Zapatista ordusu, özerk belediyelerde hiçbir güce sahip değil. Anayasasına göre, Gizli Devrimci Yerli Komitesi'nin (Clandestine Revolutionary Indigenous Committee) hiçbir komutanı veya üyesi bu alanlarda yetki veya idare pozisyonu alamaz.[8]
MAREZ, Özerk Meclisler tarafından koordine edilmektedir ve temel amaçları, bölgelerindeki eğitimi ve sağlığı desteklemektir. Ayrıca toprak hakları, emek ve ticaret, barınma ve yakıt temini konularında, edebiyat ve beşeri ilimleri desteklemek (özellikle yerli dil ve gelenekler) ve adaleti yönetmek için mücadele ediyorlar.[9]
1 Ocak 1994'te binlerce EZLN üyesi Chiapas'taki kasaba ve şehirleri işgal etti, polis karakollarını yaktı, hükûmet binalarını işgal etti ve Meksika ordusu ile çarpıştı. EZLN, toplumlarında "iş, toprak, konut, gıda, sağlık, eğitim, bağımsızlık, özgürlük, demokrasi, adalet ve barış" istedi.[11] Zapatistalar, devrimleri sırasında büyük toprak sahiplerinden bir milyon dönümden fazla ele geçirdiler.[12]
Yönetim
Yerel düzeyde insanlar, 12 yaşın üzerindeki herkesin karar almaya katılabileceği yaklaşık 300 ailenin bulunduğu halk meclisine katılırlar. Bu meclisler bir konsensüse ulaşmaya çalışıyor, ancak çoğunluk oyuna geri dönmeye razılar. Topluluklar, özerk belediyeler oluşturmak için diğer topluluklarla bir federasyon oluşturur ve bunlar da bölge oluşturmak için diğer belediyelerle daha fazla federasyon oluşturur. Zapatistalar, 2018 itibarıyla toplamda yaklaşık 360.000 nüfusa sahip beş bölgeden oluşmaktadır.[13]
Her toplumun 3 ana idari yapısı vardır: (1) günlük idareden sorumlu komiserlik; (2) ormancılık ve komşu topluluklarla olan anlaşmazlıkları ele alan arazi kontrolü meclisi; ve (3) bir topluluk polis teşkilatı olan agencia.[14]
Ekonomi
Zapatista ekonomisi temel olarak işçi kooperatifleri, aile çiftlikleri ve topluluk mağazalarından oluşur ve Councils of Good Government düşük faizli krediler, ücretsiz eğitim, radyo istasyonları ve toplumlara sağlık hizmetleri sağlar. Ekonomi büyük ölçüde kendine yeter ve tarımsaldır. Kooperatiflerde ağırlıklı olarak mısır, fasulye, kahve, muz, şeker, sığır, tavuk, domuz ve kıyafet üretilmektedir.[15] Topluluklar kişisel mülkiyet kalmakla birlikte özel mülkiyeti ortadan kaldırmış ve ortak bir arazi mülkiyeti sistemi kurmuşlardır ve her yıl uluslararası pazarlara 44 milyon dolar değerinde mal satmaktadırlar. Toprağın kolektif mülkiyeti ve katılımcı demokrasi sistemi göz önüne alındığında, açlık ve şiddet diğer yoksul Meksika topluluklarına kıyasla son derece düşüktür.[16]