Knut I rođen kao Knut Eriksson (?, oko 1150. - Eriksberg, oko 1196.), bio je švedski kralj od negdje 1167. (1172.) do 1195.[1]
Knut Eriksson je rođen kao sin kralja Erika Svetog i danske princeze Kristine Björnsdotter.[1]
Biografija
Kad mu je ubijen otac, Knut je najvjerojatnije pobjegao iz zemlje. Vratio se oko 1167. ubio kralja Karla VII Sverkerssona
na otoku Visingsö i proglasio se novim monarhom.[1]
Od tada se godinama borio protiv brojnih aspiranata na tron, koji su se također proglašavali kraljevima, od kojih su se naročito isticali Karlovi nećaci Kol i Burislev (Boleslav), nakon što je i njih porazio i ubio - 1169. priznat je kao jedini monarh.[1]
Knut je sa jarlom Birger Brosom kao pomoćnikom vodio efikasnu politiku, sklopivši trgovačke ugovore
sa Heinrichom Lavom i Lübeckom, što je rezultiralo jakim njemačkim utjecajem u zanatsvu i trgovini, pored toga
otvorio je zemlju i drugim zemljama Zapadne Evrope i nastavio kovati vlastiti novac.[1]
Negdje između 1180. - 1190. Mälaren je postao jezero jer se izdiglo dno prevlake kojim je bio spojen sa Baltikom pa se roba morala pretovarivati iz manjih brodica u veće brodove kod Stadsholmena,
na tom mjestu je Knut dao izgraditi zamak sa skladištima. Iz tog nukleusa izrastao je današnji Stockholm, pa se Knut drži za njegovog osnivača.[1]
Knut Eriksson bio je jedan od najsposobnijih švedskih srednjovjekovnih vladara[1], umro je
prirodnom smrću u Eriksbergu u tadašnjem Häradu Gäsene (Västergötland), pokopan je u Varnhemu.
Kako je iza sebe ostavio četiri maloljetna sina, za novog monarha je izabran Sverker Karlsson.[1]
Izvori
Vanjske veze
