ภาวะภูมิไวเกิน (อังกฤษ: Hypersensitivity) หมายถึงอาการอันไม่พึงปรารถนาซึ่งก่อให้เกิดขึ้นโดยระบบภูมิคุ้มกัน เช่น โรคภูมิแพ้ หรือ ภาวะแพ้ภูมิตัวเอง โดยอาการเหล่านี้อาจสร้างความไม่สบายตัว, การป่วยไข้ หรือในบางครั้งอาจทำให้เสียชีวิตได้ อาการเหล่านี้มักจะต้องถูกกระตุ้นไปยังระบบภูมิคุ้มกันก่อนเสมอ โดยแบ่งออกเป็น 4 ประเภท ตามการจัดเรียงของ พี.เอช.จี. เกล และ โรบิน คูมบ์ส ในปี พ.ศ. 2506[1]
การจัดแบ่ง
ตารางการเปรียบเทียบภาวะภูมิไวเกิน
ประเภท |
ชื่อทั่วไป |
อาการผิดปกติ |
สารสื่อกลาง
|
ประเภทที่หนึ่ง Type I
|
ภูมิแพ้ (ฉับพลัน) |
|
- อิมมูโนโกลบูลินิอี, อิมมูโนโกลบูลินิจี 4
|
ประเภทที่สอง Type II
|
ภาวะพิษตือเซลล์, ผ่านแอนติบอดี |
|
- อิมมูโนโกลบูลินิเอ็ม, อิมมูโนโกลบูลินิจี
- ระบบคอมพลีเมนต์
|
ประเภทที่สาม Type III
|
โรคอิมมูนคอมเพล็กซ์ |
|
- อิมมูโนโกลบูลินิจี
- ระบบคอมพลีเมนต์
|
ประเภทที่สี่ Type IV
|
ภูมิคุ้มกันไวเกินชนิดช้า (Delayed-type hypersensitivity)[2] [3](DTH), cell-mediated immune memory response, antibody-independent |
|
|
ประเภทที่ห้า Type V
|
ภาวะภูมิต้านตนเอง (ดูเพิ่มด้านล่าง) |
|
- อิมมูโนโกลบูลินิเอ็ม, อิมมูโนโกลบูลินิจี
- ระบบคอมพลีเมนต์
|
ประเภทที่ห้า
นี่คือประเภทเพิ่มเติมของภาวะภูมิไวเกินซึ่งถูกใช้ในบางครั้ง (โดยเฉพาะในสหราชอาณาจักร) โดยแยกออกมาจากประเภทที่สอง[5]
ตัวอย่างของโรค:
จะพบการแยกประเภทที่ห้าออกมานี้น้อยครั้งมาก ส่วนมากจะถูกรวมอยู่ในประเภทที่สอง หรือไม่ในบางกรณีก็จะแยกออกเป็นประเภทย่อยเฉพาะในประเภทที่สอง
อ้างอิง