ஜூன் 1940 இல் பிரான்சு சண்டையில் தோல்வியடைந்த பிரான்சு நாசி ஜெர்மனியிடம் சரணடைந்தது. பிரெஞ்சு அரசியல்வாதிகளில் ஒரு பகுதியினர் நாசி ஜெர்மனியுடன் ஒத்துழைத்து அதன் ஆதரவுடன் விஷி அரசை உருவாக்கினர். இதனை ஏற்றுக் கொள்ளாத மற்றொரு பிரிவினர் சார்லஸ் டி கோல் தலைமையில் நாடுகடந்த விடுதலை பிரான்சு அரசை உருவாக்கினர். ஆசியா மற்றும் ஆப்பிரிக்காவிலிருந்த பிரெஞ்சு காலனிகள் அனைத்தும் இவ்விரு தரப்புகளுள் ஏதேனும் ஒன்றுக்கு ஆதரவு தெரிவித்தன. அவ்வாறு பிரெஞ்சுக் கட்டுப்பாட்டில் இருந்த சிரியா, லெபனான் ஆகிய பகுதிகள் விஷி அரசின் கட்டுப்பாட்டுக்கு வந்தன. அங்கு ஜெர்மானியர்களுக்கு படைத்தள வசதிகளை அமைத்துக் கொள்ள விஷி அரசு அனுமதி அளித்தது. மேலும் ஆங்கில-ஈராக்கியப் போரின் போது ஈராக்கில் போரிட்ட அச்சு படைப்பிரிவுகள் சிரியாவைத் தளமாகக் பயன்படுத்த முயன்றன. இக்காரணங்களால் நேச நாட்டு தளபதிகள் சிரியா மற்றும் லெபனான் மீது படையெடுத்து அவற்றை ஆக்கிரமிக்கத் திட்டமிட்டனர். ஜூன் 8, 1941 இல் இத்தாக்குதல் தொடங்கியது. நான்கு பிரிவுகளாக நேச நாட்டுப் படைகள் சிரியா மீது படையெடுத்தன. பாலஸ்தீனத்திலிருந்துடமாஸ்கஸ் மற்றும் பெய்ரூட் நோக்கி இரு படைப்பிரிவுகள் முன்னேறின. மேலும் ஈராக்கிலிருந்து வடக்கு மற்றும் மத்திய சிரியாவை இரு படைப்பிரிவுகள் தாக்கின. இவை தவிர கடல் வழியாகவும் வான் வழியாகவும் விஷி படைகளை நேச நாட்டுப் படைகள் தாக்கின.
ஒரு மாத கால சண்டைக்குப் பின்னர் விஷி படைகள் சரணடைந்தன. சிரியா மற்றும் லெபனான் டி கோலின் விடுதலை பிரெஞ்சுப் படைகளின் கட்டுப்பாட்டில் வந்தது. 1943 மற்றும் 1944 இல் முறையே லெபனான் மற்றும் சிரியா இரண்டிற்கும் விடுதலை பிரெஞ்சுப் படைகள் சுதந்திரம் வழங்கின. விடுதலை அடைந்த இரு நாடுகளும் உடனடியாக அச்சு நாடுகள் மீது போர் சாற்றின.
↑35,000 regular soldiers (including 8,000 French infantry) and 10,000 Levantine infantry.[7]
↑The British believed that there was at least 90 tanks supporting the Vichy forces in Syria.[8]
↑The Vichy air force in Syria consisted of around 30 bombers and 60 fighters. The air force was nearly doubled in size as the campaign progressed due to reinforcements being flown in from French North Africa (see text).[4]
↑1,552 Australian casualties (416 killed and 1,136 wounded).[5] ~1,300 Free French casualties.[5] 1,200 British and Indian casualties.[5] A further 3,150 Australians fell sick during the campaign, this figure has been excluded from the battle casualties.[5]
↑521 killed, 1,037 missing, 1,790 wounded and 3,004 captured.[5]
Brune, Peter (2003). A bastard of a Place: The Australians in Papua. Crows Nest, NSW: Allen & Unwin.
Keegan, John (2005). Dear, I.C.B.; Foot, M.R.D. (ed.). Oxford Companion to World War II. Oxford University Press, USA. p. 1064 pages. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்978-0192806703. {{cite book}}: Cite has empty unknown parameters: |origmonth=, |month=, |chapterurl=, |origdate=, and |coauthors= (help)CS1 maint: multiple names: editors list (link)
Playfair, Major-General I.S.O.; with Flynn R.N., Captain F.C.; Molony, Brigadier C.J.C.; Toomer, Air Vice-Marshal S.E. (2004) [1st. pub. HMSO 1956]. Butler, J.R.M (ed.). The Mediterranean and Middle East, Volume II The Germans come to the help of their Ally (1941). History of the Second World War, United Kingdom Military Series. Naval & Military Press. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்1-84574-066-1. {{cite book}}: Unknown parameter |lastauthoramp= ignored (help)
Shores, Christopher F.; Ehrengardt, Christian-Jacques (July 1970). "Syrian Campaign, 1941: Part 1: Forestalling the Germans; air battles over S. Lebanon". Air Pictorial32 (7): pp. 242–247.
Shores, Christopher F.; Ehrengardt, Christian-Jacques (August 1970). "Syrian Campaign, 1941: Part 2: Breaking the Back of Vichy air strength; conclusion". Air Pictorial32 (8): pp. 280–284.
Shores, Christopher F. (1987). L' aviation de Vichy au combat 2 La campagne de Syrie, 8 juin – 14 juillet 1941 (in French). Paris: Lavauzelle. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்978-2702501719. {{cite book}}: Unknown parameter |coauthors= ignored (help)CS1 maint: unrecognized language (link)
Wavell, Archibald (1946). Despatch on Operations in Iraq, East Syria and Iran from 10th April, 1941 to 12th January, 1942. London: War Office. in You must specify வார்ப்புரு:And list when using {{London Gazette}}.
Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!