Podigao ga je 1242. god srpski kralj Uroš I. Vjeruje se da su upravo u ovom periodu, bježeći od Mongolskih hordi, germanski narod Sasi, došli u Srbiju. Ovaj narod je sa sobom donio nove tehnike u pronalaženju i preradi ruda plemenitih metala što će kasnije izuzetno doprinijeti razvoju Srbije i na kraju do njenog uzdizanja u carstvo.
Vijekovima su temelji nekadašnjeg manastirskog hrama bili prekriveni naslagom zemlje. Tek 1858. godine otkopani su temelji i na njima sagrađena nova crkvu, koja je preko 100 godina služila kao bratunačka parohijska crkva.
Obnova manastira počela je 1989. god, ali je prekinuta ratom u Bosni i Hercegovini, uz znatna oštećenja. Obnova je završena 2010. god.[3] Crkva je živopisana 2007. godine. Duborezi i živopisi na ostalim objektima ostavljaju jak utisak na posjetioce. Poseban utisak ostavlja stil gradnje čitavog kompleksa koji podsjeća na gruzijski. U obnovljenom manastiru nalaze se mošti kralja Uroša I i cara Uroša V, koji je pokrovitelj manastira.[4]
Manastirski kompleks uređen je kao park, pun je voća i zelenila. Pristup je omogučen asvaltnim putem.
