ซามาร์กันต์

ซามาร์กันต์
นคร
ตามเข็มนาฬิกาจากด้านบน: เรกิสตอน, ชอฮือซึนดา, มัสยิดฮัซราตือฆือซือร์, เกอรืออามีร์, มัสยิดบีบี-ฆอนึม
ตรา
ซามาร์กันต์ แสดงแผนที่อุซเบกิสถาน ซามาร์กันต์ แสดงแผนที่เอเชียตะวันตกและเอเชียกลาง ซามาร์กันต์ แสดงแผนที่ทวีปเอเชีย
พิกัด: 39°42′N 66°59′E
ประเทศ	อุซเบกิสถาน
แคว้น	ซามาร์กันต์
ตั้งรกราก	800 ปี ก่อน ค.ศ.
การปกครอง
• ประเภท	เทศบาล
• องค์กร	นายกเทศมนตรี
พื้นที่
• นคร	120 ตร.กม. (50 ตร.ไมล์)
ความสูง	705 เมตร (2,313 ฟุต)
ประชากร  (1 มกราคม 2019)
• นคร	513,572[1] คน
• รวมปริมณฑล	950,000 คน
เขตเวลา	UTC+5
รหัสไปรษณีย์	140100
เว็บไซต์	samarkand.uz
แหล่งมรดกโลกโดยยูเนสโก ชื่อทางการ ซามาร์กันต์ ชุมทางวัฒนธรรม เกณฑ์พิจารณา วัฒนธรรม: (i), (ii), (iv) อ้างอิง 603 ขึ้นทะเบียน 2001 (สมัยที่ 25th) พื้นที่ 1,123 ha พื้นที่กันชน 1,369 ha

ซามาร์กันต์ หรือ ซามาร์กันด์ (อุซเบก: Samarqand/Самарқанд, ออกเสียง: [samarˈqant]; ทาจิก: Самарқанд; เปอร์เซีย: سمرقند) เป็นนครทางตะวันออกเฉียงใต้ของประเทศอุซเบกิสถานและเป็นหนึ่งในเมืองที่มีการอยู่อาศัยต่อเนื่องเก่าแก่ที่สุดในเอเชียกลาง ปรากฏหลักฐานว่ามีการตั้งรกรากของมนุษย์ตั้งแต่ยุคหินเก่าตอนปลาย ซามาร์กันต์เจริญรุ่งเรืองอย่างมากในฐานะเมืองบนเส้นทางสายไหมเชื่อมต่อจีนกับเมดิเตอร์เรเนียน ซึ่งในเวลานั้นซามาร์กันต์เป็นหนึ่งในเมืองที่ใหญ่ที่สุด^[2] ในเอเชียกลาง^[3]

ในสมัยจักรวรรดิอะคีเมนิดของเปอร์เซีย ซามาร์กันต์กลายเป็นเมืองหลวงของเขตผู้ว่าราชการซอกเดีย และใน 329 ปีก่อน ค.ศ. เมืองถูกอะเล็กซานเดอร์มหาราชพิชิตได้ ในเวลานั้นเมืองมีชื่อว่ามาร์กันดา (Markanda) ซึ่งเรียกเป็นภาษากรีกโบราณว่ามารากันดา (Μαράκανδα)^[4] จากนั้นเมืองถูกปกครองโดยชาวอิหร่าน ชาวเติร์ก และชาวมองโกลหลังการพิชิตของเจงกีส ข่าน ในปี 1220 ในปัจจุบัน ซามาร์กันต์เป็นหนึ่งในเมืองที่ใหญ่ที่สุดของประเทศอุซเบกิสถาน^[5]

ในปี 2001 ยูเนสโกขึ้นทะเบียนนครซามาร์กันต์เป็นแหล่งมรดกโลกทางวัฒนธรรมในชื่อ "ซามาร์กันต์ ชุมทางวัฒนธรรม"

ในปัจจุบัน เมืองแบ่งออกเป็นสองส่วนคือเมืองเก่าและเมืองใหม่ซึ่งได้รับการพัฒนาในช่วงการปกครองของจักรวรรดิรัสเซียและสหภาพโซเวียต เมืองเก่าเต็มไปด้วยโบราณสถานและอนุสรณ์สถานเก่าแก่ ส่วนเมืองใหม่เป็นศูนย์กลางการปกครองและเป็นที่ตั้งของสถาบันการศึกษา^[6]

อ้างอิง

1. "Archived copy". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2020-04-29. สืบค้นเมื่อ 2020-04-26.
2. Varadarajan, Tunku (24 October 2009). "Metropolitan Glory". Wall Street Journal.
3. Guidebook of history of Samarkand", ISBN 978-9943-01-139-7
4. "History of Samarkand". Sezamtravel. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 3 November 2013. สืบค้นเมื่อ 1 November 2013.
5. "Uzbekistan: Provinces, Major Cities & Towns – Statistics & Maps on City Population". Citypopulation.de. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-09-24. สืบค้นเมื่อ 2014-08-23.
6. "History of Samarkand". www.advantour.com. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-05-16. สืบค้นเมื่อ 2018-05-15.