boccaccio'nun 1353 tarihli eseri Decameron
1972	I Racconti di Canterbury	Canterbury Öyküleri	Orta Çağ İngiliz yazarı Geoffrey Chaucer'in eseri Canterbury Hikâyeleri	Pasolini de oynuyor. Filmin Türkiye'deki diğer bir adı da Aşk Bahçesidir.
1974	Il Fiore Delle Mille e Una Notte	Binbir Gece Masalları	Orta Doğu kökenli anonim eser Binbir Gece Masalları	Pasolini de oynuyor

Konusu

Rönesans şairi Giovanni Boccaccio'nun 1353'te tamamladığı ve 100 uzun öyküden oluşan Decameron adlı alegorik eserinden uyarlanan film bu öykülerden 9 tanesini içerir. Öykülerin tamamı Orta Çağ İtalyasında geçer. Bazıları birbirleriyle bağlantılı olan öyküler şunlardır:

Zengin ama safça bir delikanlı ticaret için geldiği kentte genç bir kadın tarafından eve davet edilir. Eve gelince onun kayıp kızkardeşi olduğunu söyleyerek onu şaşırtan kadın delikanlıyı daha önceden tahtalarını testereyle keserek tuzak haline getirdiği tuvaletin gaita çukuruna düşürerek bütün paralarını çalar. Gaitaya bulanmış halde sokağa atılan genç adam çok pis koktuğu için gizlice sığındığı bir kilisede bu kez kilise hırsızlarının ağına düşer. Bu iki hırsız onu yeni ölmüş Napoli Başpiskoposunun kilisede duran lahitini soymaya zorlarlar. Lahite cesedin yanına girerek soygunu gerçekleştiren genç asıl kıymetli parçayı, Piskoposun yüzüğünü kendisine saklar.

Başka bir öyküde rahibelerin manastırında iş bulabilmek için sağır dilsiz numarası yapan bir genç bütün genç rahibelerle sırayla ilişkiye girer. En sonunda yaşlı başrahibeyle de yattıktan sonra ağzından dökülen kelimeler başrahibe tarafından bir mucize olarak kabul edilir. Gerçekleşen bu mucize(!) rahibelerin onu daha çok bağırlarına basmalarına yol açar.

Bir başka öyküde bir genç kız ailesinden evin terasında uyumak için izin ister, sözde sıcak gecelerde serin olan terasta rahat uyuyacaktır. Oysa aşığıyla buluşmak için en uygun uygun ortam burasıdır. Ancak ertesi gün ailesi onları çırılçıplak yatakta uzanırken yakalar, kızar gibi yaparlar ama aslında sevinirler. Çünkü zaten yakalandığı için çok korkmuş olan genç, zengin bir ailenin oğludur ve kızla evlenmeye dünden razıdır.

Eve aşığını alan bir kadın saf kocasının eve erken gelmesi üzerine kocasını avludaki büyük küpe sokarak aşığıyla küpün dışında işi pişirmesi; aşağılık bir adamın ölüm döşeğindeki bir papazı kandırması; üç erkek kardeşin kızkardeşlerinin sevgilisinden intikam almaları; kilise duvarına fresk çizecek bir grup ressamın (baş ressamı bizzat Pasolini oynuyor) ilham gelmesi için bekleyişleri ve sonunda baş ressamın "Onu düşlemesi çok daha zevkliyken neden bir sanat eseri yaratılır ki?" diye serzenişi; düzenbaz bir rahibin arkadaşının karısını baştan çıkarma girişimlerinin anlatıldığı öyküler ise filmin diğer bölümlerini oluşturur.

Oyuncu kadrosu

Kurukafalar Kraliçesi (Monique van Vooren)

Oyuncu	Rolü
Franco Citti	Ciappelletto
Ninetto Davoli	Perugia'lı Andreuccio
Jovan Jovanovic	Rustico
Vincenzo Amato	Lamporecchio'lu Masetto
Pier Paolo Pasolini	Allievo di Giotto
Angela Luce	Peronella
Silvana Mangano	Madonna
Giuseppe Zigaina	Keşiş
Gabriella Frankel
Vincenzo Cristo
Giorgio Iovine
Salvatore Bilardo
Vincenzo Ferrigno	Giannello
Luigi Seraponte
Antonio Diddio
Mirella Catanesi

MPAA sertifikaları

"Dekameron'un Aşk Öyküleri", Amerikan Sinema Filmleri Derneği'nin (MPAA) film derecelendirme sistemine göre 1991 yılında ABD'de "R" reyting derecesi ile derecelendirilmiştir.^[5] Bu, filmin gösterildiği salona, yanlarında ebeveynleri veya erişkin bir refakatçileri olmadığı takdirde 17 yaşından küçük seyircilerin alınamayacağı^[6] anlamına gelmektedir. Bu sertifikayı taşıyan filmler açık saçık seks sahneleri içerebilir ve anne babaları çocuklarının yanlarında bile olsalar çocuklarını filme getirmeden önce filmin içeriği hakkında bilgi edinmeleri önerilmektedir.^[7]

Ancak filmin taşıdığı bu "R" sertifikası 1991 yılında yapılan bir yeniden değerlendirme sonucunda verilmiş nihai sertifikadır. Film ABD'de ilk kez gösterime verildiğinde film eski derecelendirme sistemine göre "X-rating" kategorisine sokulmuştu. Bunun anlamı 18 yaşından küçük kimselerin salona alınmasının yasak olduğuydu. "Dekameron'un Aşk Öyküleri"nin yanı sıra Geceyarısı Kovboyu, Otomatik Portakal gibi birçok önemli film de bu kategorideydi.^[8] 1970'lerde yaygınlaşmaya başlayan pornografik filmlerin, bir zorunlulukları olmadığı halde müşteri çekmek için, reklam amaçlı olarak kendiliklerinden bu derecelendirmeyi kullanmaları (XXX gibi, X ne kadar çoksa içerik o kadar açık saçık demektir!) şikayetlere sebep olmuştu. Ciddi film şirketlerinden gelen bu şikâyetler üzerine MPAA derecelendirme sistemini değiştirdi ve onun yerine resmi olarak "NC-17"yi getirdi.^[5]

"Dekameron'un Aşk Öyküleri" de diğer filmlerle birlikte yeniden bir değerlendirmeye tabi tutularak pornografik filmlerin kullandığı X-rating'den çıkartılarak "R" reyting kategorisine sokuldu. Diğer ülkelerde de benzer derecelendirme sistemlerine göre filme genelde 18, bazen de 16 yaş sınırı getirilmiştir.^[5]

Kaynakça

^ Dorsay, Atilla (1995). 100 Yılın 100 Yönetmeni. Remzi Kitabevi. ss. sayfa 449. Türkçe isim için referans.
^ "IMDb'de Il Decameron(1971), Release info alt başlığı" (İngilizce). IMDb. 22 Kasım 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Haziran 2009.
^ "İstanbul Film Festivali Web Sitesi". Erişim tarihi: 26 Haziran 2009. ^{[ölü/kırık bağlantı]}
^ "IMDb'de Awards alt başlığı". IMDb. 20 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Haziran 2009.
^ ^a ^b ^c "Il Decameron (1971) / Parents Guide&Certification" (İngilizce). IMDb. 23 Mart 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Kasım 2012.
^ "What Each Rating Means" (İngilizce). mpaa.org. 2 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Kasım 2012.
^ "Ratings and Definitions" (İngilizce). filmratings.com. 8 Haziran 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Kasım 2012.
^ "Most Popular United States-X Titles" (İngilizce). IMDb. 14 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Kasım 2012.