สหภาพเพื่อขบวนการประชาชน

สหภาพเพื่อขบวนการประชาชน Union pour un mouvement populaire
ผู้ก่อตั้ง	ฌัก ชีรัก อาแล็ง ฌูว์เป
ประธาน	นีกอลา ซาร์กอซี[1] (สุดท้าย)
รองประธาน	นาตาลี คอสซิุสโก-โมริเซ (สุดท้าย)
เลขาธิการ	โลร็องต์ โวเกียซ (สุดท้าย)
ก่อตั้ง	23 เมษายน ค.ศ. 2002 (สหภาพเพื่อเสียงข้างมากของประธานาธิบดี) 17 พฤศจิกายน ค.ศ. 2002 (สหภาพเพื่อขบวนการประชาชน)
ถูกยุบ	30 พฤษภาคม ค.ศ. 2015 (เปลี่ยนชื่อพรรคเป็น เลเรปูว์บลีแก็ง)
รวมตัวกับ	ชุมนุมเพื่อสาธารณรัฐ เสรีประชาธิปไตย อนุสัญญาประชาธิปไตย
ก่อนหน้า	ชุมนุมเพื่อสาธารณรัฐ
ถัดไป	เลเรปูว์บลีแก็ง
ที่ทำการ	238, rue de Vaugirard 75015 Paris Cedex 15
สมาชิกภาพ  (ปี ค.ศ. 2015)	213,030 คน (อ้างสิทธิ์)
อุดมการณ์	ลัทธินิยมโกล[2][3] อนุรักษนิยม[3] เสรีอนุรักษนิยม[4][5] เสรีนิยมอนุรักษ์[3] ประชาธิปไตยคริสเตียน[4]
จุดยืน	ขวากลาง[6] ถึงขวา
กลุ่มระดับสากล	ศูนย์ประชาธิปัตย์นานาชาติ[4] สหภาพประชาธิปัตย์นานาชาติ[4]
กลุ่มในสภายุโรป	พรรคประชาชนยุโรป
สี	สีน้ำเงิน, สีขาว, สีแดง
เว็บไซต์
u-m-p.org ที่ เวย์แบ็กแมชชีน (เก็บถาวร 2015-05-21)
การเมืองฝรั่งเศส รายชื่อพรรคการเมือง การเลือกตั้ง

สหภาพเพื่อขบวนการประชาชน (ฝรั่งเศส: Union pour un Mouvement Populaire, UMP) หรือชื่อเดิมเมื่อก่อตั้ง สหภาพเพื่อเสียงข้างมากของประธานาธิบดี (Union pour la majorité présidentielle) เป็นอดีตพรรคการเมืองฝ่ายขวากลางของประเทศฝรั่งเศส ก่อตั้งเมื่อวันที่ 23 เมษายน ค.ศ. 2002 โดยฌัก ชีรัก อดีตประธานาธิบดี และอาแล็ง ฌูว์เป อดีตนายกรัฐมนตรีภายใต้การนำของชีรักในปีสมัยที่หนึ่ง

การก่อตั้งพรรคเกิดจากการรวบร่วมตัวของพรรคที่มีอุดมการณ์ซีกกลางและขวาในสมัยของฌัก ชีรัก

พรรคเคยได้รับเสียงข้างมากในสมัชชาแห่งชาติในการเลือกตั้งของปีค.ศ. 2002 และ 2007 แล้วเคยมีนีกอลา ซาร์กอซี ที่ลงเป็นผู้สมัครของพรรคในการเลือกตั้งประธานาธิบดีของปีค.ศ. 2007 ต่อมาในปีค.ศ. 2012 ซาร์กอซีเป็นผู้สมัครของพรรคอีกครั้ง แต่พ่ายแพ้ฟร็องซัว ออล็องด์ ผู้สมัครพรรคสังคมนิยม จากนั้นพรรคกลายเป็นฝ่ายค้าน

หลังจากเกิดวิกฤตการณ์ภายในหลายครั้งที่เริ่มต้นในปีค.ศ. 2012 นีกอลา ซาร์กอซี ประธานพรรคในขณะนั้น ได้เปลี่ยนชื่อพรรคเป็นเลเรปูว์บลีแก็ง ในปีค.ศ. 2015

รายชื่อประธานาธิบดี

• 
  ฌัก ชีรัก
  (วาระ: 1995–2007)
• 
  นีกอลา ซาร์กอซี
  (วาระ: 2007–2012)

รายชื่อนายกรัฐมนตรี

• 
  ฌ็อง-ปีแยร์ ราฟาแร็ง
  (วาระ: 2002–2005)
• 
  ดอมีนิก เดอ วีลแป็ง
  (วาระ: 2005–2007)
• 
  ฟร็องซัว ฟียง
  (วาระ: 2007–2012)

ผลการเลือกตั้ง

การเลือกตั้งประธานาธิบดีฝรั่งเศส

การเลือกตั้ง	ผู้สมัครเลือกตั้ง	คะแนนรอบที่ 1		คะแนนรอบที่ 2
		คะแนนเสียงทั้งหมด	สัดส่วนคะแนนเสียง	คะแนนเสียงทั้งหมด	สัดส่วนคะแนนเสียง	ผลการเลือกตั้ง
2007	นีกอลา ซาร์กอซี	11,448,663	31.18%	18,983,138	53.06%	สำเร็จ ชนะ
2012		9,753,629	27.18%	16,865,340	48,36%	พ่ายแพ้

การเลือกตั้งสมาชิกสมัชชาแห่งชาติ

การเลือกตั้ง	ผู้นำเลือกตั้ง	คะแนนรอบที่ 1		คะแนนรอบที่ 2		จำนวนที่นั่ง	ผลการเลือกตั้ง
		คะแนนเสียงทั้งหมด	สัดส่วนคะแนนเสียง	คะแนนเสียงทั้งหมด	สัดส่วนคะแนนเสียง
2002	ฌ็อง-ปีแยร์ ราฟาแร็ง	8,408,023	33.30%	10,029,669	47.26%	358 / 577	แกนนำจัดตั้งรัฐบาล
2007	ฟร็องซัว ฟียง	10,289,028	39.54%	9,463,408	46.37%	313 / 577	แกนนำจัดตั้งรัฐบาล
2012	ฌ็อง-ฟร็องซัว โกเป้	7,037,268	27.12%	8,740,628	37.95%	194 / 577	ฝ่ายค้าน

การเลือกตั้งระดับเขต / ระดับแผนก

การเลือกตั้ง	คะแนนรอบที่ 1		คะแนนรอบที่ 2		จำนวนที่นั่งสมาชิกสภา	จำนวนประธานสภา
	คะแนนเสียงทั้งหมด	สัดส่วนคะแนนเสียง	คะแนนเสียงทั้งหมด	สัดส่วนคะแนนเสียง
2004	2,570,193	20.96%	2,829,728	27.21%	468 / 2,034	37 / 100
2008	3,158,400	23.57%	1,843,500	26.80%	514 / 2,020	30 / 100
2011	1,554,744	16.97%	1,581,756	20.00%	369 / 2,026	27 / 101
2015	1,337,267	6.56%	1,596,839	8.64%	1,080 / 4,108	44 / 101

การเลือกตั้งสมาชิกรัฐสภายุโรป

การเลือกตั้ง	ผู้นำเลือกตั้ง	คะแนนเสียงทั้งหมด	สัดส่วนคะแนนเสียง	จำนวนที่นั่ง
2004	ไม่มี	2,856,368	16.64%	17 / 78
2009		4,799,908	27.88%	29 / 72
2014	ฌ็อง-ฟร็องซัว โกเป้	3,943,819	20.81%	20 / 74

ดูเพิ่ม

• รัฐธรรมนูญแห่งสาธารณรัฐฝรั่งเศส
• การเมืองประเทศฝรั่งเศส
• ระบบการปกครองของประเทศฝรั่งเศส
• ประวัติศาสตร์ฝรั่งเศส

อ้างอิง

1. "Sarkozy wins opposition UMP party vote". Al Jazeera English. 29 พฤศจิกายน 2014. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 30 พฤศจิกายน 2014. สืบค้นเมื่อ 29 พฤศจิกายน 2014.
2. Hloušek, Vít; Kopeček, Lubomír (2010). Origin, Ideology and Transformation of Political Parties: East-Central and Western Europe Compared. Ashgate. p. 157. ISBN 9780754678403.
3. Slomp, Hans (2011). Europe, A Political Profile: An American Companion to European Politics. Vol. 2. ABC-CLIO. pp. 393–394. ISBN 9780313391828.
4. Nordsieck, Wolfram (2012). "France". Parties and Elections in Europe. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 23 พฤษภาคม 2015.
5. Kaeding, Michael (2007). Better regulation in the European Union: Lost in Translation or Full Steam Ahead?. Leiden University Press. p. 123. ISBN 9789087280260.
6. Magstadt, Thomas M. (2011). Understanding Politics (9th ed.). Wadsworth, Cengage Learning. p. 183.