Hans-Georg Gadamer (Marburg, 11. 2. 1900. – Heidelberg, 13. 3. 2002) je bio njemački filozof, historičar i filolog. Ključan za razvoj filozofske hermeneutike u 20. vijeku, i jedan od najcjenjenijih evropskih intelektualaca svog vremena.[1]
Biografija
"Filozofija znači praćenje teorijskih interesa, ona znači život koji pitanja o istini i dobrome postavlja tako da se pritom ne pomišlja ni na vlastiti probitak ni na javnu korist."
Hans-Georg Gadamer, Nasljeđe Europe, 1989. god.[2]
Gadamer je rođen 1900. godine u Marburgu, a djetinjstvo je proveo u Wroclawu. Studirao je germanistiku, historiju, historiju umjetnosti i filozofiju u Wroclawu, Marburgu i Münchenu. Doktorira 1922. godine kod Paula Natorpa, a od 1924. do 1927. studira klasičnu filologiju u Marburgu, gdje 1929. i habilitira kod Martina Heideggera. Godine 1939. izabran je za redovnog profesora filozofije na Univerzitetu u Leipzigu, gdje obnaša i dužnost rektora 1946./47. Od 1947. do 1949. profesor je u Frankfurtu na Majni, a potom u Heidelbergu, kao nasljednik Karla Jaspersa. Bio je član više njemačkih i inozemnih akademija, urednik i suurednik niza značajnih filozofskih časopisa (Philosophische Rundsehau, Hegel Studien, Kant-Studien, Archiv für Begriffsgeschichte).[3]
Filozofija
Djela
- Istina i metoda, 1960.
- Nasljeđe Europe
- Početak filozofije
- Ogledi o filozofiji i umjetnosti
- Aesthetik und Poetik
Povezano
Izvori
Vanjske veze
