Akıl Kültü (Fransızca: Culte de la Raison), Fransız İhtilali sırasında 1792-1794 yılları arasındaki belirsizlik döneminde Jacques Hébert ve devrimci arkadaşları tarafından seküler ve tanrıyı reddeden bir görüş olarak geliştirildi. Bu dönemde Katolik ayinleri yasaklanarak kiliseler "akıl tapınaklarına" dönüştürüldü.[1]