ซุนหฺวังโฮ่ว (จีน: 孫皇后; พินอิน: Sūn Huánghòu; 1399–1462) เป็นพระมเหสีของจักรพรรดิเซฺวียนเต๋อแห่งราชวงศ์หมิง ได้รับการเฉลิมพระนามว่า เซี่ยวกงจางหฺวังโฮ่ว (孝恭章皇后)
พระชนมชีพ
จักรพรรดินีซุนประสูติในปี ค.ศ. 1399 ในปีที่ 2 ของจักรพรรดิเจี้ยนเหวิน ที่ซู่ผิง (จีนตัวย่อ: 邹平; จีนตัวเต็ม: 鄒平) มณฑลซานตง
ใน ค.ศ. 1417 นางซุนได้เป็นพระชายาคนหนึ่งของรัชทายาทจู จานจี (朱瞻基) ครั้น ค.ศ. 1425 จู จานจี ขึ้นเป็นจักรพรรดิเซฺวียนเต๋อ (宣德) พระชายาซุนจึงได้บรรดาศักดิ์กุ้ยเฟย์ (贵妃) ที่พระมเหสี
ใน ค.ศ. 1417 พระนางให้กำเนิดพระราชโอรสนามว่า จู ฉีเจิ้น (朱祁鎮) ขณะที่พระมเหสีของเซฺวียนเต๋อไร้พระโอรส โอรสของนางจึงได้เป็นรัชทายาท ครั้น ค.ศ. 1428 พระมเหสีซุนกุ้ยเฟย ในฐานะพระชนนีของรัชทายาท ได้เลื่อนเป็นพระอัครมเหสี เรียกว่า ซุนหฺวังโฮ่ว
ใน ค.ศ. 1435 เซฺวียนเต๋อสวรรคต รัชทายาทจู ฉีเจิ้น พระชนม์ 8 ชันษา ขึ้นเป็นจักรพรรดิเจิ้งถ่ง (正統) แต่ซุนหฺวังโฮ่วมิได้สำเร็จราชการแทนโอรส เพราะจางหฺวังโฮ่ว (張皇后) พระมารดาของเซฺวียนเต๋อ ยังมีพระชนม์อยู่ จางหฺวังโฮ่วได้สำเร็จราชการแทนเจิ้งถ่งผู้เป็นหลาน กระทั่งเจิ้งถ่งบรรลุนิติภาวะใน ค.ศ. 1442
อ้างอิง
.jpg)
