โตเกียวดิสนีย์ซี

โตเกียวดิสนีย์ซี

ภูเขาโพรมีธีอุส สัญลักษณ์ของโตเกียวดิสนีย์ซี
ที่ตั้ง	โตเกียวดิสนีย์รีสอร์ต, อูรายาซุ, จังหวัดชิบะ, ญี่ปุ่น
พิกัด	35°37′36″N 139°53′17″E
สถานะ	เปิดบริการ
เปิดกิจการ	4 กันยายน 2001; 23 ปีก่อน (2001-09-04)
ผู้ดำเนินการ	เดอะโอเรียนเต็ลแลนด์
รูปแบบ	การเดินเรือ การสำรวจ และการผจญภัย
พื้นที่	176 เอเคอร์ (71 เฮกตาร์)
เว็บไซต์	เว็บไซต์อย่างเป็นทางการ

โตเกียวดิสนีย์ซี (ญี่ปุ่น: 東京ディズニーシー, อังกฤษ: Tokyo Disney Sea) เป็นโครงการที่เกิดขึ้นครั้งแรกในส่วนต่อขยายของโตเกียวดิสนีย์แลนด์รีสอร์ต^[1] ตั้งอยู่ในเขตชิบะ ประเทศญี่ปุ่น เปิดเมื่อวันที่ 4 กันยายน พ.ศ. 2544 ในพื้นที่รวมที่เรียกว่าโตเกียวดิสนีย์รีสอร์ท มีแนวคิดหลักของพื้นที่เกี่ยวกับน้ำ เช่น เมืองเวนีส ลำธารน้ำ ทะเล เรือไททานิก ถ้ำใต้น้ำในปล่องภูเขาไฟ เมืองในป่าดิบชื้นแถบอเมริกากลาง เงือกและเมืองบาดาล เป็นต้น

แผนผังสวนสนุกและเครื่องเล่น

เมดิเตอร์เรเนียนฮาร์เบอร์

การสร้างเมืองเวนิสขึ้นใหม่ ณ ท่าเรือเมดิเตอร์เรเนียน

เมดิเตอร์เรเนียนฮาร์เบอร์ (Mediterranean Harbor) เป็นท่าเรือทางเข้า "ท่าเรือที่จอด" (port of call) และมีรูปแบบเป็นเมืองท่าของอิตาลี โดยมีเรือกอนโดลาแบบเวนิสที่นักท่องเที่ยวสามารถขึ้นและนั่งได้^[1] มีร้านค้าและร้านอาหารต่าง ๆ เรียงรายอยู่ทั่วท่าเรือ^[2] รูปแบบของเมดิเตอร์เรเนียนฮาร์เบอร์แตกต่างจากทางเข้า "ดินแดน" ของสวนสนุกดิสนีย์แห่งอื่น ๆ เนื่องจากเป็นรูปตัว "วี" (V) ขนาดใหญ่แทนที่จะเป็นถนนสายหลักที่นำไปสู่ศูนย์กลาง (ดังที่พบในเมนสตรีท ยูเอสเอ ในดิสนีย์แลนด์ หรือฮอลลีวูดบูเลอวาร์ด ในดิสนีย์ฮอลลีวูดสตูดิโอส์)^[3] ทางด้านขวามือจะนำไปสู่มิสทีเรียไอแลนด์ และทางซ้ายจะนำไปสู่บริเวณอเมริกันวอเตอร์ฟรอนต์ โรงแรมโตเกียวดิสนีย์ซีมิราคอสตา สร้างขึ้นในสถาปัตยกรรมของท่าเรือ ทำหน้าที่เป็นการจำลองอาคารต่าง ๆ ของท่าเรือปอร์โตฟิโนและท่าเรือเวนิสอย่างเต็มรูปแบบ และทำหน้าที่เป็นเขื่อนทางตอนใต้ (หรือชายแดน) ของสวนสนุก ตัวเลือกการออกแบบที่รวมโรงแรมจริงไว้ภายในพื้นที่สวนสนุกช่วยเพิ่มภาพลวงตาว่า (ในฐานะสวนสนุกหรือแขกของโรงแรม) คุณอยู่ในเมืองจริง เนื่องจากโรงแรมเป็นอาคารที่ใช้งานได้จริง (แทนที่จะเป็น 'ส่วนหน้าอาคาร' ซึ่งเป็นมาตรฐานทั่วไปในการออกแบบสวนสนุก)^[4][5]

มิสทีเรียไอแลนด์

เป็นเกาะลึกลับ (Mysterious Island) ที่มี "ท่าเรือ" ภายในภูเขาโพรมีธีอุส ภูเขาไฟขนาดยักษ์ที่รู้จักกันในฐานะจุดศูนย์กลางของสวนสนุกและมีลักษณะที่โดดเด่นที่สุด บนพื้นฐานการเล่าเรื่องของจูลส์ เวิร์น และโดยเฉพาะตำนานของป้อมปราการภูเขาไฟที่กล่าวถึงหลายครั้งในหนังสือชื่อ "วัลคาเนีย" เครื่องเล่นเมาต์โพรมีธีอุส (Mount Prometheus) ใช้เทคโนโลยีคล้ายกับเทสต์แทร็ก (Test Track) ของเอ็ปคอต^[1] "ท่าเรือที่จอด" ที่เล็กที่สุด แต่ก็มีเครื่องเล่นยอดนิยมสองแห่ง ได้แก่ การเดินทางสู่ใจกลางโลก (Journey to the Center of the Earth) เป็นเครื่องเล่นหวาดเสียว และ 20,000 ลีกใต้ทะเล (20,000 Leagues Under the Sea) เป็นเครื่องเล่นดาร์กไรด์ แม้จะมีชื่อเป็นเกาะ แต่มิสทีเรียไอแลนด์ก็ไม่ใช่เกาะ โดยสร้างขึ้นที่ด้านข้างของภูเขาโพรมีธีอุส ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของอาคารจัดแสดงสถานที่ท่องเที่ยวทั้งสองแห่ง สถาปัตยกรรมในท่าเรือแห่งนี้มีรูปแบบวิกตอเรียน

เมอร์เมดลากูน

เมอร์เมดลากูน (Mermaid Lagoon) เป็นที่ตั้งของตัวละครจาก เงือกน้อยผจญภัย ด้านหน้าอาคารสร้างให้มีลักษณะคล้ายกับพระราชวังของกษัตริย์ไทรตัน และมีสถาปัตยกรรมที่ได้แรงบันดาลใจจากเปลือกหอย "ท่าเรือที่จอด" นี้ส่วนใหญ่จะอยู่ในอาคารและสว่างไสวด้วยแสงสลัว ๆ เย็น ๆ เพื่อสร้างความรู้สึกเหมือนอยู่ใต้น้ำ เครื่องเล่น ได้แก่ ที่รองแก้วปลาบินของฟลาวเดอร์ (Flounder's Flying Fish Coaster); สกูตเตอร์ของสกัตเตอร์ (Scuttle's Scooters); จับพินเจลลีฟิช (Jumpin' Jellyfish); การแข่งขันบอลลูนปักเป้า (Blowfish Balloon Race);เดอะเวิร์ลพูล (The Whirlpool); ทั้งหมดนี้เป็นเครื่องเล่นสำหรับเด็ก นอกจากในบริเวณนี้ยังมีสนามเด็กเล่นของเอเรียล ซึ่งเป็นสนามเด็กเล่นและเครื่องเล่นมากมายที่จำลองฉากต่าง ๆ ในภาพยนตร์ และโรงละครเมอร์เมดลากูน ซึ่งเดิมเคยเป็นที่จัดแสดงคอนเสิร์ตของคิงไทรทัน การแสดงดนตรีที่มีนักแสดงสด หุ่นกระบอกขนาดใหญ่ และระบบเสียงแอนิเมชั่นที่จำลองเรื่องราวของเงือกน้อยผจญภัย

อะเรเบียนคอสต์

บริเวณนี้ตกแต่งตามรูปแบบ อะลาดิน โดยได้รับแรงบันดาลใจจากท่าเรืออาหรับ (Arabian Coast) และ "โลกที่น่าหลงใหลจาก 1,001 ราตรีอาหรับ" มีเครื่องเล่น 5 แห่งในดินแดนนี้: การเดินทางในหนังสือนิทานของซินด์แบด (Sindbad's Storybook Voyage) ซึ่งเป็นกิจกรรมนั่งเรือดาร์กไรด์ เป็นรูปแบบหนึ่งของ "อิตสมอลเวิลด์" ; คาราวานม้าหมุน (Caravan Carousel) ม้าหมุน 2 ชั้นที่จุผู้เล่นได้มากกว่า 190 คน; พรมบินของจัสมิน (Jasmine's Flying Carpets); และโรงละครตะเกียงวิเศษ ซึ่งเป็นที่รวมการแสดงมายากลแบบคนแสดง/แอนิเมชันทรอนิกส์ เข้ากับภาพยนตร์ 3 มิติที่มีจีนี่

ลอสต์ริเวอร์เดลตา

ลอสต์ริเวอร์เดลตา (Lost River Delta) โครงสร้างที่โดดเด่นใน "ท่าเรือที่จอด" แห่งนี้ตั้งอยู่ที่ด้านหลังของสวนสนุก คือซากปรักหักพังของปิรามิดแอซเท็กโบราณ ซึ่งเป็นที่ตั้งของเครื่องเล่นดาร์กไรด์หวาดเสียว อินเดียน่าโจนส์แอดเวนเจอร์: เทมเพิลออฟเดอะคริสตัลสกัล (Indiana Jones Adventure: Temple of the Crystal Skull) นอกจากนี้ในลอสต์ริเวอร์เดลตายังมีเรือกลไฟดิสนีย์ซีไลน์ ซึ่งจะพานักท่องเที่ยวกลับไปยังท่าเรือเมดิเตอร์เรเนียน เอาต์ออฟชาโดว์แลนด์ (Out of Shadowland) เป็นการแสดงละครสดของเรื่องราว เมย์ เด็กสาวที่หลงทางในโลกแห่งเงามืดที่ค้นพบความมั่นใจและความแข็งแกร่งผ่านการพักแรมที่นั่น นอกจากนี้ลอสต์ริเวอร์เดลตา ยังมีรถไฟเหาะอินตามิน ชื่อวิญญาณที่บ้าคลั่ง (Raging Spirits) ซึ่งเปิดในปี ค.ศ. 2005 และคล้ายกับอินเดียน่าโจนส์และวิหารแห่งความอันตราย (Indiana Jones et le Temple du Péril) ที่สวนสนุกดิสนีย์แลนด์ในปารีส

พอร์ตดิสคัฟเวอรี

พอร์ตดิสคัฟเวอรี (Port Discovery) เป็น "ท่าเรือที่จอด" นี้เป็นที่ตั้งของ 'สถาบันชีวิตทางทะเล' ที่สมมติขึ้นและมีรูปแบบย้อนยุคล้ำสมัย พอร์ตดิสคัฟเวอรีมีเครื่องเล่น 2 แห่ง ได้แก่ อควาโทเปีย (Aquatopia) การนั่งเรือที่ใช้การติดตามแอลพีเอส (เทคโนโลยี 'ไร้ร่องรอย' ที่ใช้ในเกมล่าหมีพูห์ (Pooh's Hunny Hunt) ของโตเกียวดิสนีย์แลนด์) เพื่อเคลื่อนที่และหมุนผ่านทะเลสาบท่ามกลางน้ำตกและน้ำวน และความสูง 2 ฟุต 6 นิ้ว (762 มม.) แนร์โรว์เกจของรถไฟฟ้าดิสนีย์ซี ซึ่งเป็นรถเข็นไฟฟ้าเหนือศีรษะที่ขนส่งผู้โดยสารไปและกลับจากอเมริกันวอเตอร์ฟรอนต์ เมื่อวันที่ 12 พฤษภาคม ค.ศ. 2017 ดินแดนแห่งนี้กลายเป็นบ้านของนีโม่และผองเพื่อนซีไรเดอร์ (Nemo & Friends SeaRider) โดยอิงจากภาพยนตร์ นีโม...ปลาเล็ก หัวใจโต๊...โต และผจญภัยดอรี่ขี้ลืม ซึ่งมาแทนที่เครื่องจำลองสตรอมไรเดอร์ (StormRider) ในอดีต^[6]

อเมริกันวอเตอร์ฟรอนต์

ส่วนทอยวิลล์ทรอลลีย์พาร์กของอเมริกันวอเตอร์ฟรอนต์

อเมริกันวอเตอร์ฟรอนต์ (American Waterfront) เป็น "ท่าเรือที่จอด" นี้แสดงถึงชายฝั่งทะเลตะวันออกเฉียงเหนือของสหรัฐในช่วงต้นศตวรรษที่ 20 โดยแบ่งออกเป็น 2 ธีม ได้แก่ ส่วน "เคปคอดเก่า" (Old Cape Cod) และส่วน "ท่าเรือนิวยอร์ก" (New York Harbor) ดินแดนแห่งนี้มีเรือโดยสารขนาดใหญ่ เอสเอสโคลัมเบีย ซึ่งโดยปกติจะเป็นสถานที่สำหรับจัดแสดงและกิจกรรมต่าง ๆ ผู้เข้าชมสามารถเลือกขี่ "ยานพาหนะในเมืองใหญ่" ของพื้นที่ซึ่งเดินไปตามถนนในพื้นที่ นอกจากนี้ยังมีรถไฟรถไฟฟ้าดิสนีย์ซี ขนาด 2 ฟุต 6 นิ้ว (762 มม.) ซึ่งรับผู้โดยสารจากอเมริกันวอเตอร์ฟรอนต์ไปยังพอร์ตดิสคัฟเวอรีที่อยู่ใกล้เคียง ท่าเรือมีโรงละครธีมบรอดเวย์ซึ่งเล่นการแสดง "บิกแบนด์บีต" ซึ่งมีสวิงแจ๊สสไตล์ทศวรรษ 1940 แสดงโดยวงดนตรี 12 ชิ้น รวมถึงนักร้อง/นักเต้น 20 คน^[1] เครื่องเล่นยอดนิยมที่สุดของท่าเรือนี้คือหอคอยแห่งความหวาดกลัว (Tower of Terror) ซึ่งเป็นเครื่องเล่นตั๋วอิเล็กทรอนิกส์ฟรี^[1]

แฟนตาซีสปริงส์ (ในอนาคต)

บริษัทเดอะโอเรียนเต็ลแลนด์ได้ประกาศเมื่อเดือนมิถุนายน 2018 ว่าจะมีการเพิ่ม "ท่าเรือที่จอด" แห่งที่ 8 ชื่อแฟนตาซีสปริงส์ (Fantasy Springs) ด้วยต้นทุนการก่อสร้างประมาณ 320 พันล้านเยน ถือเป็นการขยายสวนสนุกที่แพงที่สุดจนถึงปัจจุบัน นอกจากนี้ ด้วยพื้นที่พัฒนาประมาณ 140,000 ตารางเมตร จึงเป็นสวนสนุกที่มีการขยายตัวมากที่สุดอีกด้วย แฟนตาซีสปริงส์จะประกอบด้วยสามพื้นที่ในธีมภาพยนตร์ โฟรเซน, ราพันเซล และปีเตอร์แพน จะมีเครื่องเล่นใหม่ทั้งหมดสี่แห่ง ร้านอาหารสามแห่ง และโรงแรมหรูหราแห่งใหม่ตั้งอยู่ในสวนสนุก^[7] พื้นที่ทั้งหมดจะเชื่อมต่อกับสวนสนุกที่มีอยู่ผ่านทางเดินระหว่างลอสต์ริเวอร์เดลตาและอะเรเบียนคอสต์^[8]

• ดินแดนในโตเกียวดิสนีย์ซี
• 
  เมดิเตอร์เรเนียนฮาร์เบอร์
• 
  มิสทีเรียไอแลนด์
  (ภูเขาโพรมีธีอุส)
• 
  เมอร์เมดลากูน
• 
  อะเรเบียนคอสต์
  (มองจากเมอร์เมดลากูน)
• 
  ลอสต์ริเวอร์เดลตา
• 
  พอร์ตดิสคัฟเวอรี
• 
  อเมริกันวอเตอร์ฟรอนต์
  (ท่าเรือนิวยอร์ก)

นักท่องเที่ยว

2006	2007	2008	2009	2010	2011	2012	2013	2014	2015
12,100,000[9]	12,413,000[10]	12,498,000[11]	12,004,000[12]	12,663,000[13]	11,930,000[14]	12,656,000[15]	14,084,000[16]	14,100,000[17]	13,600,000[18]
2016	2017	2018	2019	2020	2021	อันดับโลก (2020)
13,460,000[19]	13,500,000[20]	14,651,000[21]	14,650,000[22]	3,400,000[23]	5,800,000[24]	13

อ้างอิง

1. Rob Owen (9 October 2011). "Japan's Disneyland a little different". Pittsburgh Post-Gazette. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 10 January 2012. สืบค้นเมื่อ 13 October 2011.
2. Russell, Chick (พฤษภาคม 2010) [3/12/10]. "Explore Tokyo DisneySea" (PDF). SimonSeeks (1). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 31 มีนาคม 2012. สืบค้นเมื่อ 25 สิงหาคม 2011.
3. Pendry, Cheryl (July 16, 2009). "Tokyo DisneySea: The Most Amazing Disney Park Ever?". Passporter Theme Park and Travel Reviews. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2022-06-26. สืบค้นเมื่อ 12 May 2011.
4. "Tokyo Disneyland Hotel MiraCosta". TripAdvisor.com. สืบค้นเมื่อ 14 May 2011.
5. Tiemann, Amy (8 October 2007). "DisneySea blends Disney imagination and Japanese style". cnet News. สืบค้นเมื่อ 31 August 2011.
6. "New "Finding Nemo" attraction coming to Tokyo DisneySea Park in Spring 2017, StormRider to close". Inside the Magic. 19 May 2015. สืบค้นเมื่อ 20 May 2015.
7. "New Themed Port at Tokyo DisneySea to be Named Fantasy Springs". Disney Parks Blog (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2020-11-02. สืบค้นเมื่อ 2020-10-30.
8. Jones, Matt (2020-02-01). "Tokyo DisneySea Expansion "Fantasy Springs" Opening in 2023". TDR Explorer (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ 2020-10-30.
9. "TEA/ERA 2006 Global Attractions Attendance Report" (PDF). Themed Entertainment Association/ERA. 2007. สืบค้นเมื่อ November 26, 2021.
10. "TEA/ERA 2007 Global Attractions Attendance Report" (PDF). Themed Entertainment Association/ERA. 2008. สืบค้นเมื่อ November 26, 2021.
11. "TEA/ERA 2008 Global Attractions Attendance Report" (PDF). Themed Entertainment Association/ERA. 2009. สืบค้นเมื่อ November 26, 2021.
12. "TEA/AECOM 2009 Global Attractions Report" (PDF). Themed Entertainment Association. 2009. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2 June 2010. สืบค้นเมื่อ 20 November 2012.
13. "TEA/AECOM 2010 Global Attractions Report" (PDF). Themed Entertainment Association. 2010. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 19 July 2011. สืบค้นเมื่อ 20 November 2012.
14. "TEA/AECOM 2011 Global Attractions Report" (PDF). Themed Entertainment Association. 2011. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 18 October 2015. สืบค้นเมื่อ 20 November 2012.
15. "TEA/AECOM 2012 Global Attractions Report" (PDF). Themed Entertainment Association. 2012. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 8 April 2014. สืบค้นเมื่อ 25 July 2013.
16. "TEA/AECOM 2013 Global Attractions Report" (PDF). Themed Entertainment Association. 2014. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 6 June 2014. สืบค้นเมื่อ 6 June 2014.
17. "TEA/AECOM 2014 Global Attractions Attendance Report Report" (PDF). Themed Entertainment Association. 2015. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 26 มิถุนายน 2015. สืบค้นเมื่อ 4 มิถุนายน 2015.
18. "TEA/AECOM 2015 Global Attractions Attendance Report Report" (PDF). Themed Entertainment Association. 2016. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2017-09-30. สืบค้นเมื่อ 3 June 2016.
19. "TEA/AECOM 2016 Theme Index and Museum Index" (PDF). Themed Entertainment Association. 2016. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2017-06-02. สืบค้นเมื่อ 6 June 2017.
20. "TEA/AECOM 2017 Theme Index and Museum Index" (PDF). Themed Entertainment Association. 2017. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2018-05-19. สืบค้นเมื่อ 17 May 2018.
21. "TEA/AECOM 2018 Theme Index and Museum Index" (PDF). Themed Entertainment Association. 2018. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2019-05-23. สืบค้นเมื่อ 24 May 2019.
22. "TEA/AECOM 2019 Theme Index and Museum Index" (PDF). Themed Entertainment Association. 2019. สืบค้นเมื่อ 18 July 2020.
23. "TEA/AECOM 2020 Theme Index and Museum Index" (PDF). Themed Entertainment Association. 2020. สืบค้นเมื่อ November 26, 2021.
24. "Events & News" (ภาษาอังกฤษ). Themed Entertainment Association. สืบค้นเมื่อ 2022-11-21.

แหล่งข้อมูลอื่น

• เว็บไซต์โตเกียวดิสนีย์รีสอร์ต เก็บถาวร 2011-01-10 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน