Dinastija Luksemburg ili Luksemburgovci (češki: Lucemburkové) je ime srednjovjekovne evropske dinastije, porijeklom iz Luksemburga, čiji su članovi između 1308. - 1437. bili njemački, češki i ugarski kraljevi kao i carevi Svetog Rimskog Carstva.[1]
Historija
Osnivač dinastije bio je ardenski grof Sigfried, koji je 963. zavladao Luksemburgom.
Njegov sin Heinrich postao je luksemburški i bavarski vojvoda
Kad je 1308. umro njemački kralj i car Svetog Rimskog Carstva - Albrecht, francuski kralj Philippe IV, odmah je istakao kao kandidata svoga brata Charlesa, ali su to odbili njemački izborni kneževi. Oni su bili još manje su skloni izabrati drugog princa iz Dinastije Habsburg, pa su nakon dugih konzultacija i uz suglasnost Svete stolice izabrali luksemburžana Heinricha IV, koji je tako postao car Svetog Rimskog Carstva - Heinrich VII.[1]
Za njegove vladavine je ubojstvom Václava III - 1306., izumrla drevna slavenska dinastija čeških vojvoda i kraljeva
Pšemislovića, pa je nastupio period nestabilnosti u kom se izmjenilo nekoliko kraljeva, jer nitko nije mogao konsolidirati svoj položaj.
Dio plemstva i crkvenih prelata bio je naročito nezadovoljan vladavinom Jindřicha Korutanskog.[1]
To je iskoristio Heinrich VII i instalirao svog 14 godišnjeg sina Johanna (Jan od Češke). Da se zadrži forma kontinuiteta i nasljednog prava Johann se oženio sa kćerkom posljednjeg
češkog kralja - Elizabetom.[1]
Janov sin Karl IV, za svoje je vladavine između 1310. - 1346. povećao kraljevstvo, dodavši mu Šlesku i Lužice.[1]
Izvori
Vanjske veze
