Büyük varlık zinciri, Orta Çağ Hıristiyan düşüncesinde Tanrı tarafından kararlaştırıldığı düşünülmüş; maddenin, yaşamın ve hayali varlıkların tabi olduğu hiyerarşik düzendir. Zincir, Tanrı ile başlar ve aşağıya doğru melekleri, insanları, hayvanları, bitkileri ve mineralleri içerecek şekilde ilerler.[1][2][3]
Büyük varlık zinciri (Latince: scala naturae, "Varlık merdiveni") kavramı Platon, Aristoteles (Historia Animalium eserinde), Plotinos ve Proklos'tan gelmektedir.[4] Orta Çağ'da daha da gelişerek, erken modern Yeni Platonculuk'la tam anlamına kavuştu.[5][6]