Gaj Rubelije Bland (latinski: Gaius Rubellius Blandus) bio je rimski senator, koji je živeo u doba principata. Bland je bio unuk Rubelija Blanda iz Tibura, rimskog viteza, za koga se kaže da je prvi u Rimu poučavao retoriku. Gaj Rubelije Bland vršio je dužnost dopunskog konzula (consul suffesctus) od avgusta do decembra 18. g. nove ere, zajedno s Markom Vipstanom Galom kao kolegom u konzulatu.[1] Godine 33. n.e. oženio se Julijom Livijom, kćerkom Druza Mlađeg i unukom rimskog cara Tiberija.[2]
Karijera
Bland je bio prvi iz svoje porodice koji je primljen u senat, pa je smatran "skorojevićem" (homo novus), što se tokom godinama negadivno odražavalo na njegovu karijeru. Njegov "sled magisrratura" (cursus honorum) dokumentovan je na nekoliko natpisa pronađenih u severnoj Africi.[3] Bland je svoju karijeru započeo kao kvestor u službi cara Avgusta, a potom je vršio službe narodnog tribuna i pretora. Dve godine nakon što je 18. g. obavljao dužnost dopunskog konzula, bio je umešan u progon Emilije Lepide tako što je u senatu izneo predlog, koji je usvojen, da se ona stavi van zakona.[4]
Primarni izvori ne slažu se o tome kad je Bland primljen u prestižni kolegij pontifika, odnosno da li je do toga došlo pre ili nakon njegovog konzulata; jedan ga natpis navodi kao člana kolegija pre konzulata, dok ga dva navode nakon njega. Hoffman primećuje da je Bland "verovatno primio dužnost sveštenika kasno zbog svog niskog rođenja".[5] Uprkos svom poreklu, Bland je postigao ono što je postalo vrhunac njegove uspešne senatorske karijere, kad je imenovan za prokonzularnog upravnika provincije Afrike 35/36. godine. Po povratku u Rim, Bland je izabran kao jedan od četiri člana komisije za procenu štete koju je požar u Rimu naneo ranije te godine.[6]
Brak i porodica
Godine 33. oženio se Julijom Livijom, jednom od princeza iz carske kuće. Uprkos činjenici da je Bland bio dopunski konzul u 18. godini, ovaj se brak smatrao socijalnom katastrofom; Tacit uključuje taj događaj u popis "mnogih tuga koje su rastužile Rim", koji su se inače sastojali od smrti različitih istaknutih ljudi.[7] Ronald Syme vidi ovu Tacitovu reakciju kao "ton i osećanja čoveka koji je robovao merilima stakeža i ranga".[8] Julija je bila kćerka Livile i Druza Julija Cezara te unuka cara Tiberija.
Iz ovog braka rođeno je najmanje dvoje dece: dečak Rubelije Plaut, koji je u jednom trenutku smatran suparnikom cara Nerona, i devojčica Rubelija Basa. Dvoje daljnje dece nisu sigurni: jedan se natpis odnosi na Rubelija Druza, koji je umro pre svog trećeg rođendana,[9] dok Juvenal implicira postojanje još jednog sina, koji se takođe zvao Gaj Rubelije Bland.[10]
Povezano
References
- ↑ Alison E. Cooley, The Cambridge Manual of Latin Epigraphy (Cambridge University Press, 2012), str. 459.
- ↑ Smith 1873, s.v. "Blandus, Rubellius"
- ↑ IRT 269, 330, 331
- ↑ Tacit, Anali, III, 23.
- ↑ Martha W. Hoffman Lewis, The Official Priests of Rome under the Julio-Claudians (Rome: American Academy, 1955), str. 33
- ↑ Tacit, Anali, VI, 45.
- ↑ Tacit, Anali, VI, 27.
- ↑ Ronald Syme, Tacitus (Oxford: Clarendon Press, 1958), str. 562.
- ↑ Corpus inscriptionum Latinarum, VI, 16057.
- ↑ Juvenal, Satire, VIII, 39.
Literatura
