Poginuo je u bici na Sutjesci 14. juna 1943. godine, prilikom probijanja neprijateljskog obruča.[1]
Predratna biografija
Rođen je 20. aprila1906. godine u Banjaluci. Detinjstvo i svoju ranu mladost proveo je u Banjaluci gde je završio i gimnaziju.
Još u šestom razredu gimnazije, stupio je u revolucionarni omladinski pokret, a istovremeno se uključio i u akcije radničkog pokreta Banjaluke. Prve osnove marksističkog obrazovanja stekao je u đačko-literarnom društvu „Mladost“.
Godine 1925. godine, Masleša odlazi na studije — najpre u Zagreb, gde je upisao Pravni fakultet, da bi ubrzo prešao u Frankfurkt, gde je studirao ekonomiju, a potom u Pariz, gde je studirao političku ekonomiju i sociologiju.
Zbog revolucionarnog rada među jugoslovenskim studentima i radnicima — iseljenicima u Francuskoj, bio je izložen progonima, i onemogućeno mu je dalje nastavljanje studija. Francuske vlasti su ga proterale u Jugoslaviju, a jugoslovenske iz Beograda u Banjaluku.
U Banjaluci je nastavio aktivnost u radničkom pokretu. Potom odlazi u Osijek, gde se zapošljava kao urednik i korektor, u redakciji „Hrvatski list“. Ali je ubrzo uhapšen i ponovo proteran u Banjaluku. Godine 1938. zapošljava se u Beogradu, kao skupštinski novinarski reporter i komentator u „Beogradskim novostima“. Iste godine primljen je u članstvo Komunističke partije Jugoslavije.
Masleša se brzo uključuje u društveni i politički život Beograda, učestvujući, pored ilegalnog partijskog rada, i u legalnim manifestacijama tadašnje napredne inteligencije.
Istupao je s natpisima u mnogim listovima i časopisima. U decembru 1928. godine zajedno s Otokarom Keršovanijem pokreće časopis „Nova literatura“. Ali posle proglašenja šestojanuarske diktature, 1929. godine, uhapšen je i posle sedam meseci provedenih u zatvoru, proteran u Banjaluku.
U Banjaluci, u kojoj je ostao nešto duže od godinu dana, imao je vrlo raznovrsnu političku delatnost: držiao je ilegalne partijske kurseve, seminare i predavanja; pisao je, ali bez potpisa, u banjalučkom listu „Nova Štampa“; bavio se prevodilačkim radom i nastavio vanredne studije prava u Zagrebu.
Godine 1931. vraća se u Beograd i zapošljava se kao publicist u Redakciji časopisa „Narodno blagostanje“. Posebno je bio angažovan u ostvarivanju politike Narodnog fronta i stvaranju legalne jedinstvene radničke partije, odnosno Stranke radnog naroda, kao sekretar njenog Inicijativnog odbora.
Pored partijsko-političke aktivnosti, Masleša se intenzivno bavio naučno-istraživačkim, publicističkim i prevodilačkim radom. Baveći se temama iz domena ekonomskih, političkih i književnih zbivanja u zemlji i inostranstvu, Veselin Masleša je, kao publicista, objavljivao nekoliko studija, a najpoznatije su „Mlada Bosna“ i „Svetozar Marković“.
Od 1927. do 1940. godine Masleša je deset puta hapšen, provodeći, za to vreme, u zatvorima ukupno više od dve i po godine.
Drugi svetski rat
Posle bombardovanja Beograda, aprila 1941. godine, prešao je u Crnu Goru i tamo učestvovao u pripremama ustanka. Organizovao je propagandni rad Pokrajinskog komiteta KPJ za Crnu Goru i Glavnog štaba za Crnu Goru i Boku. Pokrenuo je i uređivao listove „Sloboda“ i „Narodna borba“.
Veselin Masleša, Vladimir Nazor, Milovan Đilas i Pavle Ilić.
U vreme pohoda proleterskih brigada u Bosansku krajinu, juna i avgusta 1942. godine, bio je član Politodela Četvrte proleterske crnogorske brigade. U drugoj polovini 1942. godine, u selu Driniću, zajedno s Mošom Pijade i drugim saradnicima, obnavlja list „Borba“, organ KPJ, u kojoj objavljuje mnoge tekstove, sarađuje i u drugim listovima: „Proleteru“, „Vojno-političkom pregledu“, „Narodnom oslobođenju“ i dr.
Na prvom zasedanju AVNOJ-a u Bihaću, novembra 1942. godine, Masleša je održao glavni referat: „Narodnooslobodilačka borba i stvaranje Antifašističkog vijeća“, u kojem je izneo istorijat antifašističke borbe u svim krajevima Jugoslavije od 1936. do 1942. godine. Tada je izabran u Izvršni odbor AVNOJ-a.
