พระเจ้าเอ็ดการ์ผู้รักสงบ

พระเจ้าเอ็ดการ์ผู้รักสงบ
จุลจิตรกรรมร่วมสมัยจาก กฎบัตรมินสเตอร์ใหม่
กษัตริย์แห่งชนอังกฤษ
ครองราชย์	1 ตุลาคม ค.ศ. 959 – 8 กรกฎาคม ค.ศ. 975
ก่อนหน้า	พระเจ้าเอ็ดวี
ถัดไป	พระเจ้าเอ็ดเวิร์ดมรณสักขี
พระราชสมภพ	ค.ศ. 943 หรือ 944
สวรรคต	8 กรกฎาคม ค.ศ. 975 (พระชนมายุประมาณ 31/32 พรรษา) วินเชสเตอร์ แฮมป์เชอร์
ฝังพระบรมศพ	กลาสตันบรีแอบบีย์
ชายา	เอเธลฟรีด[1] วูลฟธริธ[1] เอลฟ์ธรีธ
พระราชบุตร	พระเจ้าเอ็ดเวิร์ดมรณสักขี อีดจิธ[1] เอ็ดมันด์[2] พระเจ้าแอเธลเรดผู้ไม่พร้อม
ราชวงศ์	เวสเซกซ์
พระราชบิดา	พระเจ้าเอ็ดมันด์ที่ 1
พระราชมารดา	เอลฟ์จิฟูแห่งชาฟท์สบรี

พระเจ้าเอ็ดการ์ผู้รักสงบ (อังกฤษ: Edgar the Peaceful หรือ Edgar the Peaceable) (ราว ค.ศ. 943 หรือ ค.ศ. 944 - ค.ศ. 975) พระมหากษัตริย์อังกฤษในราชวงศ์เวสเซกซ์

พระเจ้าเอ็ดการ์ผู้รักสงบเสด็จพระราชสมภพเมื่อราวปี ค.ศ. 943 หรือปี ค.ศ. 944 ที่เวสเซ็กซ์ ในอังกฤษ เป็นพระราชโอรสพระองค์รองในพระเจ้าเอ็ดมันด์ที่ 1 แห่งอังกฤษและเอลฟ์จิฟูแห่งชาฟท์สบรี ทรงอภิเษกสมรสกับเอเธลฟรีด วูลฟธริธ และเอลฟ์ธรีธทรงราชย์ระหว่างวันที่ 1 ตุลาคม ค.ศ. 959 จวบจนเสด็จสวรรคตเมื่อวันที่ 8 กรกฎาคม ค.ศ. 975 ที่วินเชสเตอร์ ประเทศอังกฤษ พระเจ้าเอ็ดการ์ทรงปกครองบริเวณเหนือแม่น้ำเทมส์กับขุนนางของพระองค์กลุ่มหนึ่ง เมื่อพระเจ้าเอ็ดวีเสด็จสวรรคตเมื่อวันที่ 1 ตุลาคม ค.ศ. 959 พระเจ้าเอ็ดการ์ก็ทรงเรียกตัวมุขนายกดันสตัน (ต่อมาเป็นนักบุญดันสตัน) กลับมาจากการลี้ภัยกลับมาและแต่งตั้งให้เป็นมุขนายกแห่งวูสเตอร์และต่อมาเป็นมุขนายกแห่งลอนดอนและในที่สุดอัครมุขนายกแห่งแคนเทอร์เบอรี ดันสตันเมื่อเริ่มแรกไม่ยอมสวมมงกุฏให้พระเจ้าเอ็ดการ์เพราะไม่ยอมรับวิธีดำเนินชีวิตของพระองค์เกี่ยวกับการมีพระสนม^{[ต้องการอ้างอิง]} เช่นวูลฟธริธ (ต่อมาเป็นนักพรตหญิงที่วิลตัน) ซึ่งได้ให้กําเนิดพระราชธิดานอกสมรส อีดจิธ แต่ดันสตันก็เป็นที่ปรึกษาที่พระเจ้าเอ็ดการ์ไว้วางพระทัยตลอดรัชสมัย

รัชสมัยของพระเจ้าเอ็ดการ์เป็นรัชสมัยที่บ้านเมืองมีความสงบสุขและอาจจะเป็นสมัยที่เรียกได้ว่าเป็นสมัยที่รุ่งเรืองที่สุดของอังกฤษสมัยแองโกล-แซกซัน แม้ว่าการรวมตัวเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันของอังกฤษจะเป็นผลที่มาจากผู้ที่ครองบัลลังก์มาก่อนพระองค์ ในปลายรัชสมัยของพระเจ้าเอ็ดการ์ อังกฤษก็เกือบจะไม่มีศัตรูที่จะมาแบ่งราชอาณาจักรอย่างที่เคยเป็นมาก่อน

ในสมัยนี้ดันสตันก็มีบทบาทในการปฏิรูปอารามที่ออกจะเริ่มหย่อนยานให้กลับไปถือวินัยของนักบุญเบเนดิกต์อย่างที่เคยเป็นมา แต่บทบาทอันนี้ก็ยังเป็นที่ถกเถึยงกันในบรรดาผู้รู้ในวงการศึกษา

พระเจ้าเอ็ดการ์ได้ทำพิธีสวมมงกุฏที่บาธในปี ค.ศ. 973 ซึ่งมิใช่ราชาภิเศกในการฉลองการเริ่มรัชกาล พระราชพิธีครั้งนี้เตรียมการโดยดันสตันเองโดยมีโคลงเฉลิมพระเกียรติที่บันทึกในบันทึกเหตุการณ์ของชาวแองโกล-แซกซัน เป็นพระราชพิธีที่เป็นพื้นฐานในการทำพิธีบรมราชาภิเศกของอังกฤษมาจนถึงปัจจุบันนี้ พระราชพิธีเป็นพิธีสัญลักษณ์โดยมีเจ้าผู้ครองอาณาจักรในอังกฤษมาแสดงความสวามิภักดิ์ต่อพระองค์ที่เชสเตอร์ กษัตริย์หกพระองค์ในบริเตนและสกอตแลนด์ปฏิญาณว่าจะเป็นผู้ป้องกันพระองค์ไม่ว่าจะเป็นทางบกหรือทางทะเล ต่อมาบันทึกเหตุการณ์ของชาวแองโกล-แซกซันกล่าวว่ามีแปดองค์ แต่พระราชพิธีประกาศการสวามิภักดิ์ที่เชสเตอร์ (submission at Chester) ดูเหมือนว่จะเป็นเหตุการณ์จริงที่เกิดขึ้น

พระเจ้าเอ็ดการ์มีพระราชโอรสธิดาเจ็ดพระองค์ พระเจ้าเอ็ดเวิร์ดมรณสักขีพระราชโอรสพระองค์ใหญ่สืบราชบัลลังก์ต่อจากพระองค์ หลังจากที่เสด็จสวรรคตมาจนถึงการพิชิตอังกฤษของชาวนอร์มันไม่มีราชบัลลังก์ใดที่ได้รับการสืบทอดโดยไม่มีปัญหาในการแก่งแย่ง

พระราชวงศ์เวสเซกซ์

ผังพระราชวงศ์เวสเซกซ์ที่พบในวิกิพีเดีย

ดูเพิ่ม

• ราชอาณาจักรอังกฤษ
• ราชวงศ์เวสเซกซ์

อ้างอิง

1. Pauline Stafford, Queen Emma & Queen Edith, Blackwell 2001, pp. 324–325
2. Stafford, op. cit., p. 91

แหล่งข้อมูลอื่น

• แหล่งข้อมูลของสมัยกลาง: แองโกล-แซกซัน: เก็บถาวร 2010-01-11 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน กฎหมายของพระเจ้าเอ็ดการ์ (บางส่วน)
• พระเจ้าเอ็ดการ์ (Find A Grave)
• พระเจ้าเอ็ดการ์ (Oxford Dictionary of National Biography entry)

ก่อนหน้า		พระเจ้าเอ็ดการ์ผู้รักสงบ		ถัดไป
พระเจ้าเอ็ดวี		พระมหากษัตริย์แห่งอังกฤษ (ราชวงศ์เวสเซกซ์) (ค.ศ. 959 – ค.ศ. 975)		พระเจ้าเอ็ดเวิร์ดมรณสักขี