Giovanni III (Ivan III; ? - kraj 968/početak 969) bio je vojvoda Napulja poznat po najdugotrajnijoj vladavini, koja je trajala od 928. do smrti. Bio je sin i nasljednik prethodnog vojvode Marina I.
Na samom početku vladavine je vodio rat sa Saracenima, okončan mirovnim sporazumom sklopljenim pod zidinama Napulja. Poslije se udružio sa langobardskim prinčevima Atenulfom III i Landulfom I kako bi zbacio bizantsku vlast; njegov pokušaj je brzo spriječen dolaskom bizantske vojske koja ga je prisilila da se ponovno pokori carskoj vlasti.
Godine 946. se zajedno sa Landulfom II od Beneventa udružio protiv suparničkog vojvode Gisulfa u Salernu. Pokušaj je zaustavila intervencija Mastalusa I od Amalfija, a nakon toga se Landulf udružio sa Gisulfom i Napolitancima oduzeo Nolu.
955. je još jednom pokušao zbaciti bizantsku vlast, ali ga je dolazak bizantske flote koja je opustošila napuljsku luku prisilila da se ponovno pokori. Prilika za oslobođenje se pružila 962. kada je u Italiju došao njemački kralj Oton Veliki, koji je okrunjen za svetog rimskog cara; Giovanni je priznao Otona za svog sizerena te je time Sveto Rimsko Carstvo steklo formalnu vlast nad Napuljem. Godine 958. je uspješno odbio saracensku opsadu.
Giovanni je bio oženjen za Teodoru, kćer Teodore i Teofilakta I od Tuskuluma, te je na taj način bio u srodstvu sa klanom Tusculani, koji je za vrijeme saeculum obscuruma dominirao papinstvom. Teodorina (zloglasna) sestra Marozia je, pak, odgajala njegovog sina Marina. Svoju sestru Oraniju je dao vjenčati za Docibilisa II od Gaete.
Giovanni je bio sklon nauci i književnosti, te je svoju suprugu i glavnog svećenika Leona poslao u Carigrad odakle su se vratili s velikom količinom na Zapadu dotle izgubljenih antičkih tekstova koje je dao prevesti s grčkog na latinski.
Naslijedio ga je sin Marin II.
Izvori
Literatura
