| Beteja e Otonetës |
|---|
| Pjesë e Luftërat shqiptaro-osmane |
| Data | 27 shtator, 1446 |
|---|
| Vendodhja | |
|---|
| Pasoja |
Fitojnë shqiptarët |
|---|
|
| Palët pjesëmarrëse |
|---|
![]() Lidhja e Lezhës |
 Perandoria Osmane |
| Komandantët dhe udhëheqësit |
|---|
|
Skanderbeg |
Mustafa Pasha |
| Fuqia ushtarake |
|---|
|
5,000 |
15,000 kalorësia gjatë fushatës; numër i panjohur gjatë betejës |
| Viktimat dhe humbjet |
|---|
|
të panjohura të dhënat |
5,000 vdekur ose të plagosur, të burgosur 300 |
Beteja e Otonetës ndodhi më 27 shtator 1446, në Dibrën e Sipërme në Shqipëri. Komandanti Osman, Mustafa Pasha, u dërgua në Shqipëri, por shpejt u gjet dhe u mund nga Skënderbeu.
Sfondi
Shpejt pasi Skënderbeu bashkoi princat arbërorë në 1443, Perandoria Osmane dërgoi forca për të shuar rebelimin. Ushtria e parë që u dërgua u mund në 1444 në Torvioll. Një forcë tjetër u dërgua një vit më vonë, por përsëri u mund nga Skënderbeu në Mokër. Pasi vendosi marrëdhënie diplomatike me shumë fuqi të mëdha evropiane, Murati II rifilloi fushatën e tij për të shtypur të gjithë rezistencën e mbetur në Ballkan.
Preludi dhe beteja
Ndërsa Murati përgatiti forcat e tij për të filluar një fushatë kundër Huniadit, i cili ishte atë vit i shpallur regjent i Hungarisë, ai dërgoi një forcë prej 15,000 kalorësish nën Mustafa Pashën në Arbëri. Plani osman ishte të bënin një luftë humbjesh, duke plaçkitur tokën dhe duke i shkaktuar terror popullsisë, duke shmangur betejat e hapura. Mustafai e ndau forcën e tij në dy dhe e dërgoi njërin kontigjent në luftime ndërsa tjetrin e mbajti në një pozicion të fortifikuar: Otonetë. Kur Skënderbeu mësoi se ushtria osmane ishte ndarë, ai sulmoi Otonetën me 5,000 burra. Kampi kaloi në kaos teksa arbërorët sulmuan, "duke e kthyer atë në një kasaphanë".
Pasojat
5,000 ushtarë osmanë ranë dhe 300 u bënë të burgosur. I gjithë kampi dhe furnizimet e tij ranë në duart e Skënderbeut. Pas kësaj disfate, Murati urdhëroi Mustafën të mbronte kufirin dhe të mos kryente asnjë veprim që mund të shkaktonte një humbje tjetër. Viti ishte i suksesshëm për arbërorët përveç që Pal Dukagjini, një nga aleatët më të ngushtë dhe të fortë të Skënderbeut vdiq për shkaqe natyrore.
Referime
