Engleska 878. godine: Danelag prikazan žutom bojom
Danelag (engleski: Danelaw, na temelju izraza korištenog u Anglosaksonskoj kronici; također poznat i kao Danelagh; staroengleski: Dena lagu; danski: Danelagen) je naziv dijelove današnje Engleske na kojima se u ranom srednjem vijeku primjenjivalo "dansko pravo", odnosno koji su bili pod danskom (vikinškom) vlašću.[1]. Izraz se koristio nasuprot područja poznatih kao "mercijsko" ili zapadnosaksonsko pravo", odnosno onih na kojima su anglosaksonski vladari uspjeli sačuvati svoju vlast. Mada je područje poznato kao Danelag nastalo nakon vikinške invazije u drugoj polovici 9. vijeka, sam izraz se prvi put počeo koristiti tek u 11. vijeku.
Dio historičara, pak, pod tim izrazom podrazumijevaju međunarodnopravni režim, odnosno seriju sporazuma kojima su Anglosaksonci i Vikinzi odredili granice svojih područja, kao i regulirali međusobne odnose, a od kojih su najpoznatiji Sporazum iz Wedmorea 878. i Sporazum Alfreda i Guthruma 884/886.
Danelag se, međutim, nije dugo održao. Njegova područja su postala metom napada drugih Vikinga, a potom i Anglosaksonaca. Početkom 10. vijeka su toliko oslabila da su se dobrovoljno stavila pod zaštitu Edwarda Starijeg, kralja ujedinjene Engleske.
Izvori
↑"Staroengleska riječe Dene ‘Danes’ se odnosila na Nordijce općenito, iako su većina osvajača Engleske uistinu bili porijeklom iz današnje Danske, uz određenu primjesu Vikinga iz Skandinavije v. Roger, Old English: A Historical Linguistic Companion, p.187, n.12. Cambridge University Press, 1994.
