ปืนพกลูเกอร์

ลูเกอร์(พาราเบลลัม)
ปืนพกลูเกอร์, ในรุ่นที่เข้าประจำการในกองทัพแวร์มัคท์
ชนิด	ปืนพกกึ่งอัตโนมัติ
แหล่งกำเนิด	จักรวรรดิเยอรมัน
บทบาท
ประจำการ	1904–1953 (เยอรมนี) 1900–1970s (ประเทศอื่น ๆ)
ผู้ใช้งาน	ดู ผู้ใช้
สงคราม	กบฏนักมวย[1] Maji-Maji Rebellion Contestado War[2] สงครามโลกครั้งที่หนึ่ง สมัยขุนศึก การปฏิวัติเยอรมัน สงครามประกาศเอกราชไอซ์แลนด์ สงครามกลางเมืองฟินแลนด์[3] สงครามกลางเมืองไอซ์แลนด์ Tenente Revolts[4] สงครามกลางเมืองจีน Constitutionalist Revolution[5] Chaco War สงครามกลางเมืองสเปน สงครามโลกครั้งที่สอง สงครามจีน–ญี่ปุ่นครั้งที่สอง สงครามปาเลสไตน์ ค.ศ. 1947–1949 การปฏิวัติชาติอินโดนีเซีย สงครามอินโดจีนครั้งที่หนึ่ง[6] สงครามแอลจีเรีย[6] วิกฤตเลบานอน ค.ศ. 1958 สงครามเวียดนาม (ถูกใช้งานที่จำกัด) สงครามกลางเมืองลาว สงครามกลางเมืองเลบานอน สงครามอาณานิคมโปรตุเกส[7] สงครามโรดีเซีย เดอะทรับเบิลส์
ประวัติการผลิต
ผู้ออกแบบ	Georg Luger
ช่วงการออกแบบ	1898
บริษัทผู้ผลิต	Deutsche Waffen und Munitionsfabriken, Imperial Arsenals of Erfurt, Simson, Heinrich Krieghoff Waffenfabrik, Mauser, Vickers Ltd (final assembly only), Waffenfabrik Bern
มูลค่าต่อหน่วย	35 ℛℳ (1943) เท่ากับ €140 ในปี 2021
ช่วงการผลิต	1900–1943
จำนวนที่ผลิต	3,000,000
ข้อมูลจำเพาะ
มวล	871 กรัม (1 ปอนด์ 15 ออนซ์)
ความยาว	222 mm (8.74 in)
ความยาวลำกล้อง	120 mm / 4.7 in (Pistole 00) 100 mm / 3.9 in (Pistole 08) 200 mm / 7.9 in (Artillery)
กระสุน	7.65×21mm Parabellum 9×19mm Parabellum[8]
การทำงาน	Toggle-locked, short recoil
อัตราการยิง	116 rpm (กึ่งอัตโนมัติ)[9]
ความเร็วปากกระบอก	350–400 m/s (1148–1312 f/s) (9mm, 100 mm short barrel)
ระยะหวังผล	50 เมตร (55 หลา) (9mm, 100 mm short barrel)
ระบบป้อนกระสุน	8-round detachable box magazine, 32-round detachable drum
ศูนย์เล็ง	Iron sights

พิสทอล พาราเบลรัม หรือ พาราเบลลัม-พิสทอล(พิสทอล พาราเบลรัม) มักจะถูกเรียกว่า ลูเกอร์^[10]— เป็นปืนพกแบบกึ่งอัตโนมัติแบบแรงสะท้อนถอยหลังของลำกล้องที่มีระบบข้อเหวี่ยง(toggle-locked)ในการขัดกลอนซึ่งได้ถูกผลิตในหลายรุ่นและโดยหลายประเทศ ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1898 ถึง ค.ศ. 1948 การออกแบบนี้ได้รับการจดสิทธิบัตรครั้งแรกโดย Georg Luger เพื่อเป็นการปรับปรุงปืนพกแบบอัตโนมัติ โบชารด์ท์(Borchardt)และถูกผลิตขึ้นในฐานะปืนพกอัตโนมัติพาราเบลลัม, ระบบโบชารด์ท์-ลูเกอร์โดยโรงงานผลิตอาวุธปืนของเยอรมัน Deutsche Waffen und Munitionsfabriken (DWM)^[1] รุ่นที่ผลิตเป็นครั้งแรกได้เป็นที่รู้จักกันคือ "โมเดล 1900 พาราเบลรัม" รุ่นต่อมาได้รวมถึงปืนพกพาราเบลรัม โมเดล 1908 หรือ พี08 ซึ่งถูกผลิตขึ้นโดย DWM และโรงงานผลิตรายอื่นๆ ได้แก่ W+F Bern, Krieghoff, Simson, Mauser, และ Vickers^[11] ปืนพกพาราเบลรัมรุ่นแรกได้ถูกใช้งานโดยกองทัพสวิสในเดือนพฤษภาคม ค.ศ. 1900 ในการประจำการในกองทัพเยอรมัน มันได้ถูกนำมาใช้ในการปรับปรุงแก้ไขจากปืนพก โมเดล 1908(พี08) ให้มีขนาดลำกล้อง 9×19mm พาราเบลลัม^[1] โมเดล 08 เป็น​รุ่นสุดท้ายที่จะถูกสืบทอดโดยวอลเทอร์ พี38(Walther P38)

ลูเกอร์เป็นที่รู้จักกันเป็นอย่างดีจากการถูกใช้งานในสงครามโลกครั้งที่หนึ่งและครั้งที่สอง แม้แต่สาธารณรัฐไวมาร์ในช่วงสมัยระหว่างสงครามและ Volkspolizei (ตำรวจลับ)ของเยอรมนีตะวันออกในช่วงหลังสงคราม พี.08 ได้ถูกนำเสนอในรูปแบบกระสุนขนาด 7.65mm พาราเบลลัม แม้ว่ามันจะเป็นเรื่องที่น่าประทับใจสำหรับปืนพกที่มีกระสุนขนาด 9×19mm พาราเบลลัมที่ได้รับการพัฒนา ซึ่งยังเป็นที่รู้จักกันคือ 9×19มม. ลูเกอร์ ปืนพกนี้ได้ถูกนำมาใช้ในนวนิยายโดยตัวละครตัวร้ายหลายตัวในช่วงหลายทศวรรษที่ผ่านมาเนื่องจากมีความเกี่ยวข้องกับนาซีเยอรมนี

ประเทศผู้ใช้งาน

ปืนพกลูเกอร์ 04 ที่ถูกใช้งานในกองทัพเรือจักรวรรดิเยอรมัน

•  แอลจีเรีย^[6]
•  ออสเตรเลีย^[12]
•  ออสเตรีย^[13]
•  โบลิเวีย^[13][14]
•  บราซิล^[15]
•  บัลแกเรีย^[16]
•  Republic of China^[17]
• แม่แบบ:Country data Democratic Republic of Georgia^[18]
•  ญี่ปุ่น^[11][19]
•  ฟินแลนด์^[20]
•  ฝรั่งเศส^[13]
•  เยอรมนี^[21]
  •  เยอรมนี^[22]
  •  เยอรมนี^[22]
  •  ไรช์เยอรมัน^[22]
  •  เยอรมนีตะวันออก^[23][11]
•  อินโดนีเซีย^[24]
• อิมพีเรียลสเตตแฟ่งอิหร่าน^[11]
•  ลัตเวีย ซื้อน้อยกว่า 1,000 กระบอก ระหว่างปี 2479 ถึง 2482^[25]
•  ลิเบีย^[26]
•  ลิทัวเนีย^[27]
•  เม็กซิโก^[28]
•  เนเธอร์แลนด์^[13]
•  นอร์เวย์^[29]
•  ปาเลสไตน์^[23]
•  โปรตุเกส^[30][31]
•  Spain^[20]
•  สหภาพโซเวียต^[23]
•  สวีเดน^[28]
•  สวิตเซอร์แลนด์^[20]
•  ตุรกี^[31]
•  ไทย^[32]
•  สหราชอาณาจักร ใช้โดยฝ่ายบริหารปฏิบัติการพิเศษ^[33]
•  สหรัฐอเมริกา^[28]

หน่วยที่ไม่ใช่รัฐ

• Lebanese Forces^[34]
• Organisation armée secrète^[35]
• Provisional Irish Republican Army^[36][37]
• Viet Cong^[38]
• พลพรรคยูโกสลาเวีย^[39]
• Zimbabwe African National Liberation Army^[40]

อ้างอิง

อ้างอิง

1. Datig, Fred A., The Luger Pistol, Gun Digest, 1957 ed., Chicago Illinois: Edward Keogh Co. Inc. (1956) pp. 164-165
2. "A pistola Parabellum do contrato brasileiro".
3. Jowett, Philip; Snodgrass, Brent (5 Jul 2006). Finland at War 1939–45. Elite 141. Osprey Publishing. p. 46. ISBN 9781841769691.
4. Jowett, Phillip, Latin American Wars 1900-1941: Osprey Publishing (2018)
5. Douglas de Souza Aguiar Junior (25 June 2017). "O Museu de Polícia Militar de São Paulo". Armas On-Line (ภาษาโปรตุเกสแบบบราซิล).
6. Grant 2018, p. 57.
7. Grant 2018, p. 4.
8. German Infantry Weapons. United States War Department. 25 May 1943. p. 5.
9. Proceedings Of The United States Naval Institute, Annapolis MD, Vol. 27, No. 1 (March 1901) p. 436
10. Fitzsimons, Bernard, บ.ก. (1977). "Luger". The Illustrated Encyclopedia of Weapons and Warfare. Vol. 16. London, UK: Phoebus. p. 1778.
11. "DWM Luger P-08 Pistol". chuckhawks.com. สืบค้นเมื่อ 12 May 2017.
12. Rottman, Gordon (2013). The Big Book of Gun Trivia: Everything You Want to Know, Don't Want to Know, and Don't Know You Need to Know. Bloomsbury Publishing. p. 32.
13. Walter, John (1991). Luger Book: The Encyclopedia of the Borchardt and Borchardt-Luger Handguns, 1885–1985. London, UK: Arms & Armour. p. 66. ISBN 978-0-85368-886-0.
14. Alejandro de Quesada (20 November 2011). The Chaco War 1932-35: South America's greatest modern conflict. Osprey Publishing. p. 23. ISBN 978-1-84908-901-2.
15. Walter, John (2001). The Luger Story. Greenhill Books. p. 127. ISBN 1-85367-436-2.
16. Miller, David (2007). Fighting Men of World War II, Volume I: Axis Forces — Uniforms, Equipment, and Weapons. Stackpole Books. p. 369. ISBN 978-0-8117-0277-5.
17. Jowett, Philip (2010). Chinese Warlord Armies 1911–30. Oxford, UK: Osprey Publishing Ltd. p. 21. ISBN 978-1-84908-402-4.
18. "მსუბუქი შეიარაღება". history.mod.gov.ge. สืบค้นเมื่อ 2021-05-04.
19. Cormack, A.J.R. (1972). The Luger. Profile Publications Ltd. p. 57.
20. Davis, Aaron (2006). Standard Catalog of Luger (2nd ed.). Gun Digest Books. ISBN 0-89689-411-8.
21. Miller, David (2001). The Illustrated Directory of 20th Century Guns. Salamander Books Ltd. ISBN 1-84065-245-4.
22. Bishop, Chris, บ.ก. (2002). The Encyclopedia of Weapons of World War II. Metrobooks. p. 228. ISBN 1-58663-762-2. สืบค้นเมื่อ 2 March 2010.
23. Grant 2018, p. 59.
24. KNIL-wapens in Indonesische musea (KNIL weapons in Indonesian museums), D.W. Staat, SAM Wapenmagazine 85, p.51 (In Dutch)
25. Davis, Aaron, The Standard Catalog of Luger, Gun Digest Books, ISBN 9780896894112 (2006) p. 182
26. Grey Tiger (2015). "World Infantry Weapons: Libya". WorldInventory. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-10-05. สืบค้นเมื่อ 13 December 2017 – โดยทาง Google Sites.
27. Görtz, Joachim. The Borchardt & Luger Automatic Pistols: A Technical History for Collectors from C93 to P.08. p. 537.
28. Davis, Aaron, The Standard Catalog of Luger, Gun Digest Books, ISBN 9780896894112 (2006) p. 6
29. Hæren etter Annen verdenskrig: 1945–1990 [The Army of the Second World War: 1945–1990] (ภาษานอร์เวย์). Oslo: Fabritius. 1990. p. 563. ISBN 8290545169.
30. Telo, António José; Álvares, Mário (2004). Armamento do Exército Português, Vol.I – Armamento Ligeiro [Armament of the Portuguese Army, Vol.I – Light Armament] (ภาษาโปรตุเกส). Lisbon: Prefácio. pp. 100–103. ISBN 972-8816-43-X.
31. Arnold, David W. (11 November 2010). "Classic Handguns of the 20th Century: The P.08 German Luger". Handguns. สืบค้นเมื่อ 12 May 2017.
32. Grant 2018, p. 28.
33. Grant 2018, p. 69.
34. "The Weapons: Semi-auto Pistols". lebaneseforces.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2 April 2015. สืบค้นเมื่อ 12 March 2015.
35. Perez, Jean-Claude (March 1992). "Les armes de l'O.A.S." Gazette des Armes (ภาษาฝรั่งเศส). No. 220. pp. 28–30. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-10-08. สืบค้นเมื่อ 2019-06-26.
36. "Martin McGuinness: I'm not bothered by gun photograph". belfasttelegraph (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). ISSN 0307-1235. สืบค้นเมื่อ 2022-10-06.
37. Blake, Andrew (1979-09-04). "The American Connection: Running Guns to the IRA". Washington Post.
38. McCollum, Ian (27 January 2016). "Viet Cong Handmade Luger Lookalike". ForgottenWeapons.com. สืบค้นเมื่อ 12 December 2017.
39. Scarlata, Paul (1 October 2017). "Yugoslav Part II: World War II small arms: an assortment of small arms from friends and foe alike". Firearms News.
40. Stewart, Major Michael P. "Art of War Papers" (PDF). สืบค้นเมื่อ 12 March 2015.

บรรณานุกรม

• Bishop, Chris (2002). The Encyclopedia of Weapons of World War II. Sterling Publishing Company, Inc. ISBN 978-1-58663-762-0.
• Rottman, Gordon (2011). World War II Axis Booby Traps and Sabotage Tactics. Oxford, UK: Osprey Publishing. ISBN 978-1780961439. OCLC 650113182.
• Grant, Neil (20 Sep 2018). The Luger. Weapon 64. Osprey Publishing. ISBN 9781472819734.

อ่านเพิ่ม

• The Borchardt & Luger Automatic Pistols by Joachim Gortz and Dr. Geoffrey Sturgess (Simpson Ltd, 2012)
• Imperial Lugers by Jan C. Still (Still's Books, 1994)
• Third Reich Lugers by Jan C. Still (Still's Books, 1988)
• Weimar Lugers by Jan C. Still (Still's Books, 1993)
• Lugers at Random by Charles Kenyon (Hand Gun Press, 1990)
• Simson Lugers by Edward B. Tinker and Graham K. Johnson (Simpson Ltd, 2007)
• Luger Book: The Encyclopedia of the Borchardt and Borchardt-Luger Handguns, 1885–1985 by J. Walter (Arms & Armour, 1991)
• The Parabellum is Back! 1945–2000 by Mauro Baudino and Gerben van Vlimmeren (Simpson Ltd, 2010)

แหล่งข้อมูลอื่น