Boğmaca aşısı, boğmacaya karşı koruyan bir aşıdır.[1][2] İki ana tip vardır: tam hücre aşıları ve aselüler aşılar.[1][2] Tüm hücre aşısı yaklaşık %78, aselüler ise %71-85 etkilidir.[1][3] Aselüler aşılarda daha hızlı bir azalma ile aşıların etkinliğinin aşılamadan sonra yılda %2 ila %10 arasında düştüğü görülmektedir.[1] Aşı sadece tetanos ve difteri aşıları ile kombinasyon halinde mevcuttur.[1] Boğmaca aşısının 2002 yılında 500.000'den fazla hayat kurtardığı tahmin edilmektedir.[4]
Anneye hamilelik sırasında aşı yaptırmak bebeği koruyabilir.[1] Dünya Sağlık Örgütü ve Hastalık Kontrol ve Korunma Merkezi, tüm çocukların boğmaca aşısı olmasını ve rutin aşılara dahil edilmesini önermektedir.[1][5] Küçük çocuklarda tipik olarak altı haftalıktan başlayarak üç doz önerilir.[1][2] Daha büyük çocuklara ve yetişkinlere ek dozlar verilebilir.[1] Bu öneri, HIV/AIDS'li kişileri kapsar.[1]
Aselüler aşılar, daha az yan etki nedeniyle dünyada daha yaygın olarak kullanılmaktadır.[1] Tam hücre aşıları verilen kişilerin %10 ila %50'sinde enjeksiyon bölgesinde kızarıklık veya ateş görülür.[1] Ateşli nöbetler ve uzun süreli ağlamalar insanların %1'inden azında görülür.[1] Aselüler aşılar ile kolda kısa süreli ciddi olmayan şişme meydana gelebilir.[1] Her iki tür aşının da yan etkileri, özellikle de tam hücre aşısı, çocuk ne kadar küçükse o kadar az görülür.[1] Tam hücre aşıları yedi yaşından sonra kullanılmamalıdır.[1] Ciddi uzun vadeli nörolojik problemler her iki tiple de ilişkili değildir.[1]
Boğmaca aşısı 1926'da geliştirilmiştir.[6] Dünya Sağlık Örgütü'nün Temel İlaçlar Listesi'nde yer almaktadır.[7]
<ref>