Njegovu vladavinu je obilježio sukob s Bizantskim Carstvom čiji je carJovan II Komnen nakon dolaska na prijestolje 1118. odbio provoditi odredbe Zlatne bule svog prethodnika Aleksija I, odnosno ukinuo dotadašnje mletačke trgovačke povlastice i sklopio savez sa mletačkim suparnicima iz Pise i Genove. Nakon nekoliko godina neuspjelih pokušaja da Zlatnu bulu obnovi diplomatskim putem, Venecija je 1122. Bizantu objavila rat, a sam Michiel vodio flotu od 40 galija protiv bizantskih posjeda na istočnom Mediteranu. Tokom tog pohoda su Mlečani zauzeli i opljačkali veliki broj otoka i gradova, ali našli vremena i prilike da pomognu križarskomJeruzalemskom Kraljevstvu osvojiti zauzeti Tir. Kao nagradu je jeruzalemski kralj Balduin II pristao na Pactum Warmundi, odnosno sporazum kojim su Mlečani dobili niz trgovačkih povlastica u križarskim državama. Godine 1125. su Mađari pod Stjepanom II uspjeli od Mlečana zauzeti Split i Trogir, ali je Michielu, kada se 1126. vratio u Veneciju s bogatim plijenom s Levanta i povoljnim mirom s Bizantom, priređen trijumfalni doček. Michiel, koji se smatra prvim duždem koji je od Venecije načinio veliku silu i uspostavio temelje njene kasnije pomorske hegemonije, je nakon četiri godine abdicirao i nedugo potom umro. Novim je duždem postao Pietro Polani, koji će se također smatrati jednim od velikih duždeva u historiji Venecije.
