บูฆอรอ

บูฆอรอ
นคร
จากบน และซ้ายไปขวา: มัสยิดปอยีแกลอนโดยตรงกลางของภาพเห็นหออะษานแกลยอน, อนุสรณ์ศพซามานี, ป้อมบูฆอรอ, ชอร์มีนอร์, ภาพทิวย่านเมืองเก่ายามเย็น
บูฆอรอ แสดงแผนที่อุซเบกิสถาน บูฆอรอ แสดงแผนที่เอเชียตะวันตกและเอเชียกลาง
พิกัด: 39°46′N 64°26′E
ประเทศ	อุซเบกิสถาน
แคว้น	บูฆอรอ
ตั้ง	600 ปีก่อน ค.ศ.
ปรากฏชื่อครั้งแรก	ค.ศ. 500
การปกครอง
• ประเภท	เทศบาล
• นายกเทศมนตรี	Utkir Jumaev
พื้นที่
• นคร	143.0 ตร.กม. (55.213 ตร.ไมล์)
• เขตเมือง	73.0 ตร.กม. (28.2 ตร.ไมล์)
ความสูง	225 เมตร (738 ฟุต)
ประชากร  (2017)
• นคร	279,200 คน
• ความหนาแน่น	3,824 คน/ตร.กม. (9,900 คน/ตร.ไมล์)
เขตเวลา	GMT +5
รหัสไปรษณีย์	2001ХХ
รหัสพื้นที่	(+998) 65
ทะเบียนพาหนะ	20 (ก่อน ค.ศ. 2008) 80-84 (ตั้งแต่ ค.ศ. 2008)
เอชดีไอ (2018)	0.734 · ที่ 5 สูง
เว็บไซต์	www.buxoro.uz
แหล่งมรดกโลกโดยยูเนสโก
ชื่อที่ขึ้นทะเบียน	ศูนย์กลางประวัติศาสตร์บูฆอรอ
ประเภท	วัฒนธรรม
เกณฑ์	(ii), (iv), (vi)
ขึ้นเมื่อ	1993 (คณะกรรมการสมัยที่ 17)
เลขอ้างอิง	602
รัฐ	อุซเบกิสถาน
ภูมิภาค	เอเชียและแปซิฟิก

บูฆอรอ (อุซเบก: Buxoro/Бухоро, ออกเสียง: [buχɒˈrɒ]; ทาจิก: Бухоро, ออกเสียง: [buxɔːˈɾɔː]) หรือทับศัพท์อิงอังกฤษ บูคารา เป็นเมืองใหญ่ที่สุดอันดับห้าของประเทศอุซเบกิสถาน มีประชากร 247,644 คน (ปี 2016)^[1] และเป็นเมืองหลักของแคว้นบูฆอรอ

บูฆอรอตั้งอยู่บนเส้นทางสายไหมในอดีต มีฐานะเป็นศูนย์กลางการค้า การศึกษา วัฒนธรรม และศาสนา ภาษาแม่ของคนในบูฆอรอคือภาษาทาจิกซึ่งเป็นภาษาย่อยหนึ่งของภาษาเปอร์เซีย^[2] ในอดีต บูฆอรอเคยเป็นเมืองหลวงของจักรวรรดิซามานิด, อาณาจักรข่านบูฆอรอ และเอมิเรตบูฆอรอ รวมถึงเป็นสถานที่เกิดของอิมามอัลบุคอรี^[3] ในเมืองมีโบราณสถานมากกว่า 140 แห่ง และยูเนสโกได้ขึ้นทะเบียนตัวเมืองเก่าของบูฆอรอซึ่งประกอบด้วยมัสยิดและมัดเราะซะฮ์จำนวนมากเป็นแหล่งมรดกโลก^[4]

อ้างอิง

1. "Uzbekistan - Largest Cities". GeoNames. GeoNames. สืบค้นเมื่อ 31 August 2016.
2. Rahim Masov, The History of the Clumsy Delimitation, Irfon Publ. House, Dushanbe, 1991 (ในภาษารัสเซีย). English translation: The History of a National Catastrophe เก็บถาวร 2016-12-10 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, transl. Iraj Bashiri, 1996.
3. Города Узбекистана, Таш.. 1965; Ашуров Я. С., Гелах Т. Ф., Камалов У. Х., Бухара, Таш., 1963; Сухарева О. А., Бухара XIX—начала XX вв., М., 1966; Пугаченкова Г. А., Самарканд, Бухара, 2 изд., [М, 1968]; Бухара. Краткий справочник, 4 изд., Таш., 1968. (ในภาษารัสเซีย)
4. "21 World Heritage Sites you have probably never heard of". Daily Telegraph.

บรรณานุกรม

• Gibb, H. A. R. (1923). The Arab Conquests in Central Asia. London: The Royal Asiatic Society. OCLC 685253133.
• Shaban, M. A. (1979). The 'Abbāsid Revolution. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 0-521-29534-3.
• Bosworth, C.E. (1986). "Ḳutayba b. Muslim". The Encyclopedia of Islam, New Edition, Volume V: Khe–Mahi. Leiden and New York: BRILL. pp. 541–542. ISBN 90-04-07819-3.
• B. A. Litvinsky, Ahmad Hasan Dani (1996). History of Civilizations of Central Asia: The crossroads of civilizations, A.D. 250 to 750. UNESCO. pp. 1–569. ISBN 9789231032110.

แหล่งข้อมูลอื่น

• Through the Lens—the Silk Road Then and Now -A century of change is captured in photos of a fabled Central Asian oasis.
• Forbes, Andrew, & Henley, David: Timur's Legacy: The Architecture of Bukhara and Samarkand (CPA Media).
• UNESCO World Heritage list: Historic Centre of Bukhara
• Audio interview with Bukhara resident about life in Bukhara
•  Chisholm, Hugh, บ.ก. (1911). "Bokhara" . สารานุกรมบริตานิกา ค.ศ. 1911. Vol. 4 (11 ed.). สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเคมบริดจ์. pp. 157–158.

39°46′N 64°26′E