Davranışsal uyku tıbbı

uyku kliniği

Davranışsal uyku tıbbı (BSM), uyku tıbbı içinde, uykuyu etkileyen psikolojik, fizyolojik, davranışsal, bilişsel, sosyal ve kültürel faktörlere odaklanan, uyku ile ilgili bozuklukların bilimsel araştırmasını ve klinik tedavisini kapsayan bir alandır.[1][2] BSM'nin klinik uygulaması, öncelikle farmakolojik olmayan tedavileri[3] (yani, ilaçları içermeyen tedaviler) kullanan kanıta dayalı bir davranışsal sağlık disiplinidir. BSM müdahalelerinde kullanılan birincil teknikler, uyku ile ilgili zorlukları başlatan ve sürdüren davranış, düşünce ve çevresel faktörlerde sistematik değişiklikleri içerir.[3][4]

BSM'den yararlanabilecek en yaygın uyku bozuklukları arasında insomnia,[5] sirkadiyen ritim uyku-uyanıklık bozuklukları,[6] kabus bozukluğu,[7] çocukluk çağı uyku bozuklukları (örneğin yatak ıslatma, yatmadan önce yaşanan güçlükler), parasomniler (örn. uyurgezerlik, uykuda yemek yeme),[8] uyku apnesiyle ilişkili zorluklar (sürekli pozitif hava yolu basıncını kullanmada zorluk gibi),[9] ve hipersomnia ile ilişkili zorluklar (örneğin gündüz yorgunluğu ve uyku hali, psikososyal işlevsellik) yer alır.[10]

Kapsam

BSM uzmanları, genellikle tıp uzmanları tarafından reçete edilebilecek tıbbi cihazlar ve farmakoterapi ile bağlantılı olarak uyku bozukluklarının ve birlikte ortaya çıkan psikolojik semptom ve bozuklukların değerlendirilmesi ve tedavisi dahil klinik hizmetler sunar.[11][11]

Çoğu BSM tedavisi, davranışsal terapiye veya bilişsel davranışçı terapiye dayanır. BSM tedavisinin hedefleri arasında uyku bozukluğunu doğrudan tedavi etmek (örneğin uykusuzluk için bilişsel davranışçı terapi[12] ), davranışsal olmayan tedavilere uyumu artırmak (CPAP için motivasyon geliştirme[13] gibi) ve yaşam kalitesini iyileştirmek yer alır.

Eğitim ve sertifikasyon

Davranışsal uyku tıbbı, psikologlar, danışmanlar, sosyal hizmet uzmanları, doktorlar, hemşireler, fizyoterapistler ve diğer sağlık uzmanları dahil olmak üzere lisanslı sağlık profesyonelleri olan kişiler tarafından uygulanan klinik bir uzmanlık alanıdır.[14] Lisanslı BSM pratisyenleri, uyku klinikleri, hastaneler, üniversiteler, ayakta tedavi gören ruh sağlığı klinikleri, birinci basamak ve özel muayenehane dahil olmak üzere çeşitli ortamlarda çalışır.[11] Bazı bilim adamları davranışsal uyku tıbbı araştırmaları yürütür, ancak lisanslı sağlık sağlayıcıları değildir ve doğrudan klinik tedavi sağlamazlar.[1]

Eğitim, lisansüstü klinik eğitim, staj/ikamet, burs/doktora sonrası eğitim veya sürekli eğitim kursları yoluyla alınabilir.[15]

Davranışsal Uyku Tıbbı Derneği, belirli eğitim gereksinimlerini karşılayan lisanslı sağlık profesyonellerinin Davranışsal Uyku Tıbbı Diploması (DBSM) unvanını kazanabileceği bir sertifikasyon süreci oluşturmuştur. Gereksinimler, lisansüstü kurs çalışması, özel klinik eğitim ve yazılı bir sınavı geçmeyi içerir.[14] Bu sertifika daha önce Davranışsal Uyku Tıbbında Sertifikasyon (CBSM) olarak biliniyordu.

Teşhis

Davranışsal uyku tıbbında kullanılan değerlendirme yöntemleri, bir bütün olarak uyku tıbbında kullanılanlara benzerdir. Yöntemler arasında klinik görüşme, uyku günlükleri, standart anketler, polisomnografi, aktigrafi ve çoklu uyku gecikme testi (MSLT) bulunur.

Uluslararası Uyku Bozuklukları Sınıflandırmasının (ICSD-3) üçüncü baskısı  uyku bozuklukları için tanı kriterlerini içermektedir. Bu bozuklukların çoğu, aynı zamanda , Mental Bozuklukların Tanısal ve İstatistiksel El Kitabının (DSM-5) beşinci baskısı olan Amerikan Psikiyatri Birliği'nin tanı kılavuzunda da açıklanmıştır.

Uykusuzluk

Toplumdaki en yaygın uyku bozukluğu ve BSM uygulayıcıları tarafından tedavi edilen en yaygın bozukluk olan uykusuzluk, tipik olarak bir klinik görüşme ve iki haftalık uyku günlükleri ile değerlendirilir.[12] Klinik görüşmede, uyku düzeni, uyku geçmişi, psikiyatrik geçmiş, ilaçlar, madde kullanımı ve ilgili tıbbi, gelişimsel, sosyal, mesleki, kültürel ve çevresel faktörler gibi konuları incelerler.[16] Küçük çocuklar için klinik görüşme ve uyku günlükleri öncelikle bir ebeveyn tarafından doldurulmalıdır.

Uyku probleminin ciddiyetini veya diğer olası uyku problemlerini değerlendirmek için standart anketler kullanılabilir. Yetişkinlerle yaygın olarak kullanılan örnek anketler şunlardır: Uykusuzluk Şiddet İndeksi,[17] Pittsburgh Uyku Kalitesi İndeksi,[18] Epworth Uykululuk Ölçeği,[19] ve STOP-Bang 1 Eylül 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi..[20] Kısa Bebek Uyku Anketi,[21] bebeklerde ve küçük çocuklarda uyku/uyanıklık kalıplarını değerlendirmek için yaygın olarak kullanılır. Çocuklar ve ebeveynleri ile yaygın olarak kullanılan anketler ise şunlardır: Çocukların Uyku Alışkanlıkları Anketi,[22] Pediatrik Uyku Anketi,[23] ve Çocukların Uyku Düzenleri Raporu.[24] Ergenlerde yaygın olarak kullanılan anketler şunlardır: Ergen Uyku Uyanma Ölçeği[25] ve Ergen Uyku Hijyeni Ölçeği.[25]

Uykusuzluğu teşhis etmek için gece uyku çalışmaları (polisomnografi) gerekli değildir veya önerilmez.[12] Polisomnografi, uyku apnesi, periyodik uzuv hareket bozukluğu ve hızlı göz hareketi uyku davranış bozukluğu gibi tıbbi tedavi gerektirebilecek diğer bozuklukların varlığını ekarte etmek için kullanılır. Narkolepsi gibi hipersomnolans bozukluklarını ekarte etmek için MSLT kullanılır.[kaynak belirtilmeli]

Aktigrafi bazen uyku zamanlaması hakkında bilgi edinmek ve olası sirkadiyen ritim bozukluklarını değerlendirmek için kullanılır.[12]

Diğer uyku endişeleri

Diğer uyku endişelerinin değerlendirilmesi, uykusuzluğun değerlendirilmesine yönelik prosedürlere benzer prosedürleri takip eder. Kişiler bir BSM uzmanına sevk edildiklerinde, genellikle polisomnografi, MSLT veya aktigrafi gibi gerekli testleri tamamlamıştır. Bu durumda, BSM uzmanı klinik bir görüşme yapar ve gerekirse anketler uygular. Bireylerden genellikle uykularını veya tedavinin odak noktası olan kabuslar veya uyurgezerlik atakları gibi uykuyla ilgili semptomları izlemeleri istenir.

Yönetim

BSM uygulayıcıları, Amerikan Uyku Tıbbı Akademisi gibi kuruluşların klinik kılavuzlarında yayınlananlar da dahil olmak üzere, belirli uyku bozuklukları için geliştirilmiş kanıta dayalı tedaviler sağlar.[7][12][26] BSM müdahaleleri tipik olarak kısadır (bir ile sekiz seans arasında), yapılandırılmış ve doğası gereği bilişsel-davranışçıdır ve bireylerin uyku bozukluklarını yönetmede daha bağımsız hale gelmeleri için eğitim ve beceriler sağlamayı amaçlar.[4]

Bebekler, çocuklar ve ergenler

Bebeklerin ebeveynlerinin en yaygın uyku şikayetleri, uykuya dalmak için bir ebeveyne veya sallanma veya zıplama gibi belirli bir duruma ihtiyaç duymayı ve gece uyandıklarında uykuya geri dönmek için mücadele etmeyi içerir. Yeni yürümeye başlayan çocuklar ve okul öncesi çocuklar arasında, gece korkuları veya yatma saatinde direnme/oyalanma (ve dolayısıyla uykuya başlamayı geciktirme) ve ayrıca yatmadan önce ebeveynleri veya kardeşleriyle birlikte uyuması şikayetleri yaygındır. Okul çağındaki gençlerde, yetersiz uyku hijyeni nedeniyle uykuya dalma veya uykuyu sürdürme sorunları yaygındır.

Yetersiz uyku (önerilen 8-10 saatin altında uyumak) ergenlik döneminde sık görülen bir durumdur. Ergenliğin diğer en yaygın uyku bozuklukları arasında uykusuzluk ve gecikmiş uyku-uyanıklık evresi bozukluğu yer alır. Ergenlik dönemindeki yetersiz uyku oranları, kısmen ergen biyolojisi ile okula başlama saatleri arasındaki uyumsuzluğa bağlanmaktadır.[27] Ergenler, ergenlik döneminde (daha geç yatma ve uyanma saatleri tercih edilerek) sirkadiyen ritimlerinde değişim yaşadıklarından, Amerikan Pediatri Akademisi liselerin sabah 8:30'dan önce başlamamasını tavsiye etmektedir.[28]

Çocukluk çağı davranışsal uyku bozuklukları için kanıta dayalı tedaviler, gelişim düzeyine göre değişir, ancak tipik olarak ebeveyn katılımını içerir.[29] Müdahaleler genellikle şunlara odaklanır:

  • Okul geceleri ve hafta sonları tutarlı olması için uyku/uyanma programının zamanlamasını stabilize etmek
  • Vücudu uykuya hazırlamaya yardımcı olan sağlıklı yatma zamanı rutinlerini teşvik etmek
  • Ebeveynleri, yatmadan önce beklenen davranışa ilişkin sınırlar ve kurallar belirleme konusunda yetkilendirme
  • Bağımsız uykuyu teşvik etmek
  • Tutarlı uyku zamanlarını ve konumlarını teşvik etmek
  • Uykuya geçişin önündeki diğer engellerin (kabuslar, yatmadan korkular, karanlık korkusu, endişe, depresyon, ağrı veya rahatsızlık vb.) belirlenmesi
  • Obstrüktif uyku apnesi ve hipoventilasyonu tedavi etmek için sürekli olarak CPAP takmanın önündeki aile düzeyindeki engellerin ele alınması

Ani bebek ölümü sendromu riskini azaltmak için güvenli uyku uygulamalarının uygulanması teşvik edilir. 0-12 aylık bebeklerin uyuma düzenleri için öneriler arasında bulunanlar:

  • Ebeveynin yatağında, sandalyesinde veya kanepesinde değil, beşik veya diğer sert uyku yüzeyleri gibi kendi korumalı uyku yüzeylerinde uyumaları
  • Yakınlarında ağır battaniyeler, yastıklar, tampon yastıkları veya konumlandırma cihazları olmadan uyumaları

Yetişkinler

Yetişkinlerde uyku ile ilgili bozuklukların tedavisinde kullanılan kanıta dayalı tedaviler şunlardır:

  • Uykusuzluk için bilişsel davranışçı terapi (CBT-I) CBT-I, American College of Physicians[5] ve American Academy of Sleep Medicine tarafından önerilen uykusuzluk bozukluğu için birinci basamak tedavidir.[12] Tek başına veya diğer tıbbi veya psikiyatrik belirtilerle birlikte ortaya çıkan uykusuzluk bozukluğunda etkilidir.[30][31]
  • Yeniden yoğun uyku eğitimi[32]
  • Uykusuzluk için farkındalık temelli terapi (MBTI)[33][34][sayfa belirt]
  • Kabus bozukluğu için görüntülü prova terapisi (IRT)[7]
  • Kabus bozukluğu için maruz kalma, gevşeme ve yazma terapisi (ERRT)[35][sayfa belirt][7]
  • CPAP tedavisine uyumu artırmak için motivasyon arttırıcı tedavi[13][36]
  • CPAP klostrofobisi için maruz kalma tedavisi[4][9]
  • Sirkadiyen ritim uyku-uyanıklık bozuklukları için davranışsal terapi[6]
  • NREM parasomnileri için klinik hipnoz[37][38]
  • Hipersomni için bilişsel davranışçı terapi[10]
  • Uyku uzatma[39][40]

Ayrıca bakınız

Kaynakça

  1. ^ a b Ong (November 2018). "A Concept Map of Behavioral Sleep Medicine: Defining the Scope of the Field and Strategic Priorities". Behavioral Sleep Medicine. 16 (6): 523-526. doi:10.1080/15402002.2018.1507672. ISSN 1540-2010. PMID 30118323. 3 Ağustos 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ekim 2022. 
  2. ^ "Behavioral sleep medicine: a historical perspective". Behavioral Sleep Medicine. 1 (1): 4-21. 2003. doi:10.1207/S15402010BSM0101_3. ISSN 1540-2002. PMID 15600134. 5 Ekim 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ekim 2022.  Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (yardım); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  3. ^ a b Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi; :6 isimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: Kaynak gösterme)
  4. ^ a b c [sayfa belirt]Behavioral treatments for sleep disorders : a comprehensive primer of behavioral sleep medicine interventions. 1st. Perlis, Michael L., Aloia, Mark, 1967-, Kuhn, Brett R. Amsterdam: Academic. 2011. ISBN 978-0-12-381522-4. OCLC 690641766. 
  5. ^ a b Qaseem (19 Temmuz 2016). "Management of Chronic Insomnia Disorder in Adults: A Clinical Practice Guideline From the American College of Physicians". Annals of Internal Medicine. 165 (2): 125-133. doi:10.7326/M15-2175. ISSN 1539-3704. PMID 27136449. 
  6. ^ a b Auger (15 Ekim 2015). "Clinical Practice Guideline for the Treatment of Intrinsic Circadian Rhythm Sleep-Wake Disorders: Advanced Sleep-Wake Phase Disorder (ASWPD), Delayed Sleep-Wake Phase Disorder (DSWPD), Non-24-Hour Sleep-Wake Rhythm Disorder (N24SWD), and Irregular Sleep-Wake Rhythm Disorder (ISWRD). An Update for 2015". Journal of Clinical Sleep Medicine. 11 (10): 1199-1236. doi:10.5664/jcsm.5100. ISSN 1550-9389. PMC 4582061 $2. PMID 26414986. 
  7. ^ a b c d Morgenthaler (15 Haziran 2018). "Position Paper for the Treatment of Nightmare Disorder in Adults: An American Academy of Sleep Medicine Position Paper". Journal of Clinical Sleep Medicine. 14 (6): 1041-1055. doi:10.5664/jcsm.7178. ISSN 1550-9397. PMC 5991964 $2. PMID 29852917. 
  8. ^ Drakatos (November 2019). "Diagnosis and management of nonrapid eye movement-parasomnias". Current Opinion in Pulmonary Medicine. 25 (6): 629-635. doi:10.1097/MCP.0000000000000619. ISSN 1531-6971. PMID 31408014. 31 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ekim 2022. 
  9. ^ a b Means (2007). "Graded exposure therapy for addressing claustrophobic reactions to continuous positive airway pressure: a case series report". Behavioral Sleep Medicine. 5 (2): 105-116. doi:10.1080/15402000701190572. ISSN 1540-2002. PMID 17441781. 
  10. ^ a b Ong (17 Ağustos 2020). "Developing a cognitive behavioral therapy for hypersomnia using telehealth: a feasibility study". Journal of Clinical Sleep Medicine. 16 (12): 2047-2062. doi:10.5664/jcsm.8750. ISSN 1550-9397. PMC 7848927 $2. PMID 32804069. 
  11. ^ a b c "Behavioral Sleep Medicine Scope of Practice". www.behavioralsleep.org. 28 Şubat 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ekim 2020. 
  12. ^ a b c d e f Schutte-Rodin (15 Ekim 2008). "Clinical Guideline for the Evaluation and Management of Chronic Insomnia in Adults". Journal of Clinical Sleep Medicine. 4 (5): 487-504. doi:10.5664/jcsm.27286. ISSN 1550-9389. PMC 2576317 $2. PMID 18853708. 
  13. ^ a b Bakker (August 2016). "Motivational Enhancement for Increasing Adherence to CPAP: A Randomized Controlled Trial". Chest. 150 (2): 337-345. doi:10.1016/j.chest.2016.03.019. ISSN 1931-3543. PMC 4980541 $2. PMID 27018174. 
  14. ^ a b "DBSM Certification Eligibility". bsmcredential.org. 4 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ekim 2020. 
  15. ^ "DBSM Certification Guide". bsmcredential.org. 4 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ekim 2020. 
  16. ^ "Insomnia". JAMA: The Journal of the American Medical Association. 309 (7): 706-716. 20 Şubat 2013. doi:10.1001/jama.2013.193. ISSN 0098-7484. PMC 3632369 $2. PMID 23423416.  Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (yardım); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  17. ^ Morin (1 Mayıs 2011). "The Insomnia Severity Index: psychometric indicators to detect insomnia cases and evaluate treatment response". Sleep. 34 (5): 601-608. doi:10.1093/sleep/34.5.601. ISSN 1550-9109. PMC 3079939 $2. PMID 21532953. 
  18. ^ Buysse (May 1989). "The Pittsburgh Sleep Quality Index: a new instrument for psychiatric practice and research". Psychiatry Research. 28 (2): 193-213. doi:10.1016/0165-1781(89)90047-4. ISSN 0165-1781. PMID 2748771. 4 Ekim 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ekim 2022. 
  19. ^ "A new method for measuring daytime sleepiness: the Epworth sleepiness scale". Sleep. 14 (6): 540-545. December 1991. doi:10.1093/sleep/14.6.540. ISSN 0161-8105. PMID 1798888.  Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (yardım); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  20. ^ Chung (March 2016). "STOP-Bang Questionnaire: A Practical Approach to Screen for Obstructive Sleep Apnea". Chest. 149 (3): 631-638. doi:10.1378/chest.15-0903. ISSN 1931-3543. PMID 26378880. 
  21. ^ "A brief screening questionnaire for infant sleep problems: validation and findings for an Internet sample". Pediatrics. 113 (6): e570-577. June 2004. doi:10.1542/peds.113.6.e570. ISSN 1098-4275. PMID 15173539.  Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (yardım); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  22. ^ Owens (15 Aralık 2000). "The Children's Sleep Habits Questionnaire (CSHQ): psychometric properties of a survey instrument for school-aged children". Sleep. 23 (8): 1043-1051. doi:10.1093/sleep/23.8.1d. ISSN 0161-8105. PMID 11145319. 
  23. ^ Chervin (1 Şubat 2000). "Pediatric sleep questionnaire (PSQ): validity and reliability of scales for sleep-disordered breathing, snoring, sleepiness, and behavioral problems". Sleep Medicine. 1 (1): 21-32. doi:10.1016/s1389-9457(99)00009-x. ISSN 1878-5506. PMID 10733617. 3 Ekim 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ekim 2022. 
  24. ^ Meltzer (15 Mart 2013). "The Children's Report of Sleep Patterns (CRSP): a self-report measure of sleep for school-aged children". Journal of Clinical Sleep Medicine. 9 (3): 235-245. doi:10.5664/jcsm.2486. ISSN 1550-9397. PMC 3578690 $2. PMID 23493949. 
  25. ^ a b LeBourgeois (January 2005). "The Relationship Between Reported Sleep Quality and Sleep Hygiene in Italian and American Adolescents". Pediatrics. 115 (1 0): 257-265. doi:10.1542/peds.2004-0815H. ISSN 0031-4005. PMC 3928632 $2. PMID 15866860. 
  26. ^ Morgenthaler (November 2006). "Practice parameters for the psychological and behavioral treatment of insomnia: an update. An american academy of sleep medicine report". Sleep. 29 (11): 1415-1419. doi:10.1093/sleep/29.11.1415. ISSN 0161-8105. PMID 17162987. 
  27. ^ Crowley (August 2018). "An update on adolescent sleep: New evidence informing the perfect storm model". Journal of Adolescence. 67: 55-65. doi:10.1016/j.adolescence.2018.06.001. ISSN 1095-9254. PMC 6054480 $2. PMID 29908393. 
  28. ^ Adolescent Sleep Working Group, Committee on Adolescence, Council on School Health (1 Eylül 2014). "School Start Times for Adolescents". Pediatrics. 134 (3): 642-649. doi:10.1542/peds.2014-1697. ISSN 0031-4005. PMC 8194457 $2. PMID 25156998. 
  29. ^ Meltzer (September 2014). "Systematic review and meta-analysis of behavioral interventions for pediatric insomnia". Journal of Pediatric Psychology. 39 (8): 932-948. doi:10.1093/jpepsy/jsu041. ISSN 1465-735X. PMID 24947271. 
  30. ^ Taylor (April 2014). "Cognitive and behavioural therapy for insomnia (CBT-I) in psychiatric populations: a systematic review". International Review of Psychiatry. 26 (2): 205-213. doi:10.3109/09540261.2014.902808. ISSN 1369-1627. PMID 24892895. 5 Ekim 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ekim 2022. 
  31. ^ Wu (September 2015). "Cognitive Behavioral Therapy for Insomnia Comorbid With Psychiatric and Medical Conditions: A Meta-analysis". JAMA Internal Medicine. 175 (9): 1461-1472. doi:10.1001/jamainternmed.2015.3006. ISSN 2168-6114. PMID 26147487. 
  32. ^ Lack (June 2019). "Intensive Sleep Retraining Treatment of Insomnia". Sleep Medicine Clinics. 14 (2): 245-252. doi:10.1016/j.jsmc.2019.01.005. ISSN 1556-4088. PMID 31029190. 
  33. ^ Ong (1 Eylül 2014). "A randomized controlled trial of mindfulness meditation for chronic insomnia". Sleep. 37 (9): 1553-1563. doi:10.5665/sleep.4010. ISSN 1550-9109. PMC 4153063 $2. PMID 25142566. 
  34. ^ [sayfa belirt]Mindfulness-based therapy for insomnia. Washington, DC. 2017. ISBN 978-1-4338-2242-1. OCLC 957131660. 
  35. ^ [sayfa belirt]Treating Post-Trauma Nightmares: A Cognitive Behavioral Approach. Springer. 2009. ISBN 9780826102898.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  36. ^ Aloia (2004). "Clinical management of poor adherence to CPAP: motivational enhancement". Behavioral Sleep Medicine. 2 (4): 205-222. doi:10.1207/s15402010bsm0204_3. ISSN 1540-2002. PMID 15600056. 
  37. ^ Drakatos (January 2019). "NREM parasomnias: a treatment approach based upon a retrospective case series of 512 patients". Sleep Medicine. 53: 181-188. doi:10.1016/j.sleep.2018.03.021. ISSN 1389-9457. PMC 6558250 $2. PMID 29753639. 
  38. ^ Hauri (15 Haziran 2007). "The Treatment of Parasomnias with Hypnosis: a 5-Year Follow-Up Study". Journal of Clinical Sleep Medicine. 3 (4): 369-373. doi:10.5664/jcsm.26858. ISSN 1550-9389. PMC 1978312 $2. PMID 17694725. 
  39. ^ Baron (10 Ocak 2018). "Technology-Assisted Behavioral Intervention to Extend Sleep Duration: Development and Design of the Sleep Bunny Mobile App". JMIR Mental Health. 5 (1): e3. doi:10.2196/mental.8634. ISSN 2368-7959. PMC 5784182 $2. PMID 29321122. 
  40. ^ Henst (December 2019). "The effects of sleep extension on cardiometabolic risk factors: A systematic review". Journal of Sleep Research. 28 (6): e12865. doi:10.1111/jsr.12865. ISSN 1365-2869. PMID 31166059. 

Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!