ลัทธินิยมสถาบันพระมหากษัตริย์

ลัทธินิยมสถาบันพระมหากษัตริย์ (อังกฤษ: Royalism) เป็นลัทธิที่สนับสนุนราชอาณาจักร พระมหากษัตริย์ หรือราชวงศ์ใดโดยเฉพาะ เพื่อเป็นประมุขแห่งรัฐ แนวคิดดังกล่าวมีความแตกต่างจาก ราชาธิปไตยนิยม (อังกฤษ: Monarchism) ที่สนับสนุนการปกครองแบบราชาธิปไตย แต่ต่างกันที่ไม่ได้เจาะจงพระมหากษัตริย์หรือราชวงศ์ใดโดยเฉพาะ

ในภาษาไทย บางทีเรียกลัทธินิยมสถาบันพระมหากษัตริย์ว่า กษัตริยนิยม^[1] กษัตริย์นิยม^[2] ลัทธินิยมเจ้า^[1] นิยมเจ้า ลัทธิเจ้านิยม เจ้านิยม กระแสนิยมเจ้า^[1] หรือ ราชวงศนิยม^[2]

ประเทศไทย

ในประเทศไทย ลัทธินี้ปรากฏในรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทยแทบทุกฉบับที่มีมา เช่น ฉบับ พ.ศ. 2560 มาตรา 6 ว่า ^[3]

องค์พระมหากษัตริย์ทรงดำรงอยู่ในฐานะอันเป็นที่เคารพสักการะ ผู้ใดจะละเมิดมิได้
ผู้ใดจะกล่าวหาหรือฟ้องร้องพระมหากษัตริย์ในทางใด ๆ มิได้

อ้างอิง

1. ธงชัย วินิจจะกูล, 2548 : ออนไลน์.
2. Political Prisoners in Thailand, 2549 : ออนไลน์.
3. รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช ๒๕๖๐/หมวด ๒^{[ลิงก์เสีย]}, วิกิซอร์ซ

• ธงชัย วินิจจะกูล. (2548). วาทกรรมพระราชอำนาจหรือประชาธิปไตยแบบคิดสั้น. [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก: <ลิงก์>. (เข้าถึงเมื่อ: 14 กุมภาพันธ์ 2553).
• Political Prisoners in Thailand. (2549, 13 สิงหาคม). ปกป้องและโฆษณา ลัทธิกษัตริย์นิยม. [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก: <ลิงก์^{[ลิงก์เสีย]}>. (เข้าถึงเมื่อ: 14 กุมภาพันธ์ 2553).