நரகாசுரன்

கிருஷ்ணன், சத்யபாமா இருவரும் இணைந்து நரகாசூரனின் படைகளை எதிர்த்து போர் புரியும் ஓவியம் (நியூயார்க்கின் மெட்டரோபாலிசன் அருங்காட்சியத்தில் )

இந்து தொன்மவியலின் படி திருமாலின் வராக அவதாரத்திற்கும் பூமாதேவிக்கும் பிறந்தவர் நரகாசுரன் ஆவார். இவர் தன்னுடைய பெற்றோர்களால் தான் மரணம் ஏற்பட வேண்டும் என்ற வரம் வாங்கியதாகவும், அதன் காரணமாக திருமாலின் கிருஷ்ண அவதாரத்தில் பூமாதேவி சத்தியபாமாவாக பிறந்து நரகாசுரனை கொன்றதாகவும் நம்பிக்கை நிலவுகிறது.

நரகாசுரனின் மரணத்தினை தேவர்கள் கொண்டாடியது போல மக்களும் கொண்டாட வேண்டும் என்று சத்யபாமா கிருஷ்ணரிடம் வரம் வாங்கியதால் தீபாவளி பண்டிகை கொண்டாடப்படுகிறது.^[1] "என் இறப்புக்கு யாரும் அழக்கூடாது; வருத்தப்படக்கூடாது; என்னுடைய இறப்பை அனைவரும் மகிழ்வாக கொண்டாடவேண்டும்; 16 வகை பலகாரம் படைத்து கொண்டாடவேண்டும்" என்று கூறியுள்ளார் நரகாசுரன்.

பிறப்பு

மேலும் நரகாசுரன் ஒரு புராணகால காமரூப அரசர்களில் மூன்று வம்சங்களின் புகழ்பெற்ற முன்னோடியான அசுரர்களான நரகா, அவரது மகன் பகதத்தா மற்றும் பிந்தையவரின் மகன் வஜ்ரதத்தா ஆகியோரின் வழித்தோன்றியவனாகும்.^[2] அவர் பாமா வம்சத்தின் காமரூப பேரரசு நிறுவிய ஆட்சியாளராக கருதப்படுகிறார் .^[3] பின்னர் புனையப்பட்ட புனைவுகளின்படி அவன் பூமாதேவிக்கு அல்லது காமரூப பேரரசை நிறுவிய இரணியாட்சன் என்பவனின் மகனாவான் என்றும் கூறப்படுகிறது.^[4] அவரது வராஹா அவதாரத்தில் விஷ்ணுவால் பிறந்தாரெனக் கூறப்படுகிறது.^[5] இரணியாட்சன் வெவ்வேறு நூல்களின்படி. அவர் காமரூப பேரரசு நிறுவியவர் எனக் கூறப்படுகிறார். அவர் மகாபாரதப் புகழ் கிருஷ்ணரால் கொல்லப்பட்டார். அவரது மகன் பகதத்தன் அவருக்குப் பின் ஆட்சிக்கு வந்தார்.

புராணங்கள்

கிருஷ்ணர் தனது சக்ராயுதம் கொண்டு நரகாசுரனை அளித்தல்

பக்தியுள்ள நரகாசுரன் தீயவனாக மாறினான். அசுரர் (இந்து சமயம்) பக்கம் இருந்ததால் பானாசூரன் என்றும் அசுரன் என்றும் அவனது பெயருக்குப் பின்னர் சேர்க்கப்பட்டு அழைக்கப்பட்டான்.^[6]

காளிகா புராணம்

பத்தாம் நூற்றாண்டின் காளிகா புராணத்தில் அவன் மிதிலாவிலிருந்து வந்ததாகவும், பிராக்ஜோதிச நாட்டை நிறுவியதாகவும், பின்னர், தனவா வம்சத்தின் அரசன் கிராதர்கள் கட்டகாசுரனை கடைசியாக வீழ்த்தியதாகவும் கூறப்படுகிறது.^[7] விஷ்ணு. பிற்கால அவதாரத்தால் அவர் அழிக்கப்படுவார் என்று முன்னறிவிக்கப்பட்டது. அவரது தாயார், பூமி, தனது மகனுக்கு நீண்ட ஆயுள் இருக்க வேண்டும் என்றும், அவன் அனைவரையும்விட சக்திவாய்ந்தவனாக இருக்க வேண்டும் என்றும் விஷ்ணுவிடம் வரம் கோரினார். விஷ்ணு இந்த வரங்களை வழங்கினார்.^[8]

நரக புராணக்கதை வரலாற்றில் அசாம் ஒரு முக்கியமானது. குறிப்பாக காமரூபா பகுதியில் வரலாற்று காலங்களில் ஆட்சி செய்த மூன்று வம்சங்களின் முன்னோடியாக குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. குவகாத்திக்கு அருகிலுள்ள ஒரு மலைக்கு நரகாசுரன் பெயரிடப்பட்டது.^[9] அவன் இந்து சமய நம்பிக்கையுடனும் தொடர்புடையவர் என்பதும், இந்துக்களின் வழிபாட்டுத் தளமான காமக்கியாவில் உள்ள சக்தி தெய்வத்தை வணங்கியதாகவும் கூறப்படுகிறது.^[10]

புராணத்தின் வரலாறு

நரகாசுரனும் அவனது இராச்சியமான பிரக்ஜோதிஷாவும், மகாபாரதம் மற்றும் இராமாயணம் ஆகிய இரண்டிலும் காணப்படுகிறது. மேலும், முதல் நூற்றாண்டுக்கு முன்னர் எழுதப்படாத பிரிவுகளிலும் எழுதப்பட்டுள்ளது.^[11] அங்கு அவர் விஷ்ணுவின் வராஹா அவதாரத்தில் பூதேவியின் மூலம் பிறந்த மகன் (பூமி) என்று சித்தரிக்கப்படவில்லை.^[12] இவனுடைய மகன் பகதத்தன் மகாபாரதப் போரில் கௌரவர்களுக்காக போராடியதாக கூறப்பட்டுள்ளது.

இவன் பன்றி என்ற போன்றவன் பிரஜாபதி குறிப்பை சதபத பிராமணத்தில் காணலாம். மற்றும் பொ.ச.மு. முதல் நூற்றாண்டின் நடுப்பகுதியில் இருந்து தைத்ரிய அரண்யகா என்பதில் பின்னர் விஷ்ணுவின் அவதாரங்களுடன் பின்னர் தொடர்புபடுத்தப்பட்டன,^[13] இது குப்தர் காலத்தில் பிரபலமானது^[14] (பொ.ச. 320-550) மற்றும் பூமியுடனான தொடர்பு ஒரு மகனை உருவாக்கியது என்பது முதன்முதலில் அரி வம்சத்தின்இன் இரண்டாம் புத்தகத்தில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது.^[14] பாகவதம் (புராணம்) (8th-10ஆம் நூற்றாண்டில் இயற்றப்பட்டது) இது கதையை மேலும் விரிவுபடுத்துகிறது. நரக புராணம் உபபுராணமான காளிகா புராணத்தில் மிக விரிவான விரிவாக்கத்தைப் பெறுகிறது (10ஆம் நூற்றாண்டு), இது அசாமில் இயற்றப்பட்டது. இங்கே சீதையின் தந்தையான விதேஹ நாட்டு மன்னன் ஜனகனின் புராணம் கூறப்பட்டு நரகாசுரன் புராணத்தில் சேர்க்கப்படுகிறது.^[15]

மற்ற புராணங்களின்படி, நரகாசுரன் விஷ்ணுவின் மகன் அல்ல, ஆனால் இரணியாட்சன், அசுரன் ஆவான் ^[16] நரகாசுரனின் மரணத்திற்கு முன், அவரது மரணத்தை அனைவரும் வண்ணமயமான ஒளியுடன் கொண்டாட வேண்டும் என்று அவன் சத்தியபாமாவிடம் ஒரு வரம் கோரினார். இதனால் தீபாவளிக்கு முந்தைய நாள் "நரக சதுர்தசி" என்று கொண்டாடப்படுகிறது

இவற்றையும் காண்க

விக்கிமீடியா பொதுவகத்தில்,
நரகாசுரன்
என்பதில் ஊடகங்கள் உள்ளன.

• காமரூப பேரரசு

மேற்கோள்கள்

1. தினமலர் ஆன்மீக மலர் பக்கம் 15 அக்டோபர் 29 2013
2. "(I)n the inscriptions issued by the rulers of Pragjyotisa-Kamarupa from the 4th to the 12th century A.D. it has been claimed that the founders of the respective dynasties belong to the Naraka line of kings." (Boruah 2005, ப. 1465)
3. Barua, Kanaklal (1973). Studies in the early history of Assam. Kanaklal Barua Birth Centenary Celebration Committee [on behalf of] Asam Sahitya Sabha. p. 65. These kings belonged to the Bhauma dynasty according to their own inscriptions, i.e., they were descendants of Naraka, the founder of the kingdom of Pragjyotisha.
4. "Naraka is not mentioned (in the Mahabharata) as the son of the Earth...so that the said development in other works must be regarded as a later fabrication" (Sircar 1990, ப. 83)
5. Srimad Bhagavatam. The Bhaktivedanta Book Trust International, Inc. p. 3.3.6. Archived from the original on 3 நவம்பர் 2013.
6. Chandra Dhar Tripathi (2008), Kāmarūpa-Kaliṅga-Mithilā: a politico-cultural alignment in Eastern India : history, art, traditions, p.98, p.p 197
7. Kali Prasad Goswami (2000),Devadāsī: Dancing Damsel, p.28 Pragjyotish can be regarded as a Dravida country which was overthrown by the Mongoloid people. Naraka regained this kingdom and drove away the Mongoloids. According to the Kalika Purana, when Naraka developed demonic qualities Vishnu was invited to kill him. In due course he came and killed Naraka and enthroned Bhagadatta. This Bhagadatta again introduced Saiva cult in Pragjyotisha.
8. George M. Williams (2008), Handbook of Hindu Mythology, p.222
9. Siba Pada Sen (1980), Sources of the history of India - Volume 3, p.69
10. Biswanarayan Shastri, Indira Gandhi National Centre for the Arts (1994), Kalikapurana, p.xxviii
11. (Sircar 1990, ப. 81)
12. (Sircar 1990, ப. 83)
13. (Sircar 1971, ப. 41–42)
14. (Sircar 1990, ப. 85)
15. (Sircar 1990, ப. 87–90)
16. (Smith 2007, ப. 167)

நூற்பட்டியல்

• Boruah, Nirode (2005). "'Early State' Formation in the Brahmaputra Valley of Assam". Proceedings of the Indian Historical Congress 66: 1464-1465. 
• Smith, William L (2007). "Assam: Shankaradeva's Parijata Harana Nata". In Bryant, Edwin (ed.). Krishna: A Source Book. Oxford University Press. pp. 163–186. {{cite book}}: Cite has empty unknown parameter: |1= (help)
• Sharma, Mukunda Madhava (1978). Inscriptions of Ancient Assam. Gauhati University, Assam.
• Sircar, D C (1990), "Epico-Puranic Myths and Allied Legends", in Barpujari, H K (ed.), The Comprehensive History of Assam, vol. I, Guwahati: Publication Board, Assam, pp. 79–93 {{citation}}: Invalid |ref=harv (help)
• Sircar, D C (1971), Studies in the Religious Life of Ancient and Medieval India, Delhi: Motilal Banarasi Das {{citation}}: Invalid |ref=harv (help)
• Vettam Mani (1976), Puranic Encyclopedia: Comprehensive Dictionary with Special Reference to the Epics and the Puranas, South Asia Books.