อุทยานแห่งชาติชิเรโตโกะ (ญี่ปุ่น: 知床国立公園; โรมาจิ: Shiretoko Kokuritsu Kōen) มีอาณาเขตครอบคลุมพื้นที่ส่วนใหญ่ของคาบสมุทรชิเรโตโกะที่ปลายสุดทางตะวันออกเฉียงเหนือของเกาะฮกไกโด ประเทศญี่ปุ่น คำว่า "ชิเรโตโกะ" เป็นคำในภาษาไอนุ มีความหมายว่า "จุดสุดขอบโลก"
คาบสมุทรแห่งนี้อยู่ในพื้นที่ที่ห่างไกลจากเมืองมากที่สุดแห่งหนึ่งในญี่ปุ่น ทำให้มีพื้นที่หลายส่วนบนคาบสมุทรที่เข้าถึงได้จากการเดินเท้าและทางเรือเท่านั้น อุทยานนี้เป็นที่รู้จักกันว่าเป็นแหล่งที่พบประชากรหมีเป็นจำนวนมากที่สุดในญี่ปุ่น
เมื่อ พ.ศ. 2548 องค์การยูเนสโกได้ขึ้นทะเบียนพื้นที่บนคาบสมุทรนี้ให้เป็นแหล่งมรดกโลก และได้เสนอให้ญี่ปุ่นพัฒนาพื้นที่นี้ร่วมกับหมู่เกาะคูริลของรัสเซียให้เป็น "อุทยานสันติภาพมรดกโลก"
มรดกโลก
ชิเรโตโกะได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นแหล่งมรดกโลกในการประชุมคณะกรรมการมรดกโลกสมัยสามัญครั้งที่ 29 เมื่อ พ.ศ. 2548 (2005) ที่เมืองเดอร์บัน ประเทศแอฟริกาใต้ ด้วยข้อกำหนดและหลักเกณฑ์ในการพิจารณา ดังต่อไปนี้
- (ix) - เป็นแหล่งที่เกิดจากปรากฏการณ์ทางธรรมชาติที่มีเอกลักษณ์หายากหรือสวยงามเป็นพิเศษ เช่น แม่น้ำ น้ำตก ภูเขา
- (x) - เป็นถิ่นที่อยู่อาศัยของชนิดสัตว์และพันธุ์พืชที่หายากหรือที่ตกอยู่ในสภาวะอันตราย แต่ยังคงสามารถดำรงชีวิตอยู่ได้ ซึ่งรวมถึงระบบนิเวศอันเป็นแหล่งรวมความอุดมสมบูรณ์ของพืชและสัตว์ที่ทั่วโลกให้ความสนใจด้วย
แหล่งข้อมูลอื่น
|
|---|
| ทางวัฒนธรรม | | |
|---|
| ทางธรรมชาติ | |
|---|
หมายเหตุ: ใช้ชื่อตามที่ได้เสนอขึ้นทะเบียนเป็นแหล่งมรดกโลก |
อุทยานแห่งชาติในประเทศญี่ปุ่น |
|---|
| อุทยานแห่งชาติ | |
|---|
| วนอุทยานแห่งชาติ | |
|---|
