Gjuha finlandeze (suomi, ose suomen kieli) është një gjuhë uralike e degës finike, e folur nga shumica e popullsisë në Finlandë dhe nga finlandezët etnikë jashtë Finlandës. Finlandishtja është një nga dy gjuhët zyrtare të Finlandës (tjetra është suedishtja). Në Suedi, gjuhët zyrtare të pakicave janë edhe finlandishtja edhe meänkieli (që ka kuptueshmëri të konsiderueshme reciproke me finlandishten[3]). Gjuha kvene, e cila si meänkieli është reciprokisht e kuptueshme me finlandishten, flitet në qarkun norvegjez Troms og Finnmark nga një grup pakicë me prejardhje finlandeze.
Finlandishtja është tipologjikishtpërngjitës[4] dhe përdor pothuajse ekskluzivisht ngjitje prapashtesore. Emrat, mbiemrat, përemrat, numërorët dhe foljet lakohen në varësi të rolit të tyre në fjali. Fjalitë zakonisht formohen me rend fjalësh kryefjala-kallëzuesi-kundrinori, megjithëse përdorimi i gjerë i lakimit lejon që ato të renditen ndryshe. Ndryshimet e renditjes së fjalëve shpesh rezervohen për dallimet në strukturën e informacionit.[5]Drejtshkrimi finlandez përdor një alfabet të shkrimit latin që rrjedh nga alfabeti suedez dhe është fonetik në një masë të madhe. Dallohen gjatësia e zanoreve dhe gjatësia e bashkëtingëlloreve dhe ka një sërë diftongesh, megjithëse harmonia e zanoreve kufizon se cilat diftonge janë të mundshme.
Shpërndarja gjeografike
Finlandishtja flitet nga rreth pesë milionë njerëz, shumica e të cilëve banojnë në Finlandë. Ka edhe pakica të dukshme finlandisht-folëse në Suedi, Norvegji, Rusi, Estoni, Brazil, Kanada dhe Shtetet e Bashkuara. Shumica e popullsisë së Finlandës (90.37% që nga viti 2010[6]) flasin finlandisht si gjuhën e tyre të parë. Pjesa tjetër flasin suedisht (5,42%),[6] një nga gjuhët sàmi (për shembull veriore, inari ose skolt), ose një gjuhë tjetër si gjuhë e tyre e parë. Finlandishtja flitet si gjuhë e dytë në Estoni nga rreth 167,000 njerëz. Varietetet e finlandishtes që gjenden në Finnmark të Norvegjisë (përkatësisht Kven) dhe në Suedinë veriore (domethënë Meänkieli) kanë statusin e gjuhëve zyrtare të pakicave, dhe kështu mund të konsiderohen gjuhë të ndryshme nga finlandishtja. Megjithatë, duke qenë se të tria janë reciprokisht të kuptueshme, mund t'i shikojmë në mënyrë alternative si dialekte të së njëjtës gjuhë.
Në regjistrimin e fundit të vitit 2021, rreth 1000 njerëz në Rusi pretenduan se flisnin finlandisht në gjuhën amtare; megjithatë, një sasi më e madhe prej 14,000 pretenduan se ishin në gjendje të flisnin finlandisht në total.[9]
Finlandishtja gëzon gjithashtu statusin e gjuhës zyrtare të pakicës në Suedi. Sipas Konventës së Gjuhës Nordike, qytetarët e vendeve nordike që flasin finlandisht kanë mundësinë të përdorin gjuhën e tyre amtare kur ndërveprojnë me organet zyrtare në vendet e tjera nordike, pa u ngarkuar me ndonjë kosto intrepretimi ose përkthimi.[11][12] Megjithatë, janë shprehur shqetësime për statusin e ardhshëm të finlandezit në Suedi, për shembull, ku raportet e prodhuara për qeverinë suedeze gjatë vitit 2017 tregojnë se politikat gjuhësore të pakicave nuk po respektohen, veçanërisht për 7% të finlandezëve të vendosur në vend.[13]
Përshëndetjet dhe shprehjet themelore
(Hyvää) huomenta – Mirëmëngjesi!
(Hyvää) päivää – Mirëdita! (përdoret gjatë ndriçimit ditor).
Kujdes! Dita mvaret nga pozicioni diellor gjatë vitit. Në dimër ndriçimi është i shkurtër dhe zgjat disa orë, por në verë kjo përshëndetje mund të të drejtohet edhe në orën 21.00
^Öst, Heidi (2013). "Recent Legal Developments in Sweden: What Effect for Finnish and Meänkieli Speakers?". European Yearbook of Minority Issues Online (në anglisht). 10 (1): 563–582. doi:10.1163/22116117-01001026. ISSN1570-7865.
^Haspelmath, Martin Dryer; Matthew S Gil; David Comrie; Bernard Bickel; Balthasar Nichols, Johanna (2005). Fusion of selected inflectional formatives (në anglisht). Oxford University Press. OCLC945596278.
^Vilkuna, Maria (1989). Free word order in Finnish : its syntax and discourse functions (në anglisht). Suomalaisen kirjallisuuden seura. ISBN951-717-558-2. OCLC997419906.
