| Ugljen disulfid
|
|
![]()
|
| IUPAC ime
|
|
| Identifikacija
|
| CAS registarski broj
|
75-15-0  Y
|
| PubChem[1][2]
|
6348
|
| ChemSpider[3]
|
6108 Y
|
| UNII
|
S54S8B99E8 Y
|
| EINECS broj
|
200-843-6
|
| UN broj
|
1131
|
| KEGG[4]
|
C19033
|
| ChEBI
|
23012
|
| RTECS registarski broj toksičnosti
|
FF6650000
|
| Jmol-3D slike
|
Slika 1
|
|
|
|
|---|
InChI=1S/CS2/c2-1-3 Y
Kod: QGJOPFRUJISHPQ-UHFFFAOYSA-N Y
InChI=1/CS2/c2-1-3
Kod: QGJOPFRUJISHPQ-UHFFFAOYAS |
|
| Svojstva
|
| Molekulska formula
|
CS2
|
| Molarna masa
|
76,139 g/mol
|
| Agregatno stanje
|
bezbojna tečnost
neprečišćena: svetlo-žuta
|
| Miris
|
hloroform (čist)
loš zadah (industrijski)
|
| Gustina
|
1,261 g/cm3
|
| Tačka topljenja
|
-110.8 °C, 162 K, -167 °F
|
| Tačka ključanja
|
46.3 °C, 319 K, 115 °F
|
| Rastvorljivost u vodi
|
2,9 g/kg (20 °C)
|
| Rastvorljivost
|
rastvoran u alkoholu, etru, benzenu, ulju. hloroformu, CCl4
|
| Indeks prelamanja (nD)
|
1,6295
|
| Viskoznost
|
0,363
|
| Struktura
|
| Oblik molekula (orbitale i hibridizacija)
|
Linearan
|
| Dipolni moment
|
nula
|
| Opasnost
|
| Podaci o bezbednosti prilikom rukovanja (MSDS)
|
ICSC 0022
|
| EU-klasifikacija
|
 T,  Xi,  F
|
| EU-indeks
|
006-003-00-3
|
| NFPA 704
|
|
| R-oznake
|
R11, R36/38, R48/23, R62, R63
|
| S-oznake
|
(S1/2), S16, S33, S36/37, S45
|
| Tačka paljenja
|
-30 °C
|
| Tačka spontanog paljenja
|
90 °C
|
| Eksplozivni limiti
|
1,3–50%
|
| LD50
|
3188 mg/kg
|
| Srodna jedinjenja
|
| Srodna jedinjenja
|
Ugljen dioksid
Karbonil sulfid
Ugljen diselenid
|
|
 Y (šta je ovo?)
(verifikuj)
Ukoliko nije drugačije napomenuto, podaci se odnose na standardno stanje (25 °C, 100 kPa) materijala
|
| Infobox references
|
Ugljen disulfid je bezbojna isparljiva tečnost sa formulom CS2. Ovo jedinjenje se često koristi kao gradivni blok u organskoj hemiji, kao i industrijski nepolarni rastvarač. On ima miris sličan "etru", mada su industrijski uzorci tipično kontaminirani nečistoćama lošeg mirisa, kao što je karbonil sulfid.[5]
Zastupljenost i proizvodnja
Male količine ugljen disulfida se oslobađaju u vulkanskim erupcijama i u močvarama. CS2 se nekad proizvodio kombinovanjem ugljenika (ili koksa) i sumpora na visokim temperaturama. Reakcija na nižoj temperaturi od oko 600 °C koristi prirodni gas kao izvor ugljenika u prisustvu silikagelnog ili alumina katalizatora:[5]
- 2CH4 + S8 → 2CS2 + 4H2S
Reakcija je analogna sagorevanju metana. Mada je izoelektronski sa ugljen dioksidom, CS2 je veoma zapaljiv:
- CS2 + 3O2 → CO2 + 2SO2
Globalna produkcija/potrošnja ugljen disulfida je aproksimativno jedan milion tona, pri čemu Kina konzumira 49%, a Indija 13%, uglavnom za produkciju rajonskih vlakana.[6] SAD produkcija 2007. godine je bila 56.000 tona.[7]
Reference
- ↑ Li Q, Cheng T, Wang Y, Bryant SH (2010). „PubChem as a public resource for drug discovery.”. Drug Discov Today 15 (23-24): 1052-7. DOI:10.1016/j.drudis.2010.10.003. PMID 20970519. edit
- ↑ Evan E. Bolton, Yanli Wang, Paul A. Thiessen, Stephen H. Bryant (2008). „Chapter 12 PubChem: Integrated Platform of Small Molecules and Biological Activities”. Annual Reports in Computational Chemistry 4: 217-241. DOI:10.1016/S1574-1400(08)00012-1.
- ↑ Hettne KM, Williams AJ, van Mulligen EM, Kleinjans J, Tkachenko V, Kors JA. (2010). „Automatic vs. manual curation of a multi-source chemical dictionary: the impact on text mining”. J Cheminform 2 (1): 3. DOI:10.1186/1758-2946-2-3. PMID 20331846. edit
- ↑ Joanne Wixon, Douglas Kell (2000). „Website Review: The Kyoto Encyclopedia of Genes and Genomes — KEGG”. Yeast 17 (1): 48–55. DOI:10.1002/(SICI)1097-0061(200004)17:1<48::AID-YEA2>3.0.CO;2-H.
- ↑ 5,0 5,1 Holleman A. F., Wiberg E. (2001). Inorganic Chemistry (1st edition izd.). San Diego: Academic Press. ISBN 0-12-352651-5.
- ↑ „Carbon Disulfide report from IHS Chemical”. Pristupljeno 15. 6. 2013.
- ↑ „Chemical profile: carbon disulfide from ICIS.com”. Pristupljeno 15. 6. 2013.
Povezano
Vanjske veze
