Kultura linearnotrakaste keramike ili kultura trakasto-linearne keramike (nem.Linearbandkeramik; engl.Linear Pottery culture) je forma arheološke kulture koja je na zapadnijem delu Evrope koegzistirala sa južnoevropskom Starčevo-Kereš-Kriš kulturom i delimično iz nje evoluirala.
Opis
Kultura linearnotrakaste keramike je sklop više najranijih poljoprivrednih neolitskihkultura (V. milenijum p. n. e.) na prostoru zapadne, severne i srednje Evrope. Ove kulture nastale su akulturacijom, t.j. dodirima mezolitskog stanovništva Slovačke, Transdanubije i Alfelda s neolitskim zajednicama kasne starčevačke ili kereške kulture. Ime su dobile po karakterističnom ukrasu na polukuglastim i kuglastim posudama: najčešće urezane, katkad i slikane (ili bojene), pojedinačne linije ili nizovi usporednih linija u vidu ravnih i krivih uzoraka.
Naselja su bila smeštena na obodima plavnih udolina i sastojala su se od redova velikih pravougaonih kuća s drvenom konstrukcijom i pletenim zidovima premazanih glinom. Neke su bile jednostavni stambeni objekti, a druge su imale i pridodane gazdinske odore, štale itd. Osnovu poljoprivrede činio je uzgoj žitarica, ponajviše pšenice i ječma, te stočarstvo.[2]
Podela
Kultura se deli na dve velike skupine:
istočnu, koja obuhvaća današnje države Mađarsku, Slovačku, zatim zapadni Erdelj, severni Banat i jugozapadnu Ukrajinu
zapadnu, koja se prostire u Holandiji, Nemačkoj, Belgiji, Francuskoj, Švajcarskoj, Austriji, Češkoj, Moravskoj, Poljskoj, zapadnoj Mađarskoj, jugozapadnoj Slovačkoj, i središnjoj Hrvatskoj.
Njeno uklapanje u neolit Evrope približno izgleda:[3][4][5]
Rani neolit, 6000–5500. Prvo pojavljivanje proizvodnje žitarica na jugu buduće LBK pod uticajem Starčevo-Kereš kulture sa juga Mađarske i Dnjestar-Bug kulture iz Ukrajine.
Srednji neolit, 5500–5000. Rana LBK na srednjem Dunavu, i srednja LBK (keramika muzičkih nota) sa prekinutim linijama, između kojih su najčešće punktovane tačke, čime podsjeća na muzičke note. Kultura se proširila do svog punog obima, uz pojavljivanje lokalnih varijanti. Jedna varijanta je kasna Dnjestar-Bug kultura.[6]
Kasni neolit, 5000–4500. Kasna LBK (Tačkasta keramika) je obilježena dominacijom tačkastih linija raznih oblika, što je bilo predstavljanje predmeta iz okoline, i njena podjela na Tačkastu kulturu u istočnoj Njemačkoj i Poljskoj, Rossen kulturu na zapadu i Lenđel kulturu na srednjem Dunavu.
Nakon toga uslijedila je tranzicija između neolita i Metalnog doba.[7]
Naselja
Kuće u ovoj kulturi, poznate su kao neolitske duge kuće zbog svojih dimenzija. Reprezentativni primjerci, blizu 30 kom, pronađeni su u nalazištu Oslonki u Poljskoj. Pravougaone duge kuće bile su dužine između 7 i 45 metara i širine između 5 i 7 metara. Građene su od drvenih stubova povezanih ukrštenim gredicama na vanjskim stranicama i prepletima na unutrašnjim.[8][9]
Ovakvih kuća je bilo između pet i osam u jednom naselju. Koristili su je pripadnici širih familija, najviše dvije generacije. Bile su okružene fortifikacijom. Prozora nije bilo, a imale su samo jedna vrata na kraju kuće. Jedna ili dvije prostorije su bile prazne. U njima su se izrađivali i keramički proizvodi. Svaka kuća je imala svoj simbol na proizvodu.
Mallory, J.P. (1997). „Linear Band Ware Culture”. Encyclopedia of Indo-European Culture. Fitzroy Dearborn.
Marciniak, Arkadiusz (2005). Placing Animals in the Neolithic: Social Zooarchaeology of Prehistoric Farming Communities. Routledge Cavendish. ISBN978-1-84472-092-7.
„10th Neolithic Seminar”. Neolithic Seminars. Ljubljana University, Slovenia. 2003. Arhivirano iz originala na datum 27. 3. 2006. Pristupljeno 30. 12. 2016.